Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

“Besimi përbëhet prej fjalës dhe veprës, ai shtohet dhe mangësohet”.
Thuhet në transmetimin:
Shpjegimi:
“Besimtari me besim më të plotë është ai me moral të mirë.”1
Besimi përbëhet prej fjalës dhe veprës; fjalë e zemrës dhe e gjuhës, si dhe vepra
e zemrës dhe gjymtyrëve të trupit. Ne gjithashtu mund të themi se besimi
përbëhet nga fjala, vepra dhe bindja me zemër, dhe se ai shtohet me vepra të
mira dhe mangësohet me mëkate. Ky është përkufizimi i besimit sipas Ehl-us-
Sunnetit dhe Xhematit.
Edhe Hauarixhët besojnë se besimi përbëhet nga fjala, vepra dhe bidja.
Megjithatë, ata besojnë se besimi as nuk shtohet e as nuk mangësohet. Kurdo
që një mysliman kryen një mëkat të madh ai del nga Islami, thonë ata.
E kundërta e tyre janë Murxhiat që thonë se besimi përbëhet vetëm nga besimi
i zemrës, ose nga njohja me zemër, gjë të cilën e thonë Xhehmitë. Murxhitë
ekstrem besojnë se besimi përbëhet vetëm nga besimi i zemrës.
Sipas Murxhiah Fukahave besimi përbëhet nga besimi me zemër dhe të
shprehurit me gjuhë. Ata përjashtojnë veprat nga besimi.
Ehlus-Sunneti besojnë se besimi përbëhet nga veprat e zemrës dhe veprat e
gjymtyrëve pas bindjes. Besimi pra përbëhet nga bindja dhe veprat e zemrës,
duke përfshirë frikën ndaj Allahut, dashurinë për Allahun, shpresën në
Allahun, përmallimin për Allahun dhe mbështetjën në Allahun. Gjitha këto i
përkasin veprimeve të zemrës. Këto janë thelbi i besimit. Besimi nuk mund të
ekzistojë pa to. E njëjta gjë vlen edhe për veprat e gjymtyrëve të trupit sikurse
agjërimi, namazi, zekati, xhihadi dhe detyra të tjera. Madje i përket besimit
edhe të largosh diçka të dëmshme nga rruga;
“Besimi është më shumë se shtatëdhjetë degë. Më e larta e saj është fjala
“La ilahe ilAllah”, dhe më e ulëta është të largosh diçka të dëmshme nga
rruga. Turpi është gjithashtu një degë nga degët e besimit.”2
Ky besim shtohet me vepra të mira dhe mangësohet me mëkate. Ai shtohet
derisa të bëhet sa kodra dhe mangësohet deri sa ai të peshon më pak se një
milingonë.
Murxhiat mendojnë se besimi as nuk shtohet as nuk mangësohet. Sepse sipas
tyre besimi përbëhet vetëm nga besimi me zemër prandaj ai nuk mund të
mangësohet. Ata thonë se besimi me zemër nuk pranon mangësim, nëse ai do
të pranonte mangësim atëherë njeriu do të dilte nga besimi. Prandaj ai nuk
mangësohet. Ata gjithashtu besojnë se besimi nuk ndryshon tek njerëzit. Të