Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

sal-lAllahu alejhi ve selem. Tha: Nëse nuk më gjen mua atëherë shko
tek Ebu Bekri.
Në këtë po ashtu ka argument se Pejgamberi alejhi selam e favorizoi atë ndaj të
gjithë sahabëve. Pastaj Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve selem u fal duke
qenë Ebu Bekri imam i tij dhe muslimanëve.
Kur Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve selem vdiq, Umeri u ngrit me shpate në
dorë dhe kërcënonte me vdekje çdo ke qe thote se Pejgamberi sal-lAllahu alejhi
ve selem ka vdekur. Pas pak erdhi Ebu Bekri dhe pasi qe pa se Pejgamberi sallAllahu
alejhi ve selem kishte vdekur i tha Umerit: Hesht! Umeri nuk
heshte. Ebu Bekri filloi te flase ndersa njerzit e braktisen Umerin dhe iu
drejtuan Ebu Bekrit. Ne kete poashtu ka argument se Ebu Bekri ishte me
meritori prej sahabeve dhe ishte me i respektuari ne mesin e tyre sikurse që ka
argument te fuqishem për vendosmërine e tij ne fatkeqësi dhe kohëra të liga.
Punët që ndërmori Ebu Bekri (radijAll-llahu anhu)
Ebu Bekri (radijAll-llahu anhu) realizoi qëllime të mëdha, arriti fitore
madhështore dhe ditët e tij ishin të mbushura me mirësi, megjithëse ato ditë
nuk zgjatën më shumë se dy vjet e tre muaj.
Prej punëve më të rëndësishme ishin: Nxjerrja e ushtrisë së Usameh bin
Zejd ne betejen qe kishte caktuar Profeti sal-lAllahu alejhi ve selem pak
para vdekjes se tij, luftimi i dezertorëve, grumbullimi i Kuranit në një
mus’haf (liber) të vetëm, çlirimet e tokave të reja.
01. Ushtria e udhëhequr nga Usameh bin Zejd.
Profeti (sal-lAllahu alejhi ve selem) kishte përgatitur një ushtri pak para
vdekjes së tij dhe kishte caktuar si komandant të saj Usameh bin Zejdin.
Kjo ushtri e cila përmbante njerëzit më të mëdhenj dhe më të zgjedhur të
sahabëve do të ecte drejt rrethinave të Shamit, por kjo ushtri nuk arriti te dilte
nga Medineja për shkak të sëmundjes së Profetit sal-lAllahu alejhi ve selem.
Qëndroi kjo ushtri në gatishmëri derisa vdiq Profeti sal-lAllahu alejhi ve selem
dhe mori halifatin Ebu Bekri. Pas vdekjes së Profetit sal-lAllahu alejhi ve selem
shumë fise arabe dezertuan nga islami, prandaj duke u nisur nga kjo, Usama
dhe shumë prëj sahabëve e pane të përshtatshme që kjo ushtri të mos dilte
derisa të stabilizohej situata. Mirëpo Ebu Bekri e refuzoi këtë gjë dhe urdhëroi
për nxjerrjen e saj duke thënë: “Nuk më takon të filloj me diçka tjetër para
zbatimit të urdhërit të Profetit sal-lAllahu alejhi ve selem”.