Dhuratë Speciale për Drilon Gashin
Dhuratë Speciale për Drilon Gashin Dhuratë Speciale për Drilon Gashin
Ka thënë El-Hasen (el-Basri): “Është thënë se: Kush poshtëron vëllain e tijpër një gjynah nga i cili ai është penduar, atëherë ai s’ka për të vdekurderisa Allahu ta sprovojë me atë gjynah.”Dhe është transmetuar nga hadithi i Ibn Mes’udit (radij-Allahu ‘anhu) me njëzinxhir të dobët transmetimi: “Fatkeqësia vjen si pasojë e fjalëve. Kështuqë, nëse një njeri poshtëron dikë tjetër duke i thënë se atij i ka dhënëqumësht një bushtër, me të vërtetë ai njeri (që tha këto fjalë) ka për tëpirë qumësht nga një e tillë.”Kuptimi i kësaj është transmetuar nga një grup prej Selefëve.Dhe kur Ibn Sirini u burgos ngaqë nuk arriti që të kthente një borxh që iakishte dikujt, ai tha: “Vërtet, unë jam i vetëdijshëm për gjynahun i ciliështë shkak për këtë që më ka goditur. E kam poshtëruar një njeri 40 vjetmë parë duke i thënë, ‘O i falimentuar’.”20 - Shënim i përkthyesit: Shejkhul-Albani RahimehUllah e ka shpallur këtëhadith da’ijf (të dobët) në Silsiletul-Ehadijthi ed-Da’ijfeh (n.178).06. Në lidhje me Poshtërimin:Nga shenjat e dukshme të poshtërimit është: nxjerrja në shesh e të këqiave tëdikujt dhe përhapja e tyre me pretekstin e këshillimit, duke pretenduar se në tëvërtetë ai ka marrë shkas nga ato të këqia që të veprojë kështu, qofshin ato tëpërgjithëshme apo të veçanta. Por, përbrenda vetes së tij, qëllimi i tij i vërtetëështë vetëm që ta poshtërojë dhe ta dëmtojë atë. Pra, ai është nga vëllezërit eMunafikëve, ata të cilët i ka diskretituar Allahu në Librin e Tij në shumë ajete,sepse vërtet Allahu i Lartësuar i diskretiton ata që shfaqin nga ana e jashtmenjë vepër apo fjalë të mirë, por që me atë synojnë të bëjnë diçka të keqe. Ai e kallogaritur atë si një nga aspektet e nifakut (hipokrizisë), siç thuhet në surenBera`eh (et-Teubeh), në të cilën Ai i demaskon munafikët dhe nxjerr në sheshcilësitë e tyre të ndyra:“Sa për ata që ngritën xhami duke sjellë prishje dhe mosbesim, për tëpërçarë besimtarët dhe si pararojë për ata që luftuan kundër Allahut dhetë Dërguarit të Tij kohë më parë, ata vërtet që do të betohen se qëllimi ityre ishte veçse për mirë, por Allahu dëshmon se ata janë padyshimgënjeshtarë.” 21Dhe thotë i Lartësuari: “Mos mendo se ata që gëzohen për çfarë kanëpunuar dhe dëshirojnë të lavdërohen për çfarë nuk kanë punuar, pra,
kurrsesi mos mendo se ata do t’i shpëtojnë ndëshkimit; për ata kandëshkim të dhembshëm.” 22Ky ajet zbriti për Çifutët, atëherë kur Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem)i pyeti ata për diçka dhe ata e fshehën atë duke treguar diçka tjetër në vend tësaj. Ata i treguan atij se i kishin thënë të vërtetën për atë që i pyeti ai dhe ikërkuan atij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) që t’i lavdëronte ata për atë që ithanë. Ata u gëzuan me atë që arritën të fshihnin nga ajo që u kërkoi ai (sallAllahualejhi ue sel-lem). Të njëjtën e ka thënë edhe Ibn ‘Abbasi (radij-Allahu‘anhu) dhe hadithi i tij për këtë ngjarje është transmetuar tek dy Sahihët etj.Nga Ebu Se’id el-Khudrij (radij-Allahu ‘anhu) i cili ka thënë: “Ishin disa njerëznga munafikët të cilët kur i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sellem)dilte për të luftuar në betejë, ata nuk shkonin me të dhe u bëhej qejfikur e kundërshtonin të Dërguarin e Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem)me mos-pjesëmarrjen e tyre në luftë. Ndërsa kur i Dërguari i Allahut (sallAllahu‘alejhi ue sel-lem) kthehej nga lufta, ata nxirrnin justifikime dhebetoheshin para atij dhe atyre u pëlqente që të lavdëroheshin për diçka tëcilën ata nuk e kishin bërë. Prandaj zbriti ky ajet.”Pra, këto cilësi janë cilësitë e Çifutëve dhe Munafikëve: që dikush të shfaqë ngaana e jashtme një thënie apo një vepër e cila duket e mirë, porse qëllimi i tij meatë është që të arrijë një gjë të keqe. Kështu, ai lavdërohet për atë të mirë qëshfaq në pamje të jashtme, ndërsa ai, nga ana tjetër, nëpërmjet saj realizonqëllimin e keq që mbante të fshehur përbrenda. Dhe atij i bëhet qejfi shumëkur e lavdërojnë për atë që shfaqi, e cila në pamje të jashtme duket e mirë,ndërkohë që nga përbrenda ajo nuk është e tillë; dhe ai gëzohet që qëllimi i tij ikeq që e mbante të fshehur më në fund u realizua. Kështu, përfitimi i tij u arritdhe intriga e tij u realizua nëpërmjet këtij mashtrimi!!Andaj, kush e ka këtë cilësi domosdo që hyn tek ky ajet dhe ai është ikërcënuar më një dënim të dhimbshëm. Një shembull për këtë është: kurdikush do të diskretitojë një njeri, ta përçmojë atë dhe të nxjerrë në shesh tëmetat e tij që njerëzit të largohen prej tij. Ai e bën këtë ose për shkak se do qëta dëmtojë ose për shkak se ka armiqësi për të, ka frikë prej tij ose e rivalizonatë në pasuri, në udhëheqje apo gjëra të tjera të ulta. Kështu, ai nuk gjen dotndonjë rrugë tjetër për të realizuar qëllimin e tij, përveç se duke e poshtëruaratë në publik me një pretekst fetar. Për shembull, nëse dikush ka refuzuar njëprej mendimeve të dobëta të një dijetari të famshëm, të mirënjohur, ai (personii lig) e përhap këtë mes atyre që e madhërojnë atë dijetar dhe u thotë: “Kyperson (që ka bërë refuzimin) e urren këtë dijetar, e diskretiton dhe eshan atë.” Kështu, ai (njeriu i lig) i mashtron ata që e madhërojnë atë dijetar
- Page 796 and 797: Ajo çka dua të them është se di
- Page 798 and 799: “Atyre që bëjnë vepra të mira
- Page 800 and 801: Atëherë, çfarë vlere ka besimi
- Page 802 and 803: ‘alejhi ue sel-lem), që të bëj
- Page 804 and 805: Selefizmi dhe kuptimi i tëatribuar
- Page 806 and 807: 03 - Që ajo çështje të mos jet
- Page 808 and 809: me vetë qeniet e tyre. Ata as nuk
- Page 810 and 811: pasuar dhe e çiltër, drejtimi i d
- Page 812 and 813: Nuk është mënyra e çlirimit nga
- Page 814 and 815: Nga shprehjet e pa qarta.Autor: She
- Page 816 and 817: Apo o vëllai im, mos hulumtoni në
- Page 818 and 819: Në rrugë duke ecur, në udhëtim
- Page 820 and 821: E para: Injoranca ndaj çështjeve
- Page 822 and 823: Ky hadith nënkupton së: Përngjas
- Page 824 and 825: gjendjen aktuale, bindjet e shumë
- Page 826 and 827: gjykim me diçka tjetër pos asaj q
- Page 828 and 829: Ky është ngjasim me diç me të s
- Page 830 and 831: “Ai është Imami, Hafidhi, Muhad
- Page 832 and 833: pranuar unanimisht - e pranonin të
- Page 834 and 835: del më pas që ai ishte ngatërrua
- Page 836 and 837: të këqija dhe bëhet e qartë në
- Page 838 and 839: Dhe ne nuk i harrojmë konferencat
- Page 840 and 841: atyre njerëzve që mendojnë keq p
- Page 842 and 843: Estagfirullah el-‘Adhijm! E njëj
- Page 844 and 845: Dhe po kështu i ka përshkruar edh
- Page 848 and 849: duke i shtyrë ata të besojnë se
- Page 850 and 851: “Kërkoni ndihmë nga Allahu dhe
- Page 852 and 853: Kopshti i të mençurve.Autor: el-H
- Page 854 and 855: tillë, kjo i shëmbëllen sikurse
- Page 856 and 857: ngrënit, kurse ushqimi i mençuris
- Page 858 and 859: 02 - Është e detyrueshme për të
- Page 860 and 861: 01 - I mençuri është i obliguar
- Page 862 and 863: 05 - Esh-Sha’bi ka thënë: “Kj
- Page 864 and 865: Më mirë është të pendohesh pë
- Page 866 and 867: 21 - Si do që të jetë gjuha e nj
- Page 868 and 869: fryti më i madh i turpit ndaj Alla
- Page 870 and 871: 13 - Atë që përmendi Imam Ahmed
- Page 872 and 873: 09 - Ibn Sheudheb ka thënë: “Nj
- Page 874 and 875: 03 - Ekzistojnë dy lloje të shaka
- Page 876 and 877: 05 - I mençuri nuk duhet të robë
- Page 878 and 879: 04 - Njeriu i mençur nuk duhet të
- Page 880 and 881: 09 - Halid bin Safuan ka thënë:
- Page 882 and 883: armiqësia nuk të shpëton nga pla
- Page 884 and 885: 05 - Ai i cili shoqërohet me shok
- Page 886 and 887: 03 - Muxhahidi ka thënë: “Një
- Page 888 and 889: Mubarak, i cili erdhi tek unë dhe
- Page 890 and 891: pasurit nevojë të shoqërohet me
- Page 892 and 893: 03 - I mençuri e ka për detyrë q
- Page 894 and 895: njëri prej dijetarëve të tyre n
kurrsesi mos mendo se ata do t’i shpëtojnë ndëshkimit; për ata ka
ndëshkim të dhembshëm.” 22
Ky ajet zbriti për Çifutët, atëherë kur Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem)
i pyeti ata për diçka dhe ata e fshehën atë duke treguar diçka tjetër në vend të
saj. Ata i treguan atij se i kishin thënë të vërtetën për atë që i pyeti ai dhe i
kërkuan atij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) që t’i lavdëronte ata për atë që i
thanë. Ata u gëzuan me atë që arritën të fshihnin nga ajo që u kërkoi ai (sallAllahu
alejhi ue sel-lem). Të njëjtën e ka thënë edhe Ibn ‘Abbasi (radij-Allahu
‘anhu) dhe hadithi i tij për këtë ngjarje është transmetuar tek dy Sahihët etj.
Nga Ebu Se’id el-Khudrij (radij-Allahu ‘anhu) i cili ka thënë: “Ishin disa njerëz
nga munafikët të cilët kur i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sellem)
dilte për të luftuar në betejë, ata nuk shkonin me të dhe u bëhej qejfi
kur e kundërshtonin të Dërguarin e Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem)
me mos-pjesëmarrjen e tyre në luftë. Ndërsa kur i Dërguari i Allahut (sallAllahu
‘alejhi ue sel-lem) kthehej nga lufta, ata nxirrnin justifikime dhe
betoheshin para atij dhe atyre u pëlqente që të lavdëroheshin për diçka të
cilën ata nuk e kishin bërë. Prandaj zbriti ky ajet.”
Pra, këto cilësi janë cilësitë e Çifutëve dhe Munafikëve: që dikush të shfaqë nga
ana e jashtme një thënie apo një vepër e cila duket e mirë, porse qëllimi i tij me
atë është që të arrijë një gjë të keqe. Kështu, ai lavdërohet për atë të mirë që
shfaq në pamje të jashtme, ndërsa ai, nga ana tjetër, nëpërmjet saj realizon
qëllimin e keq që mbante të fshehur përbrenda. Dhe atij i bëhet qejfi shumë
kur e lavdërojnë për atë që shfaqi, e cila në pamje të jashtme duket e mirë,
ndërkohë që nga përbrenda ajo nuk është e tillë; dhe ai gëzohet që qëllimi i tij i
keq që e mbante të fshehur më në fund u realizua. Kështu, përfitimi i tij u arrit
dhe intriga e tij u realizua nëpërmjet këtij mashtrimi!!
Andaj, kush e ka këtë cilësi domosdo që hyn tek ky ajet dhe ai është i
kërcënuar më një dënim të dhimbshëm. Një shembull për këtë është: kur
dikush do të diskretitojë një njeri, ta përçmojë atë dhe të nxjerrë në shesh të
metat e tij që njerëzit të largohen prej tij. Ai e bën këtë ose për shkak se do që
ta dëmtojë ose për shkak se ka armiqësi për të, ka frikë prej tij ose e rivalizon
atë në pasuri, në udhëheqje apo gjëra të tjera të ulta. Kështu, ai nuk gjen dot
ndonjë rrugë tjetër për të realizuar qëllimin e tij, përveç se duke e poshtëruar
atë në publik me një pretekst fetar. Për shembull, nëse dikush ka refuzuar një
prej mendimeve të dobëta të një dijetari të famshëm, të mirënjohur, ai (personi
i lig) e përhap këtë mes atyre që e madhërojnë atë dijetar dhe u thotë: “Ky
person (që ka bërë refuzimin) e urren këtë dijetar, e diskretiton dhe e
shan atë.” Kështu, ai (njeriu i lig) i mashtron ata që e madhërojnë atë dijetar