BIOLOGIJA-GLJIVA

Amanita muscaria – muhara
Raste u ĉetinarskim, listopadnim i
mješovitim šumama, najĉešće uz smreku,
jelu, hrast, brezu, bukvu, grab, lješnjak i
lipu. Javlja se uglavnom od juna do
novembra. Klobuk je 5 do 20 cm širine,
mesnat, narandţaste ili jarko crvene boje,
sa karakteristiĉnim bijelim, piramidalnim
pahuljama koje predstavljaju ostatak
ovoja. Kod mladih primjeraka kuglast,
kasnije raširen, ravan, rebrastog ruba.
Listići su bijeli, meki, gusti, nisu prirasli za
dršku. Drška je bijela, valjkasta, puna, sa
pahuljastim ljuspama, pri osnovi proširena
u volvu. Duţine do 18, širine do 3 cm.
Prsten je pri vrhu drške, u obliku je
manţetne, viseći, bijel, na rubu ţućkasto
nazubljen. Na presjeku meso je bijelo, a
ispod koţice šešira ţuto, blagog okusa i
bez mirisa. Mogućnost zamjene sa
Amanita caesarea, naroĉito kod mladih
primjeraka. Razlikuju se po tome što A.
caesarea ima ţute listiće, ţutu dršku i
rebrasto izbrazdan prsten.
Amanita phalloides – zelena pupavka
Smrtno otrovna gljiva! Raste u
listopadnim, najĉešće hrastovim i bukovim
šumama, ali se moţe naći i u mješovitim i
ĉetinarskim šumama, uglavnom od jula do
oktobra. Klobuk je 5 do 15 cm širine,
mesnat, maslinastozelene, ţutozelene,
ponekad i bijele boje, sa svijetlim rubom.
Kod mladih primjeraka poluloptast,
110