Kamp is Lekker September 2020 tydskrif

September 2020
HIER word stories gebou
Vyf dae Toer deur
Tankwa Karoo en
Cederberge
WEN 'n
Ingane Trailer
Waarde R260 000
VOORBLAD FOTO deur Karlo Truter

Forever
en vir altyd
Mpumalanga
Badplaas
A Forever Resort
Forever Hotel
@ Badplaas
Rex’s Ranch
A Forever Retreat
Amanzi Mountain
Reserve, A Forever Lodge
Waterfall
A Forever Lodge
Leopard’s Trail
A Forever Retreat
Loskopdam
A Forever Resort
Isiyala Game Lodge
A Forever Lodge
Matombu
A Forever Lodge
Silverfalls
A Forever Retreat
Forever Hotel
@ White River
Blyde Canyon
A Forever Resort
limpopo
Swadini
A Forever Resort
Phalaborwa Safari Park
A Forever Resort
Tshipise
A Forever Resort
Ramoswe
A Forever Lodge
Lapa Lodge
A Forever Lodge
Warmbaths
A Forever Resort
gauteng
wes-Kaap
VRYSTAAT
Forever Hotel @ Centurion Plettenberg, A Forever Resort Gariep, A Forever Resort
TEL: +27 (0)12 423 5600
EPOS: info@foreversa.co.za
WEBTUISTE: www.foreversa.co.za

MILEAGE
WARRANTY
NOW EXTENDED
TO 90 000KM
ON HANKOOK
DYNAPRO AT-M
RF10 TYRES
ON YOUR
15'' -18''
TYRES
WARRANTY

CONQUEROR
OFF-ROAD
Campers
Campers
COMPACT
Moet nie te ingehok voel!!
Ons gaan binne kort weer bos toe
wenneer die
“LOCKDOWN”verby is
besoek gerus ons NEWE webblad
waar ons hele reeks produkte
vertoon word!!
COMFORT
COMMANDER
COMPANION
UEV14
UEV17
PLACE
1 ST
PLACE
UEV25
1 ST 2019
OFF-ROAD TRAILER
2019
WWW. CONQUERORCONNECTION
.CO.ZA

Vyf dae Toer deur
Tankwa Karoo en Cederberge
Fotos eb teks deur: tracksntravel
D
ie eerste dag is die groot
ontsnapping uit die gewoel van
Kaapstad na Die Mond.
Ons verlaat Kaapstad so net na 7 die
oggend, gretig om die stad met al sy
geraas agter te laat. Ons ry eers met die
N1 langs deur Paarl, Wellington op die
R301 deur Bains Kloof. Dis ‘n pragtige pad
wat trek deur die growwe berge na Ceres.
Daarna Noordwaarts op die R303 met
laaste beskawing by Op-die-berg. Kort
voor lank kry ons Katbakkies pass,
voorheen ‘n skaap roete oor die
Skurweberge, wat die Koue Bokkeveld met
die Ceres Karoo en Tankwa Karoo verbind.
Hiervandaan vat die R355 grondpad ons
tot in die Tankwa met sy droë landskap en
klimaat, die pad baie bekend as ‘n bande
vreter, blaas ons die bande bietjie en
sonder enige teespoed tot by ons kamp
plek. Die son wat nou al hoog sit en die
temperatuur tot in die 40’s stoot. Ons
slaap plek vir die aand is Die Mond, ‘n
oasis met pragtige groen bome en
grasperke langs ‘n dam wat voed van die
Doring rivier. Tyd vir afkoel, ontspan en
die omgewing geniet.
D
ag twee het aangebreek en
vertrek vanaf Die Mond na
Tankwa Karoo Nasionale Park

