Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Sot perëndimi i krishterë për të arritur qëllimet e tij, po hedh mbi Islamin
akuzat më të rënda, ndaj Profetit të tij, akuzat më të paqena dhe ndaj Kuranit
shpifjet më të ulëta. Karikaturat nëpër gazetat famëkeqe të Danimarkës dhe
Evropës mbarë, ende vazhdojnë dhe nxisin incidente dhe zemërim. Ata
mundohen të shpalosin se Muhamedi, Profeti Islam ka qenë një njeri, i cili
nxiste vetëm luftëra dhe ishte i etur për gjakderdhje. Ata e dinë se janë duke
gënjyer, sepse ata e njohin më mirë se kushdo tjetër personalitetin e Profetit
tonë: “Atyre që u kemi dhënë Librin, e njohin atë (Profetin), ashtu siç i
njohin bijtë e tyre, por disa prej tyre e fshehin të vërtetën, duke e ditur
mirë”.[6] Por këto akuza që ata hedhin, janë ndoshta nga masat e vetme për t’i
mbajtur njerëzit në errësirë dhe padituri rreth realitetit të Fesë Islame, ashtu
sikurse bënin në Mesjetë me mendimtarët e tyre, duke i djegur në turrat e
druve.
Ramamakrishna Rao në lidhje me Muhamedin thotë: “Trajtimi që ai u
ka bërë armiqve të vet më të egër është shembulli më fisnik për ndjekësit
e tij. Gjatë çlirimit të Mekës, ai qe’ në kulmin e pushtetit të tij. Qyteti që
nuk kish dashur t'ia dinte për predikimet e tij, që i kishte torturuar
ndjekësit e tij, që e kishte dëbuar dhe e kishte detyruar të mërgonte
bashkë me popullin e vet, dhe që e kishte persekutuar dhe bojkotuar edhe
në vendin, ku ai kishte mërguar rreth 200 milje larg, tashmë shtrihej nën
këmbët e tij. Sipas ligjeve të luftës ai mund të ishte hakmarrë me të
drejtë për të gjitha mizoritë, që kishte hequr ai dhe njerëzit e tij. Por çfarë
trajtimi u dha ai atyre? Zemra e Muhamedit ishte plot me dashuri dhe ai
deklaroi: "Në këtë ditë nuk ka HAKMARRJE ndaj jush dhe ju jeni të gjithë
të lirë”.
Duhet të pohojmë se të vrarët në radhët e kundërshtarëve të Muhamedit
dhe fesë së tij[7] përgjatë njëzet e tre vjetëve të jetës së tij, nuk e kalonin
numrin e fëmijëve të vrarë nga krimet çifute kundra Gazës vitin e shkuar. Ndaj
dhe me të drejtë Hjuston Smith, kur flet për figurën e Profetit thotë:
“(Muhamedi) Ishte i sinqertë dhe i dashur për njerëzit e vet, njeri bujar
dhe i dhembshur. Gjithnjë ka ndier dhembje ndaj vuajtjeve njerëzore dhe
tregohej i gatshëm t'i ndihmonte të tjerët, e veçanërisht të varfërve dhe
të paaftëve. Për shkak të ndjenjës së tij të ndershmërisë, obligimit dhe të
besimit, ai fitoi tituj të lartë si 'i drejti' dhe 'i besueshmi”.[8]
E pra, ata që hedhin baltë mbi figurën e Profetit Muhamed sot janë të
ndërgjegjshëm, se ai ka qenë njeriu më i mëshirshëm, që ka ecur ndonjëherë
mbi shpinën e kësaj toke, se ka qenë njeriu më paqësor, më bujar, më
dashamirës dhe më zemërgjeri, ashtu sikurse e dinin dhe kurejshët, se ai ishte
besnik, i drejtë, bujar dhe i dashur, e megjithatë të dyja palët, si të djeshmit
dhe të sotmit kanë bërë plane, që me anë të këtyre akuzave të mbajnë larg
njerëzit nga Islami dhe asgjë më tepër.