Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Tani, Shejkhu dhe ata që ishin me të ndodheshin mes dy grupe njerëzish. Njëri
grup përbëhej nga injorantë dhe budallenj që nuk dinin asgjë rreth Islamit apo
Teuhidit. Ata nuk dinin gjë tjetër përveç shirkut, injorancës, devijimit, bidateve,
bestytnive etj… që i kishin patur më përpara baballarët e tyre. Kur'ani i ka
përmendur këta njerëz të tillë:
“Ne i kemi gjetur baballarët tanë në këtë fe dhe ne po ndjekim gjurmët e
tyre.” (Ez-Zukhruf, 23.)
Grupi i dytë nga ana tjetër, ishin ata që kishin dije. Ata iu përgjigjën Shejkhut
negativisht për shkak të natyrës së tyre lakmitare dhe nivelit të ulët që kishin.
Ata kishin turp nga njerëzit. Ata kishin frikë se mos njerëzit do e vinin në
diskutim ndershmërinë e tyre: “Pse heshtët dhe nuk na lajmëruat kundër
këtyre të këqijave përpara se të vinte Ibn ‘Abdul- Uehabi?” Kështu, ata
ndoqën Çifutët duke zgjedhur të mirat e kësaj dynjaje.
Por Shejkhu vazhdoi më tej duke u treguar i duruar. Shumë dijetarë dhe njerëz
të lartë brenda dhe jashtë Gadishullit e bindën atë (që të ecte më tej). Ai ishte
tejet i vendosur dhe i palëkundur. Ai kërkonte gjithmonë ndihmën e Allahut në
të gjitha çështjet e tij. Përpiqej vazhdimisht në studimin e Kur'anit dhe leximin
e librave të dobishëm. Ai kishte një mjeshtëri të veçantë në komentimin e
Kur'anit dhe nxjerrjen e dobive prej tij. Gjithashtu, ai punoi mjaft me studimin
e jetës së Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe biografitë e Shokëve të
tij (radij-Allahu ‘anhum) me një kuptim të thellë, derisa me ndihmën e Allahut
mori prej tyre frymëzimin dhe qëndrueshmërinë e Imanit.
Shejkhu u bë përherë e më i vendosur dhe vazhdoi me misionin e tij që t’i
thërriste njerëzit në Islam e të mbante lidhje me pushtetarët dhe dijetarët.
Allahu i bëri realitet aspiratat e tij të virtytshme, e përhapi thirrjen për në
Teuhid dhe e fuqizoi të vërtetën nëpërmjet tij. Gjithashtu, Allahu i dha atij
përkrahës dhe ndihmues derisa Islami dhe Teuhidi u lartësua.
Shejkhu vazhdoi të jepte mësim dhe t’i thërriste njerëzit. Pak nga pak, ai nisi të
hidhej në veprim për largimin e shirkut, ngaqë ai e pa se thirrja e tij nuk dha
rezultat tek një pjesë e popullit. Në këtë mënyrë, ai mori përsipër detyrën për
largimin e gjurmëve të shirkut sipas mundësive që kishte. Prandaj ai i tha
Princit ‘Uthman që ta prishte tyrben mbi varrin e Zejdit.
Zejd Ibnul-Khattab (radij-Allahu ‘anhu) ishte vëllai i ‘Umer Ibnul-Khattab
(radij-Allahu ‘anhum). Ai ishte një nga shehidët që vdiq duke luftuar kundër
Musejleme el-Kedhabit (i cili pretendonte se ishte profet) në vitin 12 Hixhrij.
Ai u varros atje dhe më vonë u ndërtua një tyrbe ku thuhej se në të ishte varri i
tij.