Ons word wakker langs die water met die
son se eerste strale deur die bome. Die
gasstofie word aangesteek en die dag
word afgeskop met ‘n koppie boeretroos.
Dit is voor waarlik moeilik om kamp op te
slaan met die wete dat ons hierdie oasis
met sy water, koelte en gasvryheid moet
agter los.
Ons vat eers die R355 weer Suid, terug na
die Tankwa Padstal wat gister toe was en
geen besoek aan die Tankwa is kompleet
sonder ‘n stop hierso nie. Tyd om die
yskas vol te maak en daarna die pad aan te
durf na die park.
Met die warm son wat op ons neer skyn
en die hitte sigbaar op die horison ry ons

die park binne. Die laaste paar jaar se
droogte duidelik sigbaar met yl plante
groei en droë rivierbeddings.
Vanaand kamp ons by Perdekloof,
ingenes tussen twee riwwe in die kloof,
verseker een van ons top 5 kampplekke in
Sanpark parke. Die stilte en algehele
isolasie voorwaardelik sielskos.
D
ie derde dag verlaat ons Tankwa
Karoo en is onderweg na Biedouw
Kampterrein
Voor die eerste sonstrale is ons al op en
geniet die eerste koppie koffie. Dis beter
om hierso klaar kamp opgeslaan te hê
voor die son die klippe begin bak en die
dag se hitte op mens neer val. Om
gemsbokke in hul natuurlike habitat te
gewaar is altyd besonders, ons sien in die
Suide van die park baie meer as die
Noorde, alhoewel die park sekerlik meer
bekend is vir uitsigte en landskap as diere.
Oudebaasdam, ‘n hoogtepunt van die park
vir ons. Kurkdroog maar
asemrowend mooi, hierso
kan ons ‘n halwe dag
spandeer as dit nie vir die
hitte was en die feit dat
ons so effe verdwaal het
nie. Dit is ‘n algemene
gebeurtenis op ons toere
maar betaal gewoonlik
met pragtige plekke en
paaie wat minder gery
word.
Nadat ons uiteindelik ons
pad weer kry en eerder na
kaarte kyk as die gps, is
ons op die Ou pos roete.
Reg van die begin af is die
roete iets besonders, die
landskap en plantegroei
verander om elke draai en
stel nerens telleur nie,
woorde is nie genoeg om
dit te beskryf nie.
Die hitte vandag het nuwe
hoogtes beryk, om net uit
die kar te klim is byna

gevaarlik van die hitte. Die landskap bly
iets besonders, die is voorwaardelik ‘n
stukkie hemel in die hel. Die harde
landskap sal die hardste van siele nederig
kan maak. Op tye soos die maak dit sin
hoekom ons ‘n dorstige 4x4 het, om ons
na plekke soos die te neem waar mens se
batterye kan herlaai en kos te kry vir die
siel.
Ons arriveer by ons kampplek vir die aand
by Biedouw. Lywe moeg en oorweldig
deur al die dag se ervaringe, ons slaan
vinnig kamp op onder die groot bome en
vat ‘n vinnige stap roete na ‘n naby geleë
waterval.

formasies. By Matjiesrivier Natuur
Reservaat besoek ons die Stadsaal grotte
en wêreld bekende boesman tekeninge.
Hiervandaan begin ons Noord Wes draai
op en oor die Uitkyk Pas na Algeria, ons
kamp vir die aand. Die kampplek kom
D
ag vier stoot ons aan vanaf
Biedouw na Algeria
Vroeg oggend verlaat ons die
Biedouw berge en ry Suid Oos na die
eerste klein dorp Wupperthal. Ongelukkig
het ‘n brand byna die hele dorp verwoes
vroeg in Januarie 2019 en byna 200 mense
huisloos gelaat.
Net na Wupperthal kruis ons die Tra-tra
rivier, by die vurk hou ons regs en vat die
4x4 roete oor die berg. ‘n Steil en nou pad
teen die kant van die berg al die pad tot
bo met die Tra-tra berge na links en
Cederberge regs.
Ons ry deur Eselbank en hou op die nou
klipperige pad met pragtige rots
hoogs aanbeveel en kan gedurende piek
tye maande vooruit vol bespreek wees.
Tussen die pragtige groot bome en nabye
swem gat geleë, maak ons ‘n vuurtjie vir
die aand en vertel stories rondom die vuur
tot die aand ons in trek

