Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Dhuratë Speciale për Drilon Gashin Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

rregullatislame
from rregullatislame More from this publisher
31.05.2021 Views

“Dhe kjo është provë madhështore për fillimin e çdo gjëje përveç Allahut,absolutisht, dhe ndërtohet mbi parime bazike të sakta të cilatnjihen/pranohen nga filozofët dhe të tjerë përveç tyre.”Dhe gjithashtu (1/146-147):“Dhe kjo zonë diskutimi është prej parimeve të mëdha në të cilën kanëngecur prijësit e njerëzve të meditimit, filozofisë dhe kelamit. Kushdo qëe ndjekë rrugën e lartë pejgamberike do ta dijë se arsyeja logjike pajtohetme tekstin e zbritur autentik (të saktë), dhe ai do të flasë në pajtueshmërime atë që e kërkon arsyeja në këtë [çështje] dhe në atë [çështje], dhe ai dota pohojë atë çfarë e kanë pohuar pejgamberët rreth krijimit të qiejve dhetokës në gjashtë ditë, se Allahu është Krijuesi i çdo gjëje, Zoti i saj dhePoseduesi, dhe se Ai kurrë nuk bëri diçka përveç Allahut të jetë epërjetshme bashkë me Të. Në fakt, çdo gjë përveç Tij është efilluar/krijuar, që ka ardhur në ekzistencë pasi nuk ka ekzistuar.”Ky është vetëm një shembull i vogël i bollëkut nga ajo çfarë gjendet në këtëpunë të madhe dhe refuzim të mrekullueshëm të filozofëve sekularë politeistëdhe qëndrimeve të tyre të pa baza të cilat e kundërshtojnë edhe logjikën eshëndoshë edhe shpalljen autentike. Sa i përket Ehlul Kelamit, kur ata ustrehuan në gjuhën konceptuale dhe në veglat e vetë filozofëve në sajimin eargumentit të tyre (origjinën e trupave), në mënyrë që të ishin konsekuentë meargumentin e tyre, ata u detyruan të mohonin emrat e Allahut, atributet dheveprat, deri në një masë. Megjithatë, ata të gjithë u bashkuan në mohimin efaktit që Allahu ka fjalë dhe vepër që lidhen me vullnetin dhe fuqinë e Tij. Mefjalë të tjera, (i mohuan) veprat e zgjedhura të Allahut (ef’al ihtijarijjeh). Përshkak të kësaj, në vend që të shfaqnin madhështinë e refuzimit i cili do tëshkëlqente, ata nuk ishin në gjendje t’i refuzonin kënaqshëm filozofët ateistë.Shejhul Islam Ibën Tejmijjeh e konfirmon / vërteton se çdo gjë përveç Allahutka nismë, ka fillim dhe është e paraprirë me inekzistencën e vet – KitabMinhaxh es-Sunneh“Minhaxh es-Sunneh el-Nebeuijjeh” është një libër tjetër madhështor ngashejhul Islam Ibën Tejimijjeh dhe është refuzim i shiitit rafidhij të quajtur IbënMutehar el Hili (v.726 H) i cili e shkroi një libër të quajtur “Kitab el Istikamehfi ithbat el imameh” (me rreth 90 faqe). Ky libër u shkrua nga ky rafidhij dheiu prezantua mbretit të njohur si el-Xhajitu Huda Bandeh (prej pasardhësve tëXhingis Kanit), duke shpresuar se përmes tij, njerëzit do të ftoheshin në fenëshiite. Ky mbret e pranoi shiizmin në vitin 709H. Historikisht, shiat e pranuanteologjinë mu’tezilije dhe kështu Ibën Tejmijjeh i refuzoi ata në disa sfera, nëçështjen e imamatit, në çështjen e kaderit, në çështjen e cilësive të Allahut dhenë çështje tjera. Në këtë libër Ibën Tejmijjeh gjithashtu e adreson thënien efilozofëve për përjetësinë e universit.

