Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

mbyt Muhamedin?” Umeri i tha: “Kështu mund të flasësh vetëm nëse e ke
pranuar fenë e re dhe ke braktisur atë të vjetrën në të cilën ke lindur.”
Atëherë njeriu i tha: “Mirë pra, po a dëshiron, o Umer, të të them diçka që
ende nuk e di? Do të ishe i befasuar! Motra jote dhe dhëndri yt e kanë
ndërruar fenë dhe e kanë braktisur fenë së cilës i takon ti.” Umeri u
trondit shumë dhe niset në shtëpinë e tyre. Kur arrijnë, aty hasin Habab
bin el Eretin. Në dorë e mbante një faqe të Kuranit ku shkruante “Ta-ha”.
Këtë sure ia këndonte këtyre të dyve. Hababi shpesh vinte tek këta për
t’ju kënduar Kur’an. Kur dëgjoi zërin e Umerit, u fsheh thellë në shtëpi,
ndërsa Fatimja – motra e Umerit – fshehu faqen e Kur’anit. Kur hyri Umeri
tek ata, tha: “Çfarë janë ato fjalë që i dëgjova kur arrita këtu?” “Ata u
përgjigjën: “Asgjë, ne të dy bisedonim me njëri-tjetrin”. Ai tha: “A mos,
vallë ju dy e keni ndërruar fenë?” Dhëndri tha: “O Umer, si mendon, nëse
e vërteta është në anën e asaj feje tjetër, e jo në atë tëndën?” Umeri iu
vërsul dhe e goditi fuqishëm. Motra e tij ndërhyri dhe e shkëputi nga burri
i saj, kurse ai i dha një të shtyrë me dorë në faqe dhe e përgjaku, ajo e
hidhëruar, i drejtohet: “O Umer, nëse feja tjetër është e drejtë, dhe e jotja
e gabuar, atëherë dëshmoj se nuk ka Zot tjetër përveç Allahut dhe
dëshmoj se Muhamedi është Pejgamber i Allahut.”
Kur e pa Umeri se çfarë i bëri motrës, së cilës i rridhte gjaku nga plaga në
fytyrë, i erdhi shumë keq dhe u pendua. Pastaj ua kurseu jetën e tha: “Ma
jepni atë fletë ta lexoj!” Motra i tha: “Ti je i papastër, e këtë nuk e marrin
në dorë njerëzit e papastër, shko e pastrohu e pastaj merre Kuranin.” Kur
e bëri këtë, e mori fletën dhe lexoi: “Në emër të Allahut, të
Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit!” dhe tha: “Sa emra të bukur e të
pastër!” dhe vazhdoi të lexojë “Ta-ha”, derisa erdhi tek ajeti: “Vërtet,
vetëm Unë jam Allahu, nuk ka Zot tjetër pos Meje, pra vetëm Mua më
adhuro dhe fale namazin, që të më kesh gjithnjë ndërmend!” [3] Umeri u
ndal dhe tha: “Sa ligjërim i mrekullueshëm, nuk ka fjalë më të bukura se
këto! Më dërgoni te Muhamedi!”
Kur Hababi i dëgjoi fjalët e Umerit, i doli para dhe i tha: “Përgëzohu, o
Umer, unë do të dëshiroja që lutja, të cilën Profeti e tha të enjten në
mbrëmje: ‘O Allahu im, ndihmoje Islamin dhe bëje të famshëm atë me
Umer bin Hatabin ose me Ebu Xhehl bin Hishamin!’ në shtëpi në pjesën e
ulët të Safasë, të dedikohet ty.”
Umeri mori shpatën, e ngjeshi në brez dhe u nis në shtëpinë e Ekremit, ku
gjendej dhe Muhammedi (sal-lAllahu alejhi ve selem.). Trokiti në derë. Nga
shtëpia përgjoi një njeri, e pa Umerin të ngjeshur me shpatë, u kthye
brenda dhe e njoftoi Muhamedin (sal-lAllahu alejhi ve selem.) për këtë. Të
pranishmit në shtëpi u shqetësuan. Hamza pyeti: “Ç’keni?” Thanë:
“Umeri!” “E, çfarë nëse është Umeri? Hapjani derën! Nëse ka ardhur me
qëllim të mirë, do ta presim mirë, e nëse ka ardhur me qëllim të keq, do
ta mbysim me shpatën e tij.” Në shtëpi ishte Resulullahu (sal-lAllahu