Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

Kur u ballafaquan dy ushtritë me njëra-tjetrën, Rustumi kërkoi nga Sadi ebi
bin Uekasi që të dërgonte një burrë të zgjuar e të dijshëm, ashtu që ta pyeste
rreth disa çështjeve, sepse ai (Rustumi) çuditej se çfarë i bëri arabët të
ndryshonin kaq shumë, kur dihej se më parë ata kanë qenë gjithmonë të
nënshtruar dhe pa kurrfarë peshe në krahasim me persët. Sad ibn ebi Uekasi
dërgoi disa persona njëri pas tjetrit tek Rustumi, mes të cilëve ishte Ribij bin
Amiri. Hyri Ribije te Rustumi, i cili kishte urdhëruar që dhoma ku do bëhej
takimi, të zbukurohej me shtroja prej mëndafshi, me jastëkë të qëndisur me
flori, mbushur vendi me perla, diamante dhe zbukurime të tjera. Rustumi ishte
ulur në një krevat floriri dhe në kokë mbante kurorën e tij, e cila i merrte
shikimet e njerëzve. Ndërsa Ribija ishte i veshur me disa rroba të vjetra e të
grisura, mbante me vete armët e tij, mburojën, përkrenaren dhe ishte i hipur
mbi një kalë të vogël. Kur hyri dhe pa zbukurimet e tyre dhe mburrjen e tyre,
deshi t’u tregonte se atij nuk i interesonin aspak dhe as që ua hidhte sytë
zbukurimeve të tyre. Prandaj kur hyri brenda me kalin e tij, shkeli mirë e mirë
shtrojat e shtrenjta, pastaj zbriti dhe e lidhi kalin e tij te disa jastëkë. U afrua
me kokën lart, me hapa të vendosur, me armët ngjeshur. I thanë: “Lëri
armët!” Tha plot krenari: “Unë nuk erdha me dëshirën time, jeni ju ata që
më thërritët, prandaj më lini kështu ose u ktheva.” Rustumi tha: “Lëreni
të afrohet.” U afrua duke u mbështetur me shtizën e tij mbi jastëkët e
shtrenjtë, derisa i grisi shumicën e tyre. Rustumi tha: “Çfarë ju ka sjellë
këtu?” Tha: “Allahu na ka dërguar që të nxjerrim atë që Ai do, nga
adhurimi i njerëzve tek adhurimi i Allahut, nga ngushtica e kësaj bote tek
gjerësia e saj, nga padrejtësia e feve në drejtësinë e Islamit. Gjithashtu na
ka dërguar te njerëzit që t’i thërrasim ata te feja e Allahut, prandaj kush e
pranon këtë fe, ne tërhiqemi prej tij dhe kthehemi mbrapsht, ndërsa kush
e refuzon këtë fe, do ta luftojmë derisa të arrijmë premtimin e Allahut.”
Tha: Ç’farë është premtimi i Allahut?” Tha: “Xheneti për atë i cili vritet në
luftë ose fitorja për atë që ngelet gjallë.” Rustumi kërkoi një afat derisa ta
studionin këtë çështje, mirëpo Ribije nuk i dha afat më shumë se tri ditë duke i
thënë: “Nuk na ka mësuar Profeti, sal-lAllahu alejhi ve selem, që t’i japim
afat armikut më shumë se tri ditë kur të ballafaqohemi me të.” Rustumi
tha: “A ti je i pari i tyre?” Tha: “Jo, por muslimanët janë si një trup i
vetëm.” Ribije bin Amiri u kthye, ndërsa Rustumi mblodhi më të zgjedhurit e
popullit të tij duke diskutuar, Rustumi tha: “A keni dëgjuar ndonjëherë fjalë
më të mençur dhe më krenare sesa fjala e këtij burri?” Thanë: “Ki kujdes,
mos e lër fenë tënde dhe të anosh nga fjala e atij qeni, a nuk e pe se
ç’rroba kishte veshur?” Rustumi tha: “Mjerë për ju, mos shikoni rrobat por
shikoni fjalën dhe mendimin. Me të vërtetë muslimanët nuk i japin
rëndësi veshjes, ushqimit dhe prejardhjes.” Pas kësaj Sad ibn Ebi Uekasi
dërgoi një person tjetër, Mugira bin Shubehn. Kur hyri te persët, Rustumi i tha
atij: “Ju jeni fqinjët tanë dhe ne gjithmonë ju kemi mbrojtur dhe ju kemi
bërë mirë, prandaj kthehuni në vendin tuaj dhe ju premtojmë se nuk do ta
pengojmë tregtinë tuaj.” Tha Mugira: “Ne nuk duam jetën e kësaj bote,
qëllimi ynë dhe ajo që ne kërkojmë është bota tjetër. Allahu
(Xheleshanuhu) ka dërguar te ne profet me fenë e vërtetë, nuk ka person