D
is dag vyf en ook die laaste dag
van ons toer en vertrek vanaf
Algeria na The Baths.
Soos ouder gewoonte skop ons die dag af
met ‘n koppie boeretroos. Die skadu’s lê
nog lank vanaf die hoe pieke om ons. Die
aand was koud en ons moes van ons
tweede kombers gebruik maak om warm
te bly. Vandag het ons ‘n kort afstand om
af te lê, ‘n grondpad wat al langs die N7 af
loop na Citrusdal. By die baddens het ons
ons laaste dag langs die swembaddens
spandeer en net ontspan. Ons het tuis
gekom as ryker mense. Weereens ontdek
dat nie almal van dwaal verlore is nie. Die
droë Karoo met sy kontrasterende
landskappe sal altyd ‘n plek in ons harte
hê.
Volg vir Tracks’nTravel op Instagram
https://www.instagram.com/tracksntravel/

Sand-Free
Multimat Groundsheet
Straight:
Sizes:
1.5 x 1.5m
1.5 x 4.0m
3.0 x 3.6m
3.0 x 4.5m
3.0 x 5.4m
3.0 x 6.5m
3.0 x 7.5m
Reversible:
Green one side
Grey other side
L-Shape:
Sizes:
Medium Large 4x4
3m
2m
2m 3.5m
5m
3m
5m
2m
3m
3m
5m
1.5m
6.5m 5m
Reversible: Grey Only
3.5m
2m
1.5m
3.5m
Visit our website for a variety of sand-free beach products available
CGEAR Africa
cgear_africa

THE ALL NEW
BUILT-IN SMART FEATURES
Wees voorbereid
Kamp is Lekker
Gaan orals
AUTOMOTIVE STAINLESS STEEL | ROOF RAILS
BUILT-IN AIR VENT | FRONT CAB SLIDER WINDOW
E-MARK BONDED GLASS | 3RD REAR BRAKE LIGHT
SLIDING WINDOWS | PATENTED MODULAR DESIGN
011 974 0370
SALES @ RSISMARTCANOPY.COM

NAMIBIË
DIE LAND VAN DIE
KOKER
BOOM
Woorde & Foto’s: PIERRE LABUSCHAGNE

Die eerste keer as jy by Noordoeweer oor die Oranjerivier
in Namibië inry, wonder jy wat maak jy hier…
Die oomblik as jy weer die land verlaat en terugdraai
huistoe, dan weet jy: hiernatoe moet ek terugkom…
Dis wat Namibië aan jou doen!

Dis `n land waar jy nog sterre kan pluk,
en waar tyd stilstaan…
Dis `n land waar jy in die stiltes
jou eie hart kan hoor klop…

Giant’s
Playground:
Keetmanshoop

“
Ek ken die Suide van
Namibië se paaie en
plekke al (amper) soos die
palm van my hand, en toe
ek dit aan my broer
voorstel om hulle so
bietjie te gaan rondwys,
was die bôl-aan-die-rol!
Sy familie was nog nooit
oor die Oranjerivier nie,
en ek begin dadelik
planne maak vir `n lekker
sirkelroete. Die
opgewondenheid begin
woel in my, en ek sien al
die reaksies as hulle vir
die eerste keer
bekendgestel word aan
die Suide:
Die Karasstreek!
M
aar ek waarsku vir hulle: “Oppas, want
Namibië doen snaakse goed met jou! So
onverwags! As jy daar aankom, dan wonder jy
met `n frons, en as jy daar wegry, dan verlang jy
klaar terug,” sê ek, en ek wag vir die reaksie…
My roete werk so:
Drie aande by Amanzi, reg langs die rivier! Johan
en Colleen van Amanzi voel al vir my soos familie,
want ek kom so gereeld daar dat ons al vir mekaar
begin vra hoe gaan dit met die troeteldiere by die
huis… Hulle gee vir ons `n staanplekkie teen die
rivier, en dit sorg klaar vir `n verandering in ons
gejaagde, oorwerkte gemoedere. Die rustigheid
begin insak met die tente wat staan, en die eerste
koue enetjie (dis tradisie) wat sak! My broer en
my skoonsus begin Namibië proe, en hulle gee
hulle goedkeuring vir die staanplek en die “vibe”
van die plek. “Wow”, hoor ek net heeltyd…
Deur die loop van die drie dae ry ons `n paar
draaie. Ek neem hulle via Ausenkehr al langs die
rivier na waar die Visrivier by die Oranje aansluit.
Die pad kronkel deur die Richtersveld, en hulle is
totaal onkant gevang deur die skoonheid van die
plek. Nog nooit het hulle so-iets gesien nie, en dis
maar nog die begin… Die volgende dag gaan wys
ek hulle waar die Rover, wat kamstig op Mars
rondgery het, se beeldmateriaal eintlik afgeneem
is. Ons ry tussen die berge in, Tandjieskoppe toe
en betreë `n anderwêreldse landskap. “Ja…” sê
ek, “dis waar hulle met die Rover die
Marslandskap afgeneem het…”, en naïf glo almal
my. Wel, dit lyk so! Dis `n landskap wat net sowel
op `n ander planeet kon wees… Tandjieskoppe is
eintlik `n geheim, en min mense weet van die
plek. Baie min mense kom daar, of was al daar, en
ek verkies dat dit so stukkie ongerepte
geheimenis bly. Ek bewaar my geheim veilig, en
deel dit net met `n uitgesoekte paar. Hulle staan
oorbluf oor die plek, en skielik lyk dit nie so
onmoontlik dat die Rover wél hier kon rondry nie,
want dis soos wat dit lyk, sê almal, en ons stem
saam dat die TV vir ons almal lieg! NASA was al die
tyd toe net in Namibië, stem ons in… en ons
bewonder die landskap met monde wat oophang
van verslaentheid – en ons is almal stil, tjoepstil!

Ons drie dae by Amanzi is nét te vinnig
verby, en ons pak vir Keetmanshoop. By
Noordoewer `n vinnige hervul by die Engen en `n
koffietjie vir die pad, en ons is op die B2 oppad
Noord. So klompie kilometers Noorde toe
verander die plat Karoo-landskap na heuwels en
koppe, en dan berge. Dis mooi, en ons stop so nou
en dan eers langs die pad om in te neem (en af te
neem). Ek weet hoekom is ek verlief op die Suide
van Namibië, want dis – soos
altyd, pragtig! Keetmans kom
nader en ons stop by `n
lekker padstal (Kitchen
51) vir `n vars brood,
vars geparste
pomelosap, biltong
en droëwors en
snuisterye – en dit
was `n woes lekker
stop. Mens kom mos
by sommige
padstalle en dis
sommer net lekker
daar. Kitchen 51 was so
een. Ons wou amper nie
weer ry nie…
Net na Keetmans draai ons af op
die M29/C17, oppad na die
Kokerboomwoud, en ons betreë so stukkie
lanklaas-geskraapte grondpad (wat `n vreemde
verskynsel is in die Suide, want hulle grondpaaie
is gewoonlik soos geen ander in die hele wye
wêreld nie!) Onwetend kry my broer se voertuig
`n “slow puncture” (wat ons eers die volgende dag
ontdek toe sy bakkie so halfmas staan en wag om
gelaai te word). Ek het vergeet om vir hom te sê
om sy banddruk af te bring na 1.8 Bar en om sy
spoed op 80km/h te hou. Die skade was klein,
want hulle kon dit die volgende dag in Keetmans
binne 20 minute weer regmaak…
Giant’s Playground en die kokerboomwoud het
nie teleurgestel nie. Ek kry van die mooiste foto’s
denkbaar, want die wind het gewaai, en daar was
stof in die lug, wat gesorg het vir iets anders as
net die gewone wolklose blou Namibië lugruim.
Ek was self nog nie by Giant’s Playground nie, en
het voorheen nog net daar verbygery. As jy daar
uit jou motor klim, voel dit weereens of jy op `n
ander planeet rondloop. Dis `n landskap wat
amper onrealisties anders lyk. Klipstapels en
kokerbome omsingel jou met `n teenwoordigheid
wat jou vul met hernude respek teenoor ons
Skepper. Sy hande het die klippe perfek gestapel,
en met die bome tussen-in maak dit `n prentjie
wat in jou geheue vasbrand as iets wat jy vir altyd
sal en wil onthou. Jy voel klein.
Die volgende oggend is ek so teen half-vyf
uit die (warm) komberse en ek
stap gepanser teen die vroegoggendkoue
uit in die
kokerwoud in. Ek wil
sterre afneem met die
bome en ek wil daar
wees as die son sy
eerste strale oor die
horison druk. Dis vrek
koud, en ek byt vas.
Die stof in die lug en
die wolkies help om
lekker kiekies te maak.
Alles werk saam en ek
word beloon vir die vroegopstaan
in die koue. Ek is `n
gelukkige fotograaf, en
kampeerder!
Tyd om verder te ry. Vanaf Keetmans kies ons pad
na Aus se kant, en ons klim af op die C14 verby
Bethanien na Helmeringhausen toe. Ons is oppad
Tirasberge toe… Ek moet myself eers in die rede
val om te noem van die vetplantversameling by
Alte Kalkofen Lodge. Dis een van die grootste
privaat versamelings van plaaslike en Suid-
Afrikaanse veldvetplante, in die wye wêreld – en
dis indrukwekkend, om die minste te sê. Jy het in
jou lewe nog nie so-iets gesien nie. Doen moeite
volgende keer en gaan beleef díe juweeltjies wat
met groot sorg en liefde versorg en gekweek
word. Jy sal absoluut verstom staan! Die lodge is
op die B4 geleë voor jy Kubis kry in die rigting Austoe.
Die grondpaaie se toestand is fantasties, en
ons ry gemaklik tot by Helmeringhausen waar ons
eers stop vir `n koeldrank en `n peuseltjie.
Sommer daar by die bekende algemene
handelaar - `n tipiese plattelandse winkel met van

`n olifant tot `n dooie poeliesman… Jy kan iets van
alles hier kry. Elke keer as ek hier stop, dan dink
ek ek moet vir my nog van hulle Koedoevellies
koop, en wraggies ry ek weer daar weg sonder my
paar vellies. Dis dom, en ek is baie spyt. Ek sal
maar net weer moet gaan, dink ek so by myself…
Dis alom bekend dat die C13 (tussen
Helmeringhausen en Aus) en die D707 (wat weer
aansluit by die C27 by Spes Bona) van die mees
besienswaardige paaie in Namibië is – en daar is
goeie rede! Dis nou noodwendig wat landskap
betref. In Engels praat ons van “scenic”. Hier moet
jou voet nie swaar wees nie. Jy moet tyd hê as jy
díe paaie wil ry en bekyk, want oral, maar oral
waar jy kyk, is mooi! “Mooi” is nie regtig die regte
woord nie, want dis mooi wat hier diep-diep
binne jou kom vasbrand. Moenie haastig ry as jy
in die omgewing is nie, want die Tirasberge wil jou
sommer omvou met `n warmte en gasvryheid wat
jou wil maak bly.
Die uitsig van die boonste staanplek is soos ek
nog nooit by `n kamp- of staanplek gesien het nie.
Dit was vir ons almal `n spesiale bederf!
Terwyl ons hier was, het ons `n dag uitgesit om
Luderitz te besoek. Dis nogal `n entjie se ry, en dit
het ons die hele dag geneem vir `n heen-en-weer.
Luderitz is een van daai dorpe wat jy so “once-ina-blue-moon”
besoek. As jy een maal daar was, is
dit nie nodig om binne die volgende paar jaar
weer daar te draai nie. Dis ook nie so baie
aangenaam om daar te kamp nie, want die wind
waai jou tent onder jou uit nog voordat jy `n pen
in die grond kan slaan. En dis nie sommer `n
briessie nie… Dis `n wind wat die Kaapse Suid-
Ooster se naam bôllie maak! Jy wil nie daar kamp
in `n tent nie. Nie in so `n wind nie.
“
Ons kampplek
stamp my om!
Daar is net twee staanplekke, en as mens vir 7 of
8 persone per staanplek bespreek , dan boek hulle
beide die staanplekke op jou naam uit! Jy het die
hele plek vir jouself! Tiras Guest Farm… Onthou
die naam! Jy gaan aangenaam verras word!
Tiras Guest Farm se boonste
staanplek, is maklik een van die
lekkerste plekke ooit waar ek al my
tentjie opgeslaan het!
Die uitsig was kos vir my siel…

Iets wat my baie teleurgestel het was
Kolmanskoppe. Dis ook `n besoek wat enigeen
wat Luderitz besoek, moet aftiek op die “to-do”
lysie. Wat ek nie geweet het nie (omdat ek al daar
was van tevore, en nie bewus was van die
veranderinge nie), was dat Kolmanskoppe nou
13h00 toemaak vir gewone dagbesoekers. As jy
inkom voor 13h00, kos dit R100 per persoon,
maar as jy na 13h00 wil ingaan moet jy R300 per
persoon betaal. Dis nuut. Dit beteken dan dat
enige persoon wat die plek wil besoek `n
fotografie permit moet koop teen R300 – wat
myns insiens `n totale uitbuitery is! En dit maak
nou nie eers saak of jy wel `n fotograaf is of nie. Jy
moet maar hoes as jy wil in! Swak! Dit maak my
vies, en dis tot hulle eie nadeel, want ek redeneer
toe so: In plaas daarvan dat hulle R700 sou bekom
van ons normale besoekersfooi, sou dit ons R2100
kos – en wie kan dit bekostig!? Toe kry hulle niks!
Ons was heeltemal bereid om R100 per persoon
te betaal, maar dis eenvoudig mal om R300 per
persoon te betaal net omdat ons na 13h00 daar
aangekom het – en nou almal fotograaf-fooie
moes betaal! Die rede vir ons laatkom ( en glo my,
dit was met enkele minute, was as gevolg van my
eie voorstel om eers deur te ry Luderitz toe en
sommer eers gou te gaan “Vis-en-Chips” by die
hawe, en dan oppad terug by Kolmans te stop. Dis
mos `n logiese redenasie, maar minwetende van
die toegangstye (en fooie) wat verander het, was
ons te laat. Toe kry hulle niks! (Ek kon darem van
buite die draadheining met my lang lens weer so
kiekie of wat steel… ).
Hierdie R300 fotografiepermit is nou `n nuwe
ding wat sy kop uitsteek in Namibië, en ek laaik
dit niks! Uuuurrrggghhh! (Ek moes dit by die
Kokerboomwoud ook betaal om na sononder en
voor sonop te kan gaan sterrefoto’s neem! Dit
voel vir my verkeerd, want ons het daar gekamp,
en ek dink dit kan by jou kampfooi ingesluit wees
as jy daar oornag of kamp! – Iewers ruik ek lont
met díe nuwe R300-besigheid!)
Vier ikoniese huisies wat jy op die
pad kry tussen Aus en Luderitz.
(Die onderste twee is bekende
bakens by Kolmanskoppe – wat ek
met my lang lens kon gaps!)

Die Visrivier Canyon was `n hoogtepunt.
Dis altyd `n hoogtepunt!

