Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Mjafton të përmendim se vetëm viktimat e fundosura në radhët e armikut ishin
mbi 30 mijë.
Gjatë hilafetit të Umerit, ai e vendosi dhe e caktoi Sadin si Veliun e Kufes,
kështu qëndroi deri në vdekjen e Umerit, madje edhe në kohën e Uthmanit
qëndroi për një kohë të gjatë, më pas Uthmani kërkoi prej tij të shkonte në
Medinë.
Disa nga vlerat e Sadit
Sad ibn ebi Uekasi ishte nga të vetmit sahabë për të cilët Profeti i bashkon të
dy prindërit, në thënien e tij gjatë luftës së Uhudit: “Qëllo o Sad! Kurban u
bëfshin për ty nëna dhe babai im!”[3]
Aishja përcjell se Profeti, sal-lAllahu alejhi ve selem, një natë qëndroi vonë. Ajo
ishte përbri tij, e në këtë moment i tha: “Çfarë të shqetëson o i Dërguar i
Allahut?” “Ah sikur ndonjë burrë i mirë nga shokët e mi të më ruantë
këtë natë.” “Ndërkohë dëgjova zëra armësh.” – tregon Aishja. “Kush
është?” – pyeti ai. “Sad ibn Malik.” “Përse ke ardhur?” – e pyeti Profeti.
“Erdha të të ruaj ty, o i Dërguar i Allahut.” Profeti fjeti aq sa dëgjova
hikërrimën e tij.”[4]
Sadi, radijallahu anhu, ka qënë njeri të cilit i plotësohej duaja dhe kjo si shkak
i lutjes së Profetit, sal-lAllahu alejhi ve selem, për të. Kajsi ka përcjellë se
Profeti, sal-lAllahu alejhi ve selem, ka thënë: “O Allah! Përgjigjju Sadit, nëse
të lutet.”[5]
Madje përcillet se disa nga banorët e Kufes u ankuan padrejtësisht për Sadin
tek Umeri dhe aq të humbur ishin, saqë pati prej tyre që supozonin se Sadi
nuk dinte as të falej si duhet, ndërsa ai, kur shkoi tek Umeri, i tha: “Unë u
falja atyre namazin e Profetit.” “Ky ishte mendimi im për ty o Sad.” – ia
ktheu Umeri. Po ashtu, dikush tjetër tha për të se ai nuk ishte i drejtë në
ndarje, nuk mbante drejtësi në popull dhe nuk dilte për të luftuar me çetat.
Kur dëgjoi këto fjalë, Sadi tha: “O Allah! Nëse ky njeri po gënjen, verboje
atë, varfëroje, vonoja vdekjen dhe bëje të përballet me sprova!” Dhe vërtet
ky burrë u verbua dhe ecte anash mureve, u varfërua aq sa filloi të lypte dhe e
zuri fitnia, nga e cila dhe vdiq, madje thoshte se e zuri lutja e Sadit.[6]
Abdullah bin Umeri përcjell se ishin ulur pranë Profetit, sal-lAllahu alejhi ve
selem, dhe ai tha: “Do t’ju hyjë nga kjo derë një njeri që është prej
banorëve të Xhenetit.” Kur ja, aty hyn Sad bin ebi Ukasi, radijallahu anhu.[7]
Sad ibn ebi Uekasi ka qënë i pari nga muslimanët që ka qëlluar me hark. Ai
përcjell e thotë: “Unë jam i pari arab që kam qëlluar me hark në rrugë të
Allahut.”[8]