Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Padyshim se ata janë trashëgimtarët e Profetëve. Ajo që na shtyu të vijmë në
këtë vend, së pari është që të arrijmë kënaqësinë e Allahut të Madhëruar dhe
lutemi që të mbetet kështu (ky qëllim i yni). Së dyti; për të kërkuar dije e cila
të shpie drejt Allahut. Pasha Allahun! Këto janë momente të bukura, ku
takohemi me Shejkhun tonë, dijetarin dhe mësuesin tonë të madh; Muhammed
Nasirudin el-Albanin.
Në emër të kësaj lagje esh-Shuvekeh, Shejkhut tonë të nderuar i urojmë
mirëseardhjen më të mirë. Gjithashtu, në emër të popullit të Mefrakut në
veçanti nxënësve të dijes që ndodhen këtu, të gjithë së bashku të urojnë
mirëseardhje, sepse ishin të përmalluar që të takoheshin sot me mësuesin tonë
të ndershëm.
Nuk është problem, sepse të gjithë jemi të përmalluar për të dëgjuar perlat e
dijes dhe urtësinë që ta ka dhënë Allahu. Pra, le të dëgjojmë prej dijes që
Allahu i ka dhuruar atij, e pasi të mbarojë Shejkhu ynë atëherë edhe dyert për
të pyetur do të hapen. Pyetjet duhet të jenë të shkruara sepse edhe letrat janë
shpërndarë dhe janë të mjaftueshme insha-Allah. Po e përsëris edhe njëherë,
momente të lumtura janë këto, duke i uruar mirëseardhjen Shejkhut tonë të
nderuar.
Shejkh Albani: Mirë se ju gjejmë! Me të vërtetë falënderimet i takojnë Allahut.
Atë e falënderojmë, prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga
Allahu prej të këqijave të shpirtave tanë dhe veprave tona të liga. Kë e udhëzon
Allahu, nuk ka kush që e humbë. Dhe kë e humbë Allahu nuk ka kush që e
udhëzon. Dëshmoj se nuk ka Zot tjetër pos Allahut – i Vetëm dhe pa asnjë
shoq. Dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i Dërguar i Tij. Fjalët më të mira
janë fjalët e Allahut, udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhammedit (sallAllahu
‘alejhi ue sel-lem), gjërat më të këqija janë ato të shpikurat, çdo gjë e
shpikur është bidat, çdo bidat është lajthitje, e çdo lajthitje të shpie në Zjarr.
Falënderoj vëllanë tonë Ibrahim për fjalët dhe lëvdatat e tij. Mua nuk më
mbetet asgjë tjetër vetëm që të marr shembull halifen e parë, Ebu Bekër es-
Sidikun (radijAllahu ‘anhu), i cili ishte halife i drejtë dhe i pari që erdhi pas të
Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).
Megjithatë, kur dëgjonte ai dikë që e lavdëronte, – edhe pse kjo lëvdatë kushdo
që të jetë i lavdëruari është e tepruar-, dhe halifja ishte me të drejtë halife i të
Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), e përsëri (kur e lavdëronte
dikush) thoshte: “Zoti im, mos më merr në përgjegjësi për fjalët që thonë
për mua, më bëj më të mirë sesa ata mendojnë, mi falë gabimet e mia të
cilat ata nuk i dinë.”
Këto fjalë i thoshte Ebu Bekri, e çfarë na mbetet neve që të themi pas tij?!
Andaj, duke e pasuar atë, them: “Zoti im, mos më merr në përgjegjësi për