Dhuratë Speciale për Drilon Gashin
Dhuratë Speciale për Drilon Gashin Dhuratë Speciale për Drilon Gashin
Për këtë mburrej dhe me plot krenari thoshte: “Qëndrova shtatë ditë, e unë itreti në Islam.”Gëzimi i Pejgamberit (sal-lAllahu alejhi ve selem.) për Islamin e Sadit ishte ipapërshkrueshëm, sepse tek ai shihte shenjat e fisnikërisë dhe të pjekurisë, tëcilat paralajmëronin se kjo “hënë e re” së shpejti do të bëhej “hënë e plotë”.Shpresonte se prejardhja fisnike e Sadit dhe familja e tij e pastër e autoritativendoshta do të ngjallin ndjenjat e xhelozisë te të rinjtë e Mekës, që edhe ata tandiqnin rrugën e tij.Mbi të gjitha këto, Sadi ishte prej dajallarëve të Pejgamberit (sal-lAllahu alejhive selem.), sepse ishte nga fisi Benu Zehre, prej të cilit ishte edhe Eminia, e bijae Vehbit, nëna e Muhamedit (sal-lAllahu alejhi ve selem.). Pejgamberi gjithnjëmburrej me këtë afërsi.Transmetohet se Muhamedi (sal-lAllahu alejhi ve selem.), një ditë prej ditësh,gjersa ishte ulur me disa prej sahabëve, e pa Sad ibnu ebi Vekasin dukeardhur dhe u tha shokëve: “Ky është daja im! Ky është daja im! A ka kushprej jush dajë më të mirë?”.Megjithatë, përqafimi i Islamit nga Sad ibnu ebi Vekasi nuk ishte i lehtë e pabrenga. Ky djalosh besimtar iu ekspozua sprovave më të rënda e më të vështiraqë mund të ekzistojnë, saqë edhe Allahu (Xheleshanuhu.) zbriti ajete ngaKurani enkas për çështjen e tij.Le t’ia japim fjalën vetë Sadit që të na rrëfejë për këtë sprovë të rrallë:“Tri netë para se të pranoj Islamin, pashë në ëndërr sikur isha fundosurnë thellësitë e errësirave të pafundme të detit, e ndërsa vazhdoja ende tëfundosesha në këto thellësira të errëta, para meje ndriçoi një dritë, sëcilës i shkova pas. I pashë disa njerëz që kishin arritur tek ajo dritë parameje e prej tyre dallova Zejd ibnu Harithin, Ali ibnu ebi Talibin dhe EbuBekër Sidikun.”– Sa kohë jeni këtu? – i pyeta.– Ka ca kohë, – më thanë ata.“Pasi agoi dita e nesërme, mora vesh se i Dërguari i Allahut, Muhamedi(sal-lAllahu alejhi ve selem.), është duke thërritur në Islam fshehtazi dhe ekuptova se Allahu me mirësitë e Tij dëshiroi që të më nxjerrë nga errësiranë dritën e amshueshme.”
“Me nxitim shkova te Muhamedi (sal-lAllahu alejhi ve selem.), derisa etakova atë në luginën Xhijad.[1] Pasi Resulullahu e fali namazin e ikindisë,e përqafova para tij Islamin, e nuk e kishte pranuar askush tjetër parameje, përveç atyre të treve që pashë në ëndërr: Zejdi, Aliu dhe Ebu Bekri.”Sadi vazhdon më tej rrëfimin e tij dhe thotë:“Pasi nëna ime dëgjoi se unë kam përqafuar fenë islame, u zemërua dhe uhidhërua shumë me mua. Mirëpo, meqë unë isha djalë fort i sjellshëm dhei kujdesshëm ndaj nënës, asaj nuk iu durua pa më pyetur:– O Sad, ç’është kjo fe të cilën e pranove e që të shtyu ta lësh fenë e prindërvetë tu? Ose lëre këtë fe të re, ose unë as nuk do të ha e as nuk do tëpi derisa të vdes. Ty pastaj do të të copëtohet zemra nga pikëllimi, do tëpendohesh për atë që ke bërë dhe do të jesh gjithmonë i turpëruar paranjerëzve derisa të jesh gjallë.– Mos e bë këtë, oj nënë e dashur, – i thashë unë, – se për Zotin kurrë nukdo ta lë këtë fe të pastër që e zgjodha, për asnjë çmim!“Mirëpo ajo vazhdoi kërcënimet e saj. E refuzoi ushqimin disa ditë meradhë, derisa iu ligështua trupi dhe i humbi tërë fuqia.– Unë, – thotë Sadi, – çdo ditë shkoja tek ajo duke e lutur që të hajë ose tëpijë bile diçka, por ajo refuzonte me ngulm duke u betuar se nuk do tëfuste gjë në gojë derisa të vdiste ose unë ta braktisja fenë islame.“Atëherë i thashë:– Oj nëna ime e shtrenjtë! Unë të dua shumë, por Allahu dhe i Dërguari iTij janë më të dashur e më të shtrenjtë për mua dhe për Zotin, sikur ti, ojnëna ime, t’i kishe një mijë shpirtra e ata të të dilnin njëri pas tjetrit, unëkurrë nuk do ta lë këtë fe!“Kur e pa seriozitetin dhe vendosmërinë time, lëshoi pe dhe filloi të hajëe të pijë, edhe pse pa dëshirën e saj.”Kjo ishte arsyeja që Allahu (Xheleshanuhu.) të zbresë në lidhje me ne ajetinkuranor:“E nëse ata të dy (prindërit) tentojnë që ti të më përshkruash Mua shok,për çka ti nuk ke kurrfarë fakti, atëherë mos i respekto ata (në këtëçështje), por në çështjet e jetës së kësaj bote të kesh mirëkuptim ndajtyre” … (Llukman, 15)
- Page 206 and 207: Kjo është ajo porosi të cilën E
- Page 208 and 209: Një ditë po falej si imam në nam
- Page 210 and 211: Kur u ballafaquan dy ushtritë me n
- Page 212 and 213: Duke parë numrin e madh të bizant
- Page 214 and 215: Hyri Abdullahu tek Aishja, e gjeti
- Page 216 and 217: është në Xhenet, Zubejr ibn Auam
- Page 218 and 219: pastaj me Uthmanin, pastaj linim sh
- Page 220 and 221: rreth çështjeve madhore, ai ishte
- Page 222 and 223: thanë: “Po.” Ai e mori secilin
- Page 224 and 225: dominuese edhe në det. Profeti, sa
- Page 226 and 227: Atëherë Uthmani (radiallahu anhu)
- Page 228 and 229: [21] - Sunetu Lil Halal: 320, Minha
- Page 230 and 231: është në Xhenet, Uthmani është
- Page 232 and 233: Pjesmarrja e tij në luftra dhe kon
- Page 234 and 235: Madje bijtë e Aliut edhe pas vdekj
- Page 236 and 237: person të vetëm kjo është më e
- Page 238 and 239: Shkak i kësaj lufte ishte dalja e
- Page 240 and 241: fillimin e luftës e cila mbaroi me
- Page 242 and 243: Ukdeh i ka mbledhur ne nje liber te
- Page 244 and 245: I përjetoi mundimet dhe torturat m
- Page 246 and 247: dyqind okë ar, saqë Umeri i tha P
- Page 248 and 249: Atëherë Abdurrahamn ibnu Aufi nga
- Page 250 and 251: Abdullah ibnu Umeri e përshkroi at
- Page 252 and 253: Ajo u manifestua ditën kur Pejgamb
- Page 254 and 255: “Paqja dhe shpëtimi i Allahut qo
