Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

pasojnë Dinin origjinal dhe Sheriatin të cilin e përqafuan dhe praktikuan
gjeneratat e para dhe të udhëzuara drejtë në Islam. Ai kritikoi dhe mohoi
praktikat e tyre politeiste, ritualet dhe risitë e tyre, jo vetëm në formë teorike
por ai pasonte fjalët e tij me vepra. Ai shkatërroi përkujtimoret dhe
përmendoret që kishin ndërrtuar populli i tij në varrezat e njerëzve, të cilët ata i
konsideronin si të shenjtë. Ai poashtu rrënonte drunjtë, të cilët i adhuronin
njerëzit.
Së shpejti, mundi i ibn Abdul Vahabit dhe njerëzve rreth tij, filloi të tregoj
rezultate pozitive. Shumë njerëz filluan të vijnë te ai për të mësuar Ilm. Lajmi
mbi këtë Sheikh dhe thirrjen e tij filloi të godasë fshatrat dhe qytetet e
rrethinës.
Etnitetet udhëheqëse (me influencë) në atë rajon dhe kryeparët e fiseve të
ndryshme filluan të brengosen dhe të frigohen se thirrja e tij mund të
rrezikonte autoritetin e tyre pasiqë thirrte për lirimin e njerëzve nga errësira e
injorancës dhe nga eksceset e ndryshme dhe nga torturat dhe presionet e
qeverive korrupte dhe të manipuluara. Dhe ata kishin të drejtë. Sepse,
injoranca ishte garancioni i tyre për egzistenc dhe për mbajtjen e privilegjeve që
ata i posedonin.
Prandaj, kryeparët e këtyre fshatrave dhe qyteteve ushtronin shtypje të
jashtëzakonshme ndaj kryetarit të el-Ujjinas që ta dëbojë Sheikhun. Kryetari iu
nënshtrua shtypjes së tyre dhe kërkoi nga Sheikh ibn Abdul Vehabi që të
largohet nga el-Ujjinah. Pas largimit të dhunshëm, Sheikhu shkoi në fshatin
ed-Dar´ijah, i cili, në atë kohë ishte nën udhëheqjen e Muhammed ibn Saud. Ai
(Muhammed ibn Saudi) jo vetëm që pranoi mësimet e Sheikhut por ai poashtu
thurri aliancë me të dhe thirrjen e tij për aplikimin e ligjeve autentike të
Sheriatit dhe përhapjen e thirrjes së Islamit të pastër.
Më tutje, Sheikh ibn Abdul Vahabi filloi të kontaktoj udhëheqësit, gjykatësit
dhe Imamët e xhamive në rajonin e Naxhd-it duke i njoftuar ata me thirrjen
(davetin) e tij. Disa prej tyre iu përgjigjën pozitivisht thirrjes së tij, disa të tjerë
refuzuan atë ndërsa disa prej tyre shkruanin punime në të cilat ata mohonin
dhe përqeshnin mësimet dhe thirrjen e tij. Sheikh ibn Abdul Vahabi iu
përgjigjej shkrimeve të tyre duke i komentuar dhe duke i hedhur poshtë
qëndrimet e tyre.Në ndërkohë, ushtria e ibn Saudit ishte në gjendje të luftojë
dhe të frikësojë ata të cilët do të donin ta rrezikojnë sigurinë e Sheikhut apo të
provonin që ta pengojnë apo ta përkufizojnë zhvillimin e përhapjes së mësimeve
për ringjalljen e thirrjes Islame. Dhe pas një kohe të shkurtër, i tërë rajoni i
Naxhd-it sidhe rajonet fqinje të Arabisë lindore pranuan këtë thirrje dhe u bënë
pjesë e lëvizjes së re për ringjalljen e Islamit. Sheikh ibn Abdul Vahabi arriti t´i
përjetojë frytet e thirrjes-davetit të tij - kishte nëntëdhjetë vjetë kur ndërroi jetë.
Në këtë kohë, i tërë rajoni i Hixhazit dhe shumica e rajoneve të Gadishullit
Arabik u bashkuan nën flamurin e Teuhidit, shtyllës së davetit të ibn Abdul
Vahabit.