academica of cicero. - 912 Freedom Library
academica of cicero. - 912 Freedom Library
academica of cicero. - 912 Freedom Library
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
The Project Gutenberg eBook <strong>of</strong> ...<br />
'adsensus huius modi.' Tum cum plane compresserat pugnumque fecerat, comprehensionem illam<br />
esse dicebat: qua ex similitudine etiam nomen ei rei, quod ante non fuerat, ?ata????? imposuit.<br />
Cum autem laevam manum adverterat et illum pugnum arte vehementerque compresserat,<br />
scientiam talem esse dicebat, cuius compotem nisi sapientem esse neminem. Sed qui sapientes<br />
sint aut fuerint ne ipsi quidem solent dicere. Ita tu nunc, Catule, lucere nescis nec tu, Hortensi, in<br />
tua villa nos esse. 146. Num minus haec invidiose dicuntur? nec tamen nimis eleganter: illa<br />
subtilius. Sed quo modo tu, si nihil comprehendi posset, artificia concidere dicebas neque mihi<br />
dabas id, quod probabile esset, satis magnam vim habere ad artis, sic ego nunc tibi refero artem<br />
sine scientia esse non posse. An pateretur hoc Zeuxis aut Phidias aut Polyclitus, nihil se scire,<br />
cum in iis esset tanta sollertia? Quod si eos docuisset aliquis quam vim habere diceretur scientia,<br />
desinerent irasci: ne nobis quidem suscenserent, cum didicissent id tollere nos, quod nusquam<br />
esset, quod autem satis esset ipsis relinquere. Quam rationem maiorum etiam comprobat<br />
diligentia, qui primum iurare 'ex sui animi sententia' quemque voluerunt, deinde ita teneri 'si<br />
sciens falleret,' quod inscientia multa versaretur in vita, tum, qui testimonium diceret, ut 'arbitrari'<br />
se diceret etiam quod ipse vidisset, quaeque iurati iudices cognovissent, ea non ut esse facta, sed<br />
ut 'videri' pronuntiarentur.<br />
XLVIII. 147. Verum, quoniam non solum nauta significat, sed etiam Favonius ipse insusurrat<br />
navigandi nobis, Luculle, tempus esse et quoniam satis multa dixi, est mihi perorandum. Posthac<br />
tamen, cum haec quaeremus, potius de dissensionibus tantis summorum virorum disseramus, de<br />
obscuritate naturae deque errore tot philosophorum, qui de bonis contrariisque rebus tanto opere<br />
discrepant, ut, cum plus uno verum esse non possit, iacere necesse sit tot tam nobilis disciplinas,<br />
quam de oculorum sensuumque reliquorum mendaciis et de sorite aut pseudomeno, quas plagas<br />
ipsi contra se Stoici texuerunt. 148. Tum Lucullus: Non moleste, inquit, fero nos haec contulisse.<br />
Saepius enim congredientes nos, et maxime in Tusculanis nostris, si quae videbuntur, requiremus.<br />
Optime, inquam, sed quid Catulus sentit? quid Hortensius? Tum Catulus: Egone? inquit, ad<br />
patris revolvor sententiam, quam quidem ille Carneadeam esse dicebat, ut percipi nihil putem<br />
posse, adsensurum autem non percepto, id est, opinaturum sapientem existimem, sed ita, ut<br />
intellegat se opinari sciatque nihil esse quod comprehendi et percipi possit: qua re ep???? illam<br />
omnium rerum non probans, illi alteri sententiae, nihil esse quod percipi possit, vehementer<br />
adsentior. Habeo, inquam, sententiam tuam nec eam admodum aspernor. Sed tibi quid tandem<br />
videtur, Hortensi? Tum ille ridens: Tollendum. Teneo te, inquam: nam ista Academiae est<br />
propria sententia. Ita sermone confecto Catulus remansit: nos ad naviculas nostras descendimus.<br />
NOTES.<br />
BOOK I.<br />
§§1—14. Summary. Cic., Varro and Atticus meet at Cumae (1). Cic., after adroitly<br />
reminding Varro that the promised dedication <strong>of</strong> the De Lingua Latina is too long<br />
delayed, turns the conversation towards philosophy, by asking Varro why he leaves<br />
this subject untouched (2, 3). Varro thinks philosophy written in Latin can serve no<br />
useful purpose, and points to the failures <strong>of</strong> the Roman Epicureans (4—6). He<br />
greatly believes in philosophy, but prefers to send his friends to Greece for it, while<br />
he devotes himself to subjects which the Greeks have not treated (7, 8). Cic. lauds<br />
this devotion, but demurs to the theory that philosophy written in Latin is useless.<br />
Latins may surely imitate Greek philosophers as well as Greek poets and orators. He<br />
gives reasons why he should himself make the attempt, and instancing the success <strong>of</strong><br />
Brutus, again begs Varro to write on philosophy (9—12). Varro putting the request<br />
on one side charges Cic. with deserting the Old Academy for the New. Cic. defends<br />
himself, and appeals to Philo for the statement that the New Academy is in harmony<br />
with the Old. Varro refers to Antiochus as an authority on the other side. This leads<br />
http://www.gutenberg.org/files/14970/14970-h/14970-h.htm[1/5/2010 10:31:57 AM]