Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Kurrë mos u ndjejë i sigurt me vdekjen
Edhe nëse do të mbrohesh me roje
Ti duhet ta dish se shigjetat e vdekjes hidhen kundër
Çdo njëri i cili e mbron veten me armatim dhe mburoja
A po e shpreson shpëtimin pa ecur rrugës së tij?
Anija nuk lundronë në tokë
Haruni ra pa vetëdije.”
05 - I mençuri nuk e harron atë çfarë e pret atë. Sa umete i ka shfarosur
vdekja? Sa shumë qytete i ka lënë shkret? Sa shumë gra i ka lënë veja? Sa
shumë fëmijë i ka lënë jetimë? Sa shumë vëllezërit i ka lënë të vetëm?
06 - I mençuri nuk lejon që të mashtrohet nga një gjendje të cilës po i afrohet
fundi sikurse e kemi përmendur. Ai nuk mbështetet në një jetë që përfundon
në mënyrën e përmendur. Ai nuk e harron gjendjen që në mënyrë të
pashmangshme e pret atë. Vdekja është një gjuetar të cilës personi i
ambientuar nuk i shpëton dhe refugjati nuk mund të ik prej saj.
07 - Ibn-us-Simak ka thënë: “Një peshkatar nga popujt e lashtë doli për
peshkim. Pasi kishte hedhur rrjetën në det dhe pastaj e tërhoqi atë, ai
gjeti një kafkë të njeriut në të. Ai shikoi në të, filloi të qajë dhe tha: “Ti
ishe i fuqishëm, por nuk u le në fuqinë tënde. Ti ke qenë i pasur, por nuk
u le në pasurinë tënde. Ti ke qenë i varfër, por nuk u le në varfërinë
tënde. Ti ke qenë bujar, por nuk u le në bujarinë tënde. Ti ke qenë i
ashpër, por nuk u le në ashpërsinë tënde. Ti ke qenë i ditur, por nuk u le
në dijeninë tënde. “Ai përsëriti fjalët e tij dhe qau.”
08 - Abdul-Mun’im er-Rajjahi ka thënë: “Malik bin Dinar u zhduk një ditë.
Kur ai u kthye, ata e pyetën se ku ai kishte qenë.” Ai tha: “Në el-Ubullah.”
Ata e pyetën për gjën më të bukurë që ai pa. Ai tha: “Një grua që rrinte në
këmbë dhe lutej.” Ata e pyetën për gjënë më të çuditshme që ai pa. Ai tha:
“Një Kala në Bahrein. Mbi derën e saj shkruante:
“Unë dëshirova një jetë sikurse jeta e më të lumturve
Dhe kam jetuar në mënyrë magjepse dhe i lumtur
Betohem në Zotin e njerëzve që nuk zgjati shumë kohë
Para se të largohesha nga miqtë dhe të dashurit.”