Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

“Dije, Allahu të mëshiroftë, se kush flet diçka në lidhje me fenë e Allahut
nga mendja e tij, duke bërë analogji apo duke e interpretuar sipas logjikës
së tij, pa patur argument nga Suneti e xhemati, ai ka folur për Allahun atë
që nuk e di. E, kush flet pa patur dije, ai është prej atyre që flasin në
çështjet e fesë pa pasur argument (el mutekel-lifin). Por e vërteta është
vetëm ajo që vjen nga Allahu. Suneti është Tradita e të Dërguarit të
Allahut sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem, kurse xhemati është unanimiteti
rreth të cilit janë bashkuar shokët e të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu
'alejhi ue sel-lem në kalifatin e Ebu Bekrit, Umerit dhe Uthmanit.”
Shejkh Abdulaziz ibën Abdullah er Raxhihi (hafidhahUllah) thotë: Fjala e tij
“pa patur argument”, domethënë nga Kurani, “nga Suneti e xhemati, dije se
ai ka folur ndaj Allahut atë që nuk e di”, të folurit në lidhje me Allahun duke
mos patur dije është më e rëndë se shirku. Allahu i Madhëruar thotë: “Thuaj:
“Me të vërtetë, Zoti im ka ndaluar vetëm punët e pahijshme, qofshin të
hapëta ose të fshehta dhe gjynahet, dhunimin pa të drejtë, t’i shoqërohet
Allahut (në adhurim) diçka, për të cilën nuk ju ka dhënë kurrfarë të drejte
dhe të thoni për Allahun atë që nuk e dini.” (Kurani, El Earaf: 33). Pra,
Allahu e ka vendosur të folurit ndaj Tij pa pasur dije sipër shirkut sepse ajo
përmbledh shirkun dhe gjërat e tjera. Prej shirkut gjithashtu është të flasësh
në lidhje me Allahun e Madhëruar pa pasur dije.
“Kini kujdes nga të thelluarit dhe ashpërsia, porse ju këshilloj që të
kapeni fort pas fesë suaj të hershme.”
Kjo është prej fjalës së Ibën Mesudit (radijAll-llahu anhu), e ka nxjerrë Ed
Daremiu në Sunenin e tij (1/66, me nr. 142 dhe 143), El Lalikai në Sherhu
I’tikad (1/87, me nr. 108) etj.
[100] - Dije se feja origjinale (El Atik), ashtu siç është shpallur, është ajo
që ka qenë prej vdekjes së të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu 'alejhi ue sellem
deri në vrasjen e Uthman ibën Afanit, e cila ishte edhe përçarja apo
mosmarrëveshja e parë, kur populli filloi të luftonte me njëri-tjetrin, u
përça dhe filloi të ndiqte lakminë, dëshirat dhe prirjen për nga dynjaja.
Nuk i lejohet askujt të shpikë diçka që nuk e kanë bërë shokët e të
Dërguarit të Allahut sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem, as që të ftojë në diçka të
cilën ai vetë e ka shpikur apo e ka marrë nga dikush tjetër prej
bidatçinjve, sepse do të ishte njësoj sikur ta kishte shpikur vetë. Kushdo
që pretendon diçka të tillë dhe e përhap atë, ai ka refuzuar Sunetin, ka
kundërshtuar të vërtetën dhe xhematin dhe ka lejuar bidatet. Ky person
është më i dëmshëm për këtë popull sesa vetë Iblisi. Kush e di se çfarë
kanë lënë bidatçinjtë prej Sunetit dhe çfarë kanë përçarë dhe kapet fort
pas Sunetit, ai është pasues i Sunetit dhe xhematit, meriton të pasohet,
të ndihmohet dhe të mbrohet. Kjo është ajo për të cilën ka këshilluar i
Dërguari i Allahut sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem.