Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Vlera e Leximit të Librave.
Autor: Ibn ‘Abdul-Berr (RahimehUllah)
Burimi: “Xhami’ Bejan el-‘Ilm ue Fadlihi”
Përktheu: Alban Malaj
- 2414: Ebu ‘Abdullah Muhamed bin Isma’il el-Bukhari është pyetur:
“Çfarë e forcon kujtesën?”
Ai u përgjigj: “Shikimi i shpeshtë mbi libra.”
- 2415: Ahmed bin Ebi ‘Imran ka thënë: “Isha me Ebu Ejub Ahmed bin
Muhamed bin Shuxhe’ i cili po rrinte në shtëpinë e tij. Ai dërgoi një nga
djemtë e tij tek Ebu ‘Abdilah bin el-A’rabi për ta ftuar.” Djali u kthye duke
thënë: “I kërkova atij dhe ai ma ktheu: “Unë jam me një grup. Dhe kur të
mbaroj së mësuari nga ata, do të jem aty.” Unë s’pashë as edhe një njeri të
vetëm në shtëpinë e tij. Por, ai kishte para vetes libra të cilët po i shqyrtonte. Ai
shikonte për njëfarë kohe tek ky libër dhe pastaj shikonte tek një libër tjetër.”
Pak kohë më vonë, ai erdhi. Kështu, Ebu Ejubi i tha: “O Ebu ‘Abdilah! I
Lartësuar qoftë Allahu i Madhëruar! Ti ndenjte pas dhe na privove nga
prania jote; biri im tha se ai nuk kishte parë asnjë njeri me ty dhe se ti
the që ishe me një grup dhe se do të vije menjëherë sa të mbaroje së
mësuari nga ata!”
- Ibnul-A’rabi tha: “Ne kemi shokë të cilët ulen me ne dhe nuk na
shqetësojnë, besnikë që mund t’u zësh besë kur janë të pranishëm ose kur
mungojnë. Ata na bëjnë dobi me dijen e tyre rreth ngjarjeve të shkuara;
dhe mençuri, sjellje dhe mendime që janë të kulluara; Pa patur frikë për
konflikte apo shoqëri të keqe, dhe nga gjuha dhe dora e tyre nuk ke asfarë
frike; Kështu, nëse thua se ata janë të vdekur! Ti po rrenë, dhe nëse thua
se ata janë të gjallë, të vërtetën e ke pranë...”1
- 2416: I thanë Ebil-‘Abbas Ahmed bin Jahja (Tha’leb): “Njerëzit e ndiejnë
shumë mungesën tënde. Sikur ta lije shtëpinë për pak dhe të dilje tek
njerëzit që ata të mund të përfitojnë nga ty dhe t’i t’u bësh dobi atyre.”
Ai ndenjti i heshtur gati një orë dhe tha: “Sikur të shoqëronim mbretërit, ata
do të silleshin me ne plot mendjemadhësi, dhe do t’i shkelnin me këmbë
të drejtat e atyre që po i mbajnë në shoqëri. Ose sikur tregëtarët t’i
shoqëronim, ne do të ishim pikëlluar, dhe veç para do të numëronim.