Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Pjesa e Pestë: Parimi i Dytë.
Shejkh Salih el-Feuzan thotë:
Teksti:
Parimi i dytë: Se ata (mushrikët) thonë: “Ne nuk u lutemi dhe nuk u
drejtohemi atyre veçse që të kërkojmë afrim dhe ndërmjetësim (tek
Allahu).” Kështu, që argument kundër kërkimit të afrimit (nëpërmjet
eulijave), është thënia e Tij:
“Dhe ata që marrin për eulija (mbrojtës e ndihmues) të tjerë në vend të
Allahut (thonë): “Ne i adhurojmë ata vetëm që ata të mund të na afrojnë
tek Allahu.” Padyshim që Allahu do të gjykojë mes tyre në lidhje me atë
për çfarë ata patën mosmarrëveshje. Vërtet, Allahu nuk e udhëzon atë që
është gënjeshtar dhe mohues.” [ez-Zumer, 3]
Dhe argument kundër ndërmjetësimit (nëpërmjet eulijave) është thënia e Tij,
Më të Lartit:
“Dhe ata adhurojnë në vend të Allahut gjëra që as i dëmtojnë e as u bëjnë
dobi dhe thonë: “Këta janë ndërmjetësuesit tanë tek Allahu.” [Junus, 18]
Dhe ndërmjetësimi është dy llojesh: Ndërmjetësimi i ndaluar dhe
ndërmjetësimi i pranuar. Ndërmjetësimi i ndaluar është ai i cili kërkohet nga të
tjerë veç Allahut, në lidhje me atë që vetëm Allahu është i aftë ta bëjë. Dhe
argument është thënia e Tij, Më të Lartit:
“O ju që besoni! Shpenzoni nga ajo me të cilën Ne ju kemi furnizuar, para
se të vijë një Ditë kur nuk do të ketë as marrëveshje, as shoqëri dhe as
ndërmjetësim. E janë mosbesimtarët ata që janë Dhalimunë (idhujtarë,
zullumqarë, keqbërës).” [el-Bekare, 254]
Kurse ndërmjetësimi i pranuar është ai që kërkohet nga Allahu ndërsa
ndërmjetësuesi është i nderuar me ndërmjetësimin dhe ai që ndërmjetësohet
është dikush që veprat dhe fjalët e tij e kënaqin Allahun, pasi që Ai jep leje,
sikurse thotë Ai, Më i Larti:
“E kush është ai që mund të ndërmjetësojë tek Ai përveç se me Lejen e
Tij?” [el- Bekare, 255]
Shpjegimi: