Taifas Literary Magazine no. 3, September, 2020

More documents

Recommendations

Info

34Taifas Literary Magazine no. 3, 2020, Septembernależy także inną wersję legendy, wedługktórej kopiec Salve Regina miałby byćzbiorową mogiłę dominikanów.Wielu sandomierzan pamięta, że jeszczekilkanaście lat temu, w gablotach ustawionychw kościele św. Jakuba można było oglądać,ujawnione podczas badań archeologicznychkości z charakterystycznymi cięciami orazczaszki z tkwiącymi w nich grotami strzał.Potem gabloty usunięto, a szczątki złożono dourny.Wdzięki legendy o HalinieKolejna tajemnica dotyczy pierwszej damysandomierskiej legendy, pogromczyniTatarów, córkiobrońcybohaterskiego Piotra zKrępy, nie mniejheroicznej HalinyKrępianki. Legendakaże wierzyć, żepodczas kolejnegooblężeniaSandomierza w 1286 r., chcąc pomścić śmierćojca, udała się do obozu Tatarów i podpozorem zdrady wprowadziła ich dowiodących do miasta podziemi, które powejściu Tatarów, obrońcy skutecznie zasypali.Tak oto Halina pomściła śmierć ojca iuratowała Sandomierz. I wszystko byłobypięknie, gdyby nie to, że tej pięknej historii niepotwierdza jej żaden historyczny przekaz, alegenda ta pojawiła się dopiero w XIX wieku,chociaż tej informacji trudno doszukać się wcytującą legendę przewodnikach. Niezależnieod faktów, legendy żyją we własnymwymiarze i niech tak pozostanie.Niemniej Halina ma w Sandomierzu swojąulicę, zawieszoną nad wąwozem Piszczele,który swą nazwę także zawdzięcza Tatarom,bo płynący tam strumień przez wiekiwypłukiwał kości ofiar skośnookichwojowników którzy zresztą także mają swojąulicę. Bodaj najwęższą w mieście, ale jednak.Grafittowa Halina Krępianka (na zdjęciu)zaprasza turystów do zwiedzaniasandomierskich podziemi.O traumatycznym efekcie tatarskichnajazdów świadczy fakt, iż chociaż wpóźniejszych wiekach Sandomierz dotykałyróżne plagi, z najazdami (m.in. Litwinów iSzwedów), w historycznej pamięci motywtatarski nigdy nie wyblakł, a nawet sięutrwalił. Dowodzi tegochoćby powstawanienowych, XIXwiecznychwersjilegend.Tak więc wSandomierzu – zresztątozjawiskopowszechne – obokznanej badaczom dziejów prawdyhistorycznej, egzystuje alternatywnaświadomość, której podstawą jest legenda.Ale – to już wniosek Pawła Jasienicy –historia jest jak ugniatana przez badaczyplastelina. To także dziedzina nauki, w którymjeden odnaleziony dokument potrafizrewolucjonizować dotychczasową teorię.I chociaż dzieje Sandomierza prześwietlonodość dokładnie, nigdy nie wiadomo co jeszczezostanie odsłonięte.A legendy pozostaną.ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198TAIFAS LITERARY MAGAZINE
35Taifas Literary Magazine no. 3, 2020, SeptemberLenuş Lunguyear I, no. 3, 2020, SeptemberPetali dell'animaHo dipinto costellazioni su tela, la miaanima è un arcobaleno radioso in un sognoceleste. Indaco profondo con le ombre,sguardo sereno, scintille verdi di speranza,rosso vivo con amore e bianco con fede. Nonmi sono mai annoiato con le tele bianche e ilgrigio non mi è sembrato banale, perché ne horicavato sfumature e simmetrie di ombre. Daifiori e dalle lacrime ho rifatto icolori nelle profondità delcielo, dove le stelle si unisconoai sogni e dai suoi angoli horaccolto storie. Con laribellione dell'anima homescolato le parole conl'infinito e oggi non so perchéin lacrime pesanti siacontenuto, perché sento unagoccia nell'oceano dell'assurdo... Da fuoco, terra, aria e acquaho modellato amori e vite e unnegozio dei sogni, percorsiverso altri mondi in cui storiedi guerrieri e draghi prendonosempre vita. A volte il mio cammino eracalmato da una nuvola che accarezzava la miaanima con morbidi fiocchi di neve, altre volte,inumidivo i miei desideri con la rugiada deimiei occhi e lasciai che i miei pensieriviaggianti salissero verso le stelle, in unadanza regolare su corde della chitarra. Ho duemappe, una della realtà e una dei sogni, epoiché ho imparato che tutto nasce dall'amoree dal dolore, condivido la colpa. Dissolvo la miasete di vita e di libertà e il mio amoretestimonia che sono sia il paradiso chel'inferno, quando le mie braccia a remi cercanomisteri impenetrabili nello spazio creato dalsilenzio attraverso le onde della vita, nella miavita come lucciole, ex stella. Ho perdonato lamia dimenticanza, ho conservato i miei ricordiin una piuma rossa che porta vibrazioni dalontano. Mescolavo i pensieri con passione,spezzavo il dolore delle parole e asciugavo lelacrime con le foglie dal silenzio del silenzio, lefoglie degli alberi senza radici. Ho sollevato leali in verso e raccolto pezzi della mia anima,avvolgendoli in poesie. Vivo ogni momentodella mia vita nei colori dell'arcobaleno e nontengo il cuore nel petto, lo lascio sulla miaanima. Non conto più le stelle, per paura diperdere la luminosità dellaluna nella croce della volta e hoscelto di scrivere sull'anima, è ilmodo per raggiungerel'intangibile e trovare la verità.Guarisco dal desiderio nellenotti di luna piena, quando isegni del fuoco coprono il miodestino. Chiudo spesso gli occhie ascolto il battito del miocuore, nel silenzio del silenziosono avvolto in segreto e poirespiro amore, sapendo che lanotte finisce sempre con unanuova alba. Le parole siraccolgono a portata di mano, frecce di luceche mi accecano, fuochi d'artificio cosmici e ledividono invece di vino e pane. A volte misento troppo, forse merito un'altra vita in cuila felicità fiorisce nella luce ... Nel silenzio delprofondo respiro parole, sorseggio silenzi,dipingo sentimenti senza rime. Prendo inprestito dei passi dalle suole e parto,prendendo la tela dall'inizio alla fine, verso iltempo di splendore.Quanto bene mi conosci? Ho la chiavedell'autoconoscenza, non ci vuole tempo percapire, ho già girato la clessidra dellasperanza.ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198
Page 1 and 2: 2 authors ... p. 2editorial ... p.
Page 3 and 4: 3Taifas Literary Magazine no. 3, 20
Page 33: 33Taifas Literary Magazine no. 3, 2

Taifas Literary Magazine no. 3, September, 2020

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?