Dhuratë Speciale për Drilon Gashin

A është kafir ai i cili e lë faljen me
vetëdije.
“Dijetarët e Hadithit kanë rënë në kundërshtim në lidhje me lënien e
faljes së detyrueshme me qëllim e vetëdije prej muslimanit.” [9]
Imam Ahmed ibën Hanbel dhe një grup prej dijetarëve të selefëve (Rahimullah)
e kanë quajtur atë kafir dhe e kanë nxjerrë nga Islami për këtë shkak, duke u
bazuar në Hadithin e saktë:
“Ndërmjet robit dhe shirkut është lënia e faljes, kush e lë faljen, ka bërë
kufër.” [10]
Ndërsa imam Shafiu dhe shokët e tij, si dhe një grup tjetër nga dijetarët e
selefëve (Rahimullah), kanë shkuar në mendimin se ai nuk bëhet qafir nëse
vazhdon të besojë se namazi është obligim edhe pse ai meriton të vritet njësoj
si ai që del nga Islami (murted).
Këta e komentuan Hadithin e mësipërm, duke thënë se qëllimi është për atë që
e lë faljen duke e mohuar obligueshmërinë e saj, siç ka treguar Allahu i
Madhëruar për Jusufin (alejhi selam), se ai ka thënë:
“Me të vërtetë që unë e kam flakur tej fenë e popullit që nuk beson në
Allahun dhe që janë mosbesimtarë, mohues të jetës së përtejme.” [Jusuf:
37].
Në fakt ai nuk ishte përlyer me kufrin që t’a linte atë, por ai e la kufrin duke e
refuzuar e mohuar atë.
Veprat e njerëzve janë krijesa të
Allahut të Madhëruar.
Pasuesit e Sunetit dhe Xhematit besojnë se veprat e njerëzve janë krijesa të
Allahut të Madhëruar, pa pasur pikë dyshimi në këtë dhe nuk e konsiderojnë
prej të udhëzuarëve në Fenë e Vërtetë atë që e kundërshton dhe e mohon këtë
fjalë.
Udhëzimi apo humbja janë në Dëshirën e
Allahut.