BIOLOGIJA-GLJIVA

istoj vrsti organizma. Tako je npr. Micheli 1729. godine opisao plijesan koja
formira strukturu nalik na stabljiku ĉiji prošireni vrh formira nizove spora i
dao joj naziv Aspergillus capitatus. Skoro sto godina poslije, Link je 1824.
godine opisao novu vrstu koja formira ţuta loptasta tjelašca unutar kojih se
obrazuju vrećice sa sporama i dao joj naziv Eurotium herbariorum. Tek 1854.
godine De Bary je gajeći gljivice na vještaĉkoj podlozi pokazao da se radi o
dva razvojna stadijuma iste vrste plijesni.
Za gljivice za koje se nije znalo da li uopšte posjeduju polni stadijum
razvića Fuckel je 1870. godine uveo naziv „nesavršene gljive“, odnosno
„Fungi imperfecti“, a kasnije su sve takve gljivice svrstane u vještaĉki
formiran podrazdio gljiva Deuteromycotina. Posljedica je da se jedna vrsta
gljiva svrstava u dva razliĉita podrazdjela i to pod razliĉitim latinskim
nazivima kojih je ĉesto bilo i mnogo više od dva, u zavisnosti koliko razliĉitih
razvojnih stadijuma gljivica ima. Ovo je potpuno u suprotnosti sa principom
binarne nomenklature koji je uveo Carl Linne u 18-tom vijeku gdje se svakoj
vrsti pripisuje jedan latinski naziv. Savremena sistematika gljiva zahvaljujući
razvoju molekularne biologije pokušava da prevaziĊe ovaj problem i da
klasifikaciju izvrši prema filogenetskim srodniĉkim odnosima.
Ainsworth je 1973. godine podijelio carstvo gljiva na dva razdjela:
sluzave gljive ili Myxomycota (grĉ.: myxa – sluzav), koje u svom ţivotnom
ciklusu imaju karakteristiĉan ameboidni stadijum, i prave gljive ili Eumycota
(grĉ.: eu – pravi). Prave gljive je zatim podijelio na pet podrazdjela (Tabela
2):
‣ Mastigomycotina (grĉ. mastix – biĉ) za koje su karakteristiĉne
pokretne spore sa dva biĉa razliĉite duţine i graĊe;
‣ Zygomycotina (grĉ. zygon – par) koje ne formiraju gamete već imaju
specifiĉan polni proces zigogamiju;
‣ Deuteromycotina – (grĉ. deuteros – drugi) gljive kod kojih nije poznat
polni proces u ciklusu razvića;
‣ Ascomycotina (grĉ. askos – kesa) kod kojih se u polnom procesu
formira vrećica, askus, unutar koje se obrazuje 8 unutrašnjih
endospora;
‣ Basidiomycotina (grĉ. basidion – baza) kod kojih se u polnom procesu
formira vrećica, bazidija, na kojoj se obrazuju 4 spoljašnje egzospore.
12