Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

alejhi ve selem.) duke pranuar Shpalljen nga Allahu Xheleshanuhu. Pastaj
kur doli, e hasi Umerin në dhomë. Ia mori pelerinën dhe shpatën, pastaj e
përqafoi dhe i tha: “O Umer, a je i përgatitur që Allahu të të shpëtojë nga
mjerimi në të cilin gjendesh? O Allahu im! Ky është Umer bin Hatabi! O
Allahu im! Ndihmoje dhe bëje të njohur Islamin me Umer bin Hatabin!”
Umeri tha: “Dëshmoj se nuk ka Zot tjetër pos Allahut dhe dëshmoj se ti je
Pejgamber i Allahut!”
Umeri pranoi Islamin, kurse të pranishmit filluan të këndojnë tekbire, sa
që edhe mushrikët i dëgjuan në mesxhid.
Umer bin Hatabi e pranoi Islamin në muajin Dhulhixhe të vitit të gjashtë të
pejgamberllëkut, vetëm tri ditë pas Islamit të Hamzës, ndërkohë që atëhere
ishte vetëm njëzet e shtatë vjeç.
Transmeton Muxhahidi nga Ibn Abasi, i cili thotë: “E kam pyetur Umer bin
Hatabin si e ka fituar pseudonimin El-Faruk?” Ai tha: “Hamza pranoi
Islamin tri ditë para meje.” Pastaj më tregoi se si e kishte pranuar Islamin,
e në fund më tha: “Pikërisht, kur pranova Islamin pyeta: “O Resulullah!
A jemi në anën e drejtë, qofshim gjallë apo të vdekur?” Më tha:
“Po, pasha Krijuesin tim, ju jeni në anën e drejtë, qofshi gjallë apo të
vdekur.” Umeri tha: “E përse atëherë jemi duke u fshehur? Pasha Krijuesin,
i Cili ta dërgoi të Vërtetën, do të dalim së bashku me ty. Pastaj dolëm
jashtë. Hamza para tij, unë pas tij, e ai mes nesh sikurse në rreshta. Hymë
në mesxhid. I shikova kurejshitët dhe Hamzën. I kishte kapluar pikëllimi
sikurse kurrë më parë. Resulullahu (sal-lAllahu alejhi ve selem.) më
quajti El-Faruk.” [4]
Ibni Mesudi, radijallahu anhu, ka thënë: “Kurrë nuk kemi mundur të
falemi të qetë në Kabe, gjersa Umeri e pranoi Islamin.” [5]
Transmetohet nga Suhejb Er-Rumiju se ka thënë: “Kur Umeri pranoi
Islamin, Islami u forcua dhe ne filluam të ulemi në hallkë rreth Kabes. U
ngritëm që publikisht ta bëjmë tavafin rreth Kabes dhe në kalim e sipër
takoheshim me ata të cilët na bërtisnin, e edhe ne u përgjigjeshim ashtu
siç meritonin.” [6]
Transmetohet nga Abdullah bin Mesudi: “Kemi qenë të ndihmuar dhe të
forcuar që kur Umeri pranoi Islamin.”
Ndërsa në lidhje me emigrimin e tij dhe mënyrën se si e ka kryer atë ka disa
rrëfime, njëri prej tyre është ai të cilën Umeri e ka treguar vetë, ku ai dhe dy
sahabë të tjerë caktuan në mënyrë të fshehtë vendin se ku do të takoheshin në
dalje të Mekës dhe kohën kur do të takoheshin.
Nëse dikush prej tyre vonohej, të tjerët duhet të shkonin e të iknin fshehurazi