Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

07 - Ai që dëshiron të jetë i lirë duhet të qëndrojnë larg epsheve edhe në qoftë
se ato do të jenë të kënaqshme. Çdo gjë e kënaqshme nuk është e mirë, por çdo
gjë e dobishme është e knaqshme. Të gjitha epshet bëhen të mërzitshme pas
një kohe. Përjashtimi i vetëm janë fitimet dhe fitimi më i madh është Xheneti,
dhe që të mos kesh nevojë për askënd tjetër përveç Allahut.
08 - Ma’n bin Aun ka thënë: “Sa shumë njerëz fillojnë ditën pa e përfunduar
atë? Sa shumë njerëz e presin të nesërmen pa e përjetuar atë? Nëse ju
shikoni në shpërblimin dhe rrugën drejt tij, do të urreni planet për të
ardhshmen.”
09 - Ajo që e bën të mençurin që ta konsiderojë këtë jetë sikurse duhet, ai nuk
duhet të rri duarkryq në lidhje me të dhe në vend të kësaj ai duhet të bëjë atë
që mundet për të arritur jetën e përjetshme dhe lumturinë e qëndrueshme. Ai
nuk duhet të ketë plane afatgjata për të ardhmen. Ai duhet të mendoj se mund
të vdes në çdo kohë.
10 - I mençur nuk duhet të ketë plane pë të ardhshmen. Në vend të kësaj, ai
duhet gjithmonë ti ketë parasysh popujt e mëparshëm të cilët kanë jetuar.
Gjurmët e tyre janë zhdukur. Lajmi i tyre ka pushuar. E vetmja gjë që mbetet
prej tyre është emri i tyre. E vetmja gjë që ka mbetur nga shtëpia e tyre janë
vizatimet e tyre. I pa të meta është Ai që ka mundësinë që ti ringjallë ata dhe ti
mbledhë për shpërblimin dhe ndëshkimin.
60. I mençuri dhe pritja e
vdekjes.
01 - I Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:
“Kujtone shumë shktaërruesin e kënaqësive – vdekjen.”
02 - Përveç çdo urtësie të cilën e kemi përmendur në këtë libër, i mençuri është
i detyruar që të përkujtojë vdekjen gjithmonë, dhe të mos mashtrohet nga kjo
jetë. Vdekja është një mulli krahët e të cilit sillen në mesin e të gjitha krijesave.
Vdekja është një kupë nga i cili të gjithë të gjallë duhet të pinë dhe ta shijojnë.
03 - Vdekja shkatërron kënaqësitë, përmbytë epshet, trazon kohët, largon
mangësitë.
04 - Ebul-Atahijah ka thënë: “Hyra tek udhëheqësi i besimtarëve Harun [er-
Rashid], kur ai më pa, tha: “Ebul-Atahijah?” Unë thashë: “Ebul-Atahijah.”
Ai tha: “Poeti?” Unë i thashë: “Poeti?” Ai tha: “Më qorto me disa poezi të
shkurtëra.” “Atëherë unë lexova: