Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Muslimanit që të thotë, “Unë jam Selefij”. Pra, është njësoj sikur ai po thotë
se nuk i lejohet Muslimanit që të thotë, “Unë ndjek të Parët e Mirë (es-
Selefus-Salih) në Akijden, ibadetin dhe metodologjinë që kanë qenë ata!
Nuk ka dyshim se një refuzim i tillë - nëse ata kanë për qëllim këtë - kjo
do të thotë në mënyrë të pashmangshme se ai po e distancon veten e tij
nga Islami i saktë në të cilin kanë qenë të Parët e Mirë, në krye të të
cilëve qëndronte Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), sikurse
tregohet në hadithin muteuatir që gjendet tek dy Sahihët dhe në librat e
tjerë, se ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:
“Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë pas tyre,
pastaj ata që vijnë pas tyre.”
Kështu që nuk i lejohet Muslimanit që ta distancojë veten e tij nga cilësimi me
të Parët e Mirë, ndërsa nëse ai do të distancohej nga çdo cilësim tjetër, dijetarët
nuk do të mund ta cilësonin atë me kufër apo me ndonjë gjynah.
Kurse ai që e mohon këtë emër për veten e tij, a nuk keni për ta parë atë që
cilësohet me një nga këto medh’hebet?! Qoftë ky medh’heb që ka të bëjë me
Akijden ose me Fik’hun? Kështu, ai ose është “Esh’ari” ose është “Maturidi”
Ose ndoshta ai është prej “Ehlul-Hadithit”, ose “Hanefi”, ose “Shafi’i”, ose
“Maliki ose “Hanbeli” ose çfarëdoqoftë tjetër që hyn në titullin e “Ehlus-
Sunneh uel-Xhema’ah” (Pasuesit e Sunetit dhe Xhematit). Por pavarsisht
kësaj, ai që cilësohet me medh’hebin “Esh’ari” apo me një nga katër
medh’hebet (e fik’hut), ai në fakt cilësohet me individë që nuk janë të
pagabueshëm - padyshim - megjithëse mes tyre ka patur dijetarë që kanë qenë
të saktë (në fetvatë e tyre). Do të doja të dija përse ai nuk i refuzon të tilla
cilësime me individë që nuk janë të pagabueshëm?
Ndërsa ai që e cilëson veten e tij me të Parët e Mirë (es-Selefus-Salih), atëherë
me të vërtetë ai e cilëson veten e tij me pagabueshmërinë (‘ismeh) në kuptimin
e përgjithshëm të fjalës. Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka
përmendur se një nga shenjat e Grupit të Shpëtuar (el-Firkatun-Naxhi’e)
është se ata kapen fort pas rrugës së të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi
ue sel-lem) dhe rrugës së Shokëve të tij. Dhe kushdo që kapet fort pas rrugës
së tyre, atëherë nuk ka dyshim se ai është në udhëzimin e Zotit të tij.
Dhe përveç kësaj,ai është një cilësim që i sjell nder atij që cilësohet me të dhe
ia bën të lehtë atij rrugën e Grupit të Shpëtuar. Dhe kjo nuk zbatohet tek asnjë
prej atyre që cilësohen me diçka tjetër, ngase ata nuk mund të shpëtojnë dot
nga dy gjëra. Ose ai është cilësim me një individ të caktuar që nuk është i
pagabueshëm, ose është cilësim me një grup njerëzish që ndjekin menhexhin
(metodologjinë) e këtij individi që nuk është i pagabueshëm.
Pra, nga të dyja anët nuk ka pagabueshmëri (në cilësimet e tyre). Por ndryshe
nga këto është pagabueshmëria (në tërësi) e Shokëve të Pejgamberit (sal-