Në botimin e “Minhaxh es-Sunneh” (kontrolloi/verifikoi Muhamed RashadSelim, 1986, 9 vëllime), rreth 300 faqe i dedikohen çështjes së përjetësisë sëuniversit, dhe ne do të citojmë disa fragmente nga ajo inshaAllah.Ibën Tejmijjeh ka shkruar (1/49):“Asgjë nga gjërat që ekzistojnë nuk është e njëhershme / njëkohshme (nëekzistencën e vet) me Allahun, Madhështorin, [Ai i paraprin atyre], siç thuhetnga filozofët ateistë (dehrije):‘Që universi është një efekt (i shkaktuar) i Tij, dhe ai (ekzistimi i universit)është një nevojë detyruese e (ekzistimit të) Tij, [ekzistimi i së cilës] nuk mund t’iikë ekzistencës së Tij, dhe se Ai (Allahu) e paraprin atë vetëm [në kuptimin e]fisnikërisë / bujarisë, shkakut dhe karakterit. Ai nuk i paraprin asaj në kohë(zeman).’Tash, sikur Ai të ishte një shkak perfekt, i nevojshëm, efekti i së cilit është injëkohshëm me Të – siç pohojnë këta filozofë – nuk do të kishte asgjë me fillim(muhdeth) në univers, pasi që ajo gjë me fillim nuk do fillonte së ekzistuari nganjë shkak i përjetshëm i përkryer, efekti i së cilës është i njëhershëm me të,pasi që një gjë e veçantë me origjinë / fillim asnjëherë nuk mund të jetë epërjetshme.”Komentet:Ata që i pasuan filozofët grekë, siç ishte Farabi, Ibën Sina, nuk kishin asnjëprovë se universi është i përhershëm. Dhe ata e dinin këtë. Megjithatë, kur atai panë Ehlul Kelamin (xhehmitë, mu’tezilitë, hishamijtë, kerramitë, esharitë)duke sjellë argumentin e huduth el exhsam (krijimi / nisma e trupave) për tëargumentuar se universi ka pasur një fillim, dhe i panë ata të ishin të obliguartë mbaheshin me një këndvështrim të caktuar për sa i përket veprave tëAllahut [asnjë vepër nuk mund të krijohet me esencën e Allahut për tëparandaluar atë që ata e quajnë hauadith – ndodhitë] – duke e mbajtur këtëpër të qenë në përputhje me argumentin e tyre i cili varej nga parimi i tyre senjë zinxhir ngjarjesh të pafund është i pamundur në të kaluarën. Çifti i ibënSinës ka qeshur me ta, dhe e ka parë thesarin e tyre. Dhe Ehlul Kelami i kishtedy rrugë:Së pari: Xhehmitë dhe Mu’tezilitë besonin se përderisa Allahu ka ekzistuarpërgjithmonë, të folurit dhe veprimi kanë qenë të pamundura për Të, dhe krejtpapritur ajo u bë e mundur për Të, pa ndonjë arsye ose sqarim, dhe kështu ukrijuan qiejt dhe toka, dhe u krijuan pa ndonjë vepër (apo fjalë) të vendosurnga vetë Allahu. Kjo ishte për ta evituar rrëzimin e argumentit të tyre qëuniversi ka fillim, sepse përmban atribute të rastësishme, kështu që nëseAllahu e ‘krijoi’ universin, pasi që cilësua e krijimit është e themeluar nëesencën e Allahut, si një cilësi që i vishet Atij, kjo do të thotë që edhe Allahu do

“Dhe kjo është provë madhështore për fillimin e çdo gjëje përveç Allahut,

absolutisht, dhe ndërtohet mbi parime bazike të sakta të cilat

njihen/pranohen nga filozofët dhe të tjerë përveç tyre.”

Dhe gjithashtu (1/146-147):

“Dhe kjo zonë diskutimi është prej parimeve të mëdha në të cilën kanë

ngecur prijësit e njerëzve të meditimit, filozofisë dhe kelamit. Kushdo që

e ndjekë rrugën e lartë pejgamberike do ta dijë se arsyeja logjike pajtohet

me tekstin e zbritur autentik (të saktë), dhe ai do të flasë në pajtueshmëri

me atë që e kërkon arsyeja në këtë [çështje] dhe në atë [çështje], dhe ai do

ta pohojë atë çfarë e kanë pohuar pejgamberët rreth krijimit të qiejve dhe

tokës në gjashtë ditë, se Allahu është Krijuesi i çdo gjëje, Zoti i saj dhe

Poseduesi, dhe se Ai kurrë nuk bëri diçka përveç Allahut të jetë e

përjetshme bashkë me Të. Në fakt, çdo gjë përveç Tij është e

filluar/krijuar, që ka ardhur në ekzistencë pasi nuk ka ekzistuar.”

Ky është vetëm një shembull i vogël i bollëkut nga ajo çfarë gjendet në këtë

punë të madhe dhe refuzim të mrekullueshëm të filozofëve sekularë politeistë

dhe qëndrimeve të tyre të pa baza të cilat e kundërshtojnë edhe logjikën e

shëndoshë edhe shpalljen autentike. Sa i përket Ehlul Kelamit, kur ata u

strehuan në gjuhën konceptuale dhe në veglat e vetë filozofëve në sajimin e

argumentit të tyre (origjinën e trupave), në mënyrë që të ishin konsekuentë me

argumentin e tyre, ata u detyruan të mohonin emrat e Allahut, atributet dhe

veprat, deri në një masë. Megjithatë, ata të gjithë u bashkuan në mohimin e

faktit që Allahu ka fjalë dhe vepër që lidhen me vullnetin dhe fuqinë e Tij. Me

fjalë të tjera, (i mohuan) veprat e zgjedhura të Allahut (ef’al ihtijarijjeh). Për

shkak të kësaj, në vend që të shfaqnin madhështinë e refuzimit i cili do të

shkëlqente, ata nuk ishin në gjendje t’i refuzonin kënaqshëm filozofët ateistë.

Shejhul Islam Ibën Tejmijjeh e konfirmon / vërteton se çdo gjë përveç Allahut

ka nismë, ka fillim dhe është e paraprirë me inekzistencën e vet – Kitab

Minhaxh es-Sunneh

“Minhaxh es-Sunneh el-Nebeuijjeh” është një libër tjetër madhështor nga

shejhul Islam Ibën Tejimijjeh dhe është refuzim i shiitit rafidhij të quajtur Ibën

Mutehar el Hili (v.726 H) i cili e shkroi një libër të quajtur “Kitab el Istikameh

fi ithbat el imameh” (me rreth 90 faqe). Ky libër u shkrua nga ky rafidhij dhe

iu prezantua mbretit të njohur si el-Xhajitu Huda Bandeh (prej pasardhësve të

Xhingis Kanit), duke shpresuar se përmes tij, njerëzit do të ftoheshin në fenë

shiite. Ky mbret e pranoi shiizmin në vitin 709H. Historikisht, shiat e pranuan

teologjinë mu’tezilije dhe kështu Ibën Tejmijjeh i refuzoi ata në disa sfera, në

çështjen e imamatit, në çështjen e kaderit, në çështjen e cilësive të Allahut dhe

në çështje tjera. Në këtë libër Ibën Tejmijjeh gjithashtu e adreson thënien e

filozofëve për përjetësinë e universit.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!