Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Seid ibnu Zejd në shoqërinë e Medines dhe kontributi i
tij në të
Ai mori pjesë me të Dërguarin e Allahut në të gjitha luftërat, përveç Luftës së
Bedrit. Mungoi nga kjo luftë meqë duhej të kryente një detyrë që i kishte
caktuar Pejgamberi (sal-lAllahu alejhi ve selem.).
Mori pjesë me muslimanët në operacionin luftarak për përmbysjen e fronit të
Kisrasë dhe shpartallimin e pushtetit të tij.
Mbase beteja më e shkëlqyeshme që zhvilloi ai, ishte ajo e Jermukut. Pra, në
vazhdim, po citojmë një fjalë të tij, ku rrëfen për një pjesë të ngjarjes së asaj
dite.
Seid ibnu Amër ibnu Nufejli thotë:
– Në e Betejën e Jermukut ne ishim njëzet e katër mijë veta, apo afro
njëzet e katër mijë. Bizantinët na dolën përpara me njëqind e njëzet mijë
luftëtarë. Ata afroheshin në drejtimin tonë me hapa të rëndë, thuajse
brigjet po lëkundeshin nga ca duar të fuqishme misterioze. Para tyre
ecnin peshkopët, patriarkët dhe priftërinjtë duke mbajtur kryqe dhe duke
kënduar psalme, të cilët i përcillte ushtria, zëri i së cilës jehonte si të
ishte zë i murmurimës!
Kur muslimanët i panë ata në këtë gjendje, u rrënqethën nga numri i tyre dhe
në zemrat e tyre hyri një lloj frike. Në këtë moment, Ebu Ubejde ibnul
Xherrahu zuri t’i nxiste muslimanët për të luftuar dhe tha:
“O ju robër të Zotit! Ndihmoni Zotin, e Ai ju ndihmon ju dhe ju forcon
këmbët tuaja…
O ju robër të Zotit! Kini durim, se durimi ju shpëton nga mosbesimi, ju
afron te kënaqësia e Zotit dhe ju mbron nga sjelljet e turpshme. Pra,
hidhni shtizat, vini mburojat dhe mos flisni fjalë tjetër përveç lutjes së
Zotit (Xheleshanuhu) në heshtje, gjersa t’ju urdhëroj, në dashtë Allahu.”
Seidi vazhdoi:
– Me të dëgjuar fjalën e tij dhe kur pashë se si po e tërhiqte shpatën dhe
si shkonte për t’u ballafaquar me armiqtë e Zotit, unë u hodha rrufeshëm
në tokë dhe rashë në gjunjë. Hodha shtizën time dhe godita kalorësin e
parë që u afrua, pastaj iu vërsula armikut, e Allahu më hoqi çdo frikë që
kisha në zemër. Muslimanët nisën luftën kundër bizantinëve dhe luftuan