- Page 258 and 259: Dita në të cilën Sad ibnu Ebi Ve
- Page 260 and 261: Mjafton të përmendim se vetëm vi
- Page 262 and 263: [7] - Hakimi në Marifetu Sahabe: 3
- Page 264 and 265: - Ti po kërkon një fe që sot nuk
- Page 266 and 267: vazhdimisht gjersa Allahu ua mundë
- Page 268 and 269: Talha thotë:“Ndërkohë që ne i
- Page 270 and 271: - Ky është Talha ibnu Ubejdilahu,
- Page 272 and 273: lAllahu alejhi ve selem.) dhe i ndi
- Page 274 and 275: qiell. Allahut ia paraqes dhimbjen
- Page 276 and 277: Muhamed (sal-lAllahu alejhi ve sele
- Page 278 and 279: Zubejri, radijallahu anhu, dha një
- Page 280 and 281: Autor: Shejkhul - Islam Muhamed Ib
- Page 282 and 283: Argument është thënia e të Lart
- Page 284 and 285: Kurse Teuhidi Uluhije ka të bëjë
- Page 286 and 287: Përgjigje: Thënia e Allahut të L
- Page 288 and 289: Pyetje 29: A do t’i ringjallë Al
- Page 290 and 291: Përgjigje: Grada e tretë është
- Page 292 and 293: Së katërti: vënia në zbatim. Sh
- Page 294 and 295: I katërti: Shirku i dashurisë. Ka
- Page 296 and 297: shkruajtur vendin e tij në xhenet
- Page 298 and 299: Dhe gjëja më e madhe që ai solli
- Page 300 and 301: Tagutë; dhe poashtu dijetarët e k
- Page 302 and 303: 41 - El-Ankebut, 65.42 - Hud, 15-16
- Page 304 and 305: “Zoti im! Dhuro mbi ta Përkujtim
Për këtë mburrej dhe me plot krenari thoshte: “Qëndrova shtatë ditë, e unë i
treti në Islam.”
Gëzimi i Pejgamberit (sal-lAllahu alejhi ve selem.) për Islamin e Sadit ishte i
papërshkrueshëm, sepse tek ai shihte shenjat e fisnikërisë dhe të pjekurisë, të
cilat paralajmëronin se kjo “hënë e re” së shpejti do të bëhej “hënë e plotë”.
Shpresonte se prejardhja fisnike e Sadit dhe familja e tij e pastër e autoritative
ndoshta do të ngjallin ndjenjat e xhelozisë te të rinjtë e Mekës, që edhe ata ta
ndiqnin rrugën e tij.
Mbi të gjitha këto, Sadi ishte prej dajallarëve të Pejgamberit (sal-lAllahu alejhi
ve selem.), sepse ishte nga fisi Benu Zehre, prej të cilit ishte edhe Eminia, e bija
e Vehbit, nëna e Muhamedit (sal-lAllahu alejhi ve selem.). Pejgamberi gjithnjë
mburrej me këtë afërsi.
Transmetohet se Muhamedi (sal-lAllahu alejhi ve selem.), një ditë prej ditësh,
gjersa ishte ulur me disa prej sahabëve, e pa Sad ibnu ebi Vekasin duke
ardhur dhe u tha shokëve: “Ky është daja im! Ky është daja im! A ka kush
prej jush dajë më të mirë?”.
Megjithatë, përqafimi i Islamit nga Sad ibnu ebi Vekasi nuk ishte i lehtë e pa
brenga. Ky djalosh besimtar iu ekspozua sprovave më të rënda e më të vështira
që mund të ekzistojnë, saqë edhe Allahu (Xheleshanuhu.) zbriti ajete nga
Kurani enkas për çështjen e tij.
Le t’ia japim fjalën vetë Sadit që të na rrëfejë për këtë sprovë të rrallë:
“Tri netë para se të pranoj Islamin, pashë në ëndërr sikur isha fundosur
në thellësitë e errësirave të pafundme të detit, e ndërsa vazhdoja ende të
fundosesha në këto thellësira të errëta, para meje ndriçoi një dritë, së
cilës i shkova pas. I pashë disa njerëz që kishin arritur tek ajo dritë para
meje e prej tyre dallova Zejd ibnu Harithin, Ali ibnu ebi Talibin dhe Ebu
Bekër Sidikun.”
– Sa kohë jeni këtu? – i pyeta.
– Ka ca kohë, – më thanë ata.
“Pasi agoi dita e nesërme, mora vesh se i Dërguari i Allahut, Muhamedi
(sal-lAllahu alejhi ve selem.), është duke thërritur në Islam fshehtazi dhe e
kuptova se Allahu me mirësitë e Tij dëshiroi që të më nxjerrë nga errësira
në dritën e amshueshme.”
Change language