Taifas Literary Magazine no. 3, September, 2020

19
Taifas Literary Magazine no. 3, 2020, September
Renata Sendrowicz
,,Sandomierz – Ucho Igielne –
wspomnienie”
,,Zachody słońca’’
[Sandomierz – Needle’s Eye – Flashback
A poem dedicated to Dear Husband]
Pewną nocką tajemną,
kiedy było ciemno,
po schodach biegłam ile sił,
chłopak ze mną przystojny był.
Schodów cała moc,
piękna była noc.
Stanęliśmy ja i on,
on do mnie wyciąga dłoń
i tak muśnięcie, czułe
dotknięcie,
rumieniec lico me skrył,
uciekać chcę ile sił,
wszystko we mnie drży,
a on ujął moją dłoń
i pocałunkiem czułym musnął
skroń.
A było to dawno temu,
w Uchu Igielnym nie wiedzieć czemu.
Sandomierskie ulice, piękne kamienice
pamiętają nasze spacery,
których było tak wiele.
Dzisiaj kiedy wspominam tamte dni,
ciepło na sercu robi się mi.
Nawet pamiętam w jakiej był koszuli,
gdy przez Ucho Igielne szliśmy za ręce
i mnie do siebie tulił.
Całował mnie mój obecny małżonek,
zanim zostałam jego żoną.
Ucho Igielne [Needle’s Eye] –
Sandomierz, Poland
Photo by Renata Sendrowicz
Och! Te zachody słońca,
[Sunsets]
mogę oglądać je bez końca,
cud kolorowy, codzienny,
od zarania dziejów zmienny.
Każdego dnia nowy akt,
niezmienny natury fakt.
Czasami tylko zazdrosne
chmury,
nie dają oglądać cudu natury.
[The Moon]
,,Księżyc”
Słońce dobrze nie zaszło,
ty srebrne lico pokazałeś.
Wilki pieśni ci żałosne
śpiewają,
zakochani do ciebie wzdychają.
Świadkiem byłeś sprawy niejednej,
często nawet skrytej, tajemnej.
Nocą dziwne rzeczy widziałeś,
o których zapomnieć chciałeś.
Przypływu mórz w tobie tkwi tajemnica,
lunatykom wiadomo nie od dzisiaj,
gdy światło twe do pokoju wpada,
chodzić we śnie im wypada.
Cichy towarzysz Matki Ziemi,
na zawsze ze sobą połączeni.
year I, no. 3, 2020, September
ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198