Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

urdhëruar Allahu; urdhërohej e mira dhe ndalohej e keqja; paqja dhe siguria
mbizotëronte kudo nëpër fshatra e qytete, nëpër rrugë e në shkretëtira;
beduinët u lanë brenda kufijve të tyre dhe Shejkhu përcolli mes tyre mesazhin
e tij.
Pastaj Shejkhu dërgoi udhëzues dhe thirrësa në zonat që shtriheshin në
shkretëtirë dhe në rrethinat jashtë qyteteve. Ai dërgoi gjithashtu mësues,
këshilltarë dhe gjykatësa nëpër qytete e fshatra. Kjo begati e madhe dhe rruga
e drejtë u shtri në të gjithë Nexhdin dhe atje mbizotëronte e vërteta dhe Feja e
Allahut.
Pas vdekjes së Shejkhut, bijtë e tij, nipërit, studentët dhe përkrahësit e tij e
vazhduan misionin dhe luftën e tij në rrugë të Allahut. Në krye qëndronte djali i
tij dhe njëkohësisht dijetari i fashëm, Imam ‘Abdullah bin Muhamed, si dhe
bijtë e tjerë, Shejkh Husejn bin Muhamed, Shejkh ‘Ali bin Muhamed dhe
Shejkh Ibrahim bin Muhamed. Nipërit e tij ishin: Shejkh ‘Abdur-Rrahman bin
Hasen, Shejkh ‘Ali bin Husejn dhe Shejkh Sulejman bin ‘Abdullah bin
Muhamed. Dhe mes studentëve të tij ishte Shejkh Hammad bin Nasir bin
Muammer dhe shumë dijetarë të tjerë të Dar’ijes.
Të gjithë ata morën përsipër detyrën e predikimit dhe përhapjen e Fesë së
Allahut nëpërmjet dërgimit të letrave, shkruajtjen e librave dhe luftimin e
armiqve. Arsyeja e vetme përse kundërshtarët e tyre kishin armiqësi me këta
thirrësave ishte për shkak se këta i thërrisnin njerëzit në Teuhid, në adhurimin
e Allahut të vetëm me sinqeritet, në shkatërrimin e tyrbeve dhe xhamive që
ishin ngritur mbi varre, në vendosjen e qeverisjes Islamike, zbatimin e kodit
penal Islam, urdhërimin e të mires dhe ndalimin e të keqes - dhe asgjë tjetër.
Pra, shkurtimisht, thirrësat e udhëzuan popullin në njësimin e Allahut në
adhurim, i paralajmëruan ata kundër formave të ndryshme të shirkut dhe i
detyruan ata që të zbatonin Ligjin Islam. Gjithashtu, u dha urdhëri që kushdo
që refuzonte mesazhin e Teuhidit dhe këmbëngulte në Shirk pasi që iu bë e
qartë e vërteta me fakte e argumente, ai do të luftohej derisa t’i dorëzohej të
vërtetës bashkë me popullin e tij. Ata e paralajmëruan popullin kundër
bidateve dhe supersticioneve që nuk ishin ligjëruar nga Allahu, siç ishte
ndërtimi i tyrbeve mbi varre, kërkimi i gjykimit nga Tagutët apo nga ata që nuk
gjykonin me Islam, kërkimi i ndihmës nga magjistarët dhe fallxhorët dhe
besimi i tyre... e mjaft gjëra të tjera. Por Allahu i largoi të gjitha këto gjëra nga
duart e Shejkhut dhe përkrahësit e tij.
Xhamitë u gjallëruan nga mësimi i Kur'anit dhe Sunetit, historisë Islame dhe
studime të tjera. Njerëzit filluan të interesoheshin për kërkimin e diturisë,
udhëzimit dhe predikimit. Kurse disa të tjerë u morën me agrikulturë dhe
tregëti; ata ndërthurën punën me diturinë dhe dynjanë me fenë. Kështu, njeriu
mësonte dhe lexonte libra, por në të njëjtën kohë ai punonte në fermën apo
punishten e tij. Me fjalë të tjera, ai punonte njëkohësisht për fenë e tij dhe për