normas ortográficas del gallego-asturiano - Academia de la Llingua ...

1.4.2.1 Grupo -ks-
NORMAS ORTOGRÁFICAS DEL GALLEGO-ASTURIANO 17
Aconséyase adaptar con s nos casos máis comúis (escavar, espoñer,
esplicar...) ou condo coincida na mesma palabra col fonema /ʃ/ (esixir,
esaxerar, osíxeno...). Nel resto dos casos (neoloxismos, tecnicismos)
aconséyase el sou respeto: taxi, extradición, flexo...
1.4.2.2 Recoméndase respetar el resto de grupos consonánticos cultos,
anque tamén é válido el uso das formas xa adaptadas d’antigo, como xa
se dixo, nel gallego-asturiano: perfeuto, faicióis, repunar, correuto...
1.5 El acento
1.5.1 Llevan acento gráfico:
a) Todas as palabras agudas acabadas en vocal, -n, ou -s:
mañá, verdá, camín, llambión, Andés, mazás
b) Todas as palabras graves acabadas en consonante que nun sía nin -n
nin -s:
árbol, múxil, fácil
c) As palabras esdrúxulas:
ápago, bígaro, mázcara, zúmbano, mércoles
1.5.2 Acentuación de diptongos y triptongos
Acentúanse gráficamente según 1.5.1, poñendo el acento na vocal máis
aberta:
calzóis, baxóu, cantéi ~ cantéin, caráuter, miánicas
1.5.3 Acentuación nos hiatos
Condo dúas ou tres vocales seguidas pertenecen a sílabas diferentes
tán en hiato y na escritura ponse acento gráfico na vocal tónica (a máis
zarrada):
falcatrúa, grandúa, saliríades ~ saliríais, tarían, recibíu