Hobas was volgende op die lysie. Alles
wel, en ons boek in. Dit was by verre ons duurste
stopplek, want buiten die R250 per persoon per
nag, moet jy nog `n addisionele R65
“Conservation / Park fee” ook betaal – per dag!
Ons het vir twee aande daar geslaap en dit was
duur – want die ablusieblok se krag was af – geen
ligte en piknagdonker as jy in die aand wil gaan
fluit – en om alles te top: geen warm water! Swak!
Ek was so teleurgesteld, want mens betaal `n armen-been
vir kampplek daar en dan dít ook nog. Ek
kry so die gevoel dat Namibië se toerismebedryf
so bietjie skeef begin loop… Nie dat daar nie voete
of toeriste is nie, maar ek vermoed onraad by die
bestuur van sake. Ek ervaar soortgelyke dinge by
ander NWR-oorde ook, en dit krap so bietjie aan
my, want Suid-Afrikaanse toeriste se geld is duur!
Ek het R630 vir twee aande betaal vir kamp, dan
verwag mens ten minste `n ablusieblok waarvan
die ligte werk – en warm water in die winter! Dis
nie snaaks nie. Vir die sewe van ons was dit `n
lywige, stewige R4410 in hulle sakke – en daai
kampplekke het nie `n tekort aan toeriste en
kampeerders nie. Hulle maak geld, en niks word
in onderhoud teruggeploeg nie! Ek het in 2018
presies dieselfde in Etosha ervaar, en mense kla
geweldig baie oor Ai-Ais ook! Sies, NWR! Gelukkig
is daar talle ander plekke soos by Tiras waar alles
werk, en jy vir baie billike pryse kan kamp met
warm water en krag!
Die Visrivier Canyon was egter `n hoogtepunt. `n
Plek wat jou op jou knieë dwing… Die twee dae
daar was iets wat elke Namibië toeris moet
beleef! Dis `n plek wat jou verander, want dis
groot, en dit kom sit diep in jou binneste – soos
Namibië maar met mens doen.
Tyd vir huistoe, en ons was hartseer! Namibië sien
my (en die hele familie (beslis)) gou weer – want
jy wíl terugkom! Kokerboomland! Hy maak so met
jou!
Die pad vanaf Hobas tot by Ausenkehr is vereker
een van my top-10 paaie in die hele wêreld! Ek
kan daai pad oor-en-oor-en-oor ry, en nooit
genoeg kry nie. Meer nog: die hele pad se
oppervalk is oorgedoen en dit ry so sag en so glad
soos seep. Wat `n plesier om sulke grondpaaie te
ry… Ek was half ongelukkig toe ek weer die teer
raak tussen Ausenkehr se wingerde. Aaitog,
hoekom moet `n mens werk? Seker maar om
vakansie te hou, nê? En ja, ek laaik Namibië
kwaai! Maar dit weet julle al… Kyk maar na al die
mooie kiekies!
Die Suide van Namibië:
Plek van die Kokerboom…

Sterre, stof in die lug en wolkies wat beweeg in die wind,
maak `n perfekte kombinasie…
Die Melkweg oor Namibië se kokerbome…
Mmmm… darem mooi!

“
Die volgende oggend is ek so teen half-vyf uit die (warm) komberse en ek stap gepanser teen
die vroeg-oggendkoue uit in die kokerwoud in. Ek wil sterre afneem en ek wil daar wees as
die son sy eerste strale oor die horison druk. Dis vrek koud, en ek byt vas. Die stof in die lug
en die wolkies help om lekker kiekies te maak met mooi kleure. Alles werk saam en ek word
beloon vir die vroeg-opstaan in die koue. Ek is `n gelukkige fotograaf, en kampeerder!

Mount D’Urban Namibië
Mount D’Urban oppad na Helmeringhausen op die
C14 - Namibië. Gemaklike geboude staanplekke
elkeen met warmwater (gas) in `n pragtige
badkamer en eenvoudige werkoppervlakte met `n
wasbak vir kosmaak. Tien, alles-in-een, luukse
staanplekke met elk ‘n indrukwekkende uitsig en
vuurmaakplek op die stoep!
h t t p s : / / w w w . m o u n t d u r b a n . c o m . n a /

Leeuloop in Botswana
“Pa, kom gou! Leeu!”
Hardus: “Waar?”
Jaco: “Agter die bakkie!”
Ons gaan die grens oor by McCarthys Rest. By die
grenspos word al die formaliteite afgehandel. Eers
besluit hulle ons tamaties moet uit, maar dan gee hulle
toe en dit mag saam. Vol nonsens!
By Tsabong neem ons brandstof in en besoek ‘n winkel
vir ‘n paar benodigdhede en dan is ons op pad na die
park. Die pad is skaflik totdat ons die sand tref en
daarvandaan is dit klippe kou, of moet ek sê sand sluk.
Dis warm en die sand vreeslik dik en los. Ons beur
voort, ent-ent is dit net genade wat die wiele aan die
draai hou… totdat die Prado nou regtig vassteek. Die
boswa wat rem help ook nou nie juis om die saak te
verbeter nie.
Die Mabuasehube-avontuur. 30 Okt tot 3 Nov
2014
Die soektog na die koning van die diere (Leeus)
Oppad na Mabuasehube
30 Oktober Dis Donderdagmôre dou voor dag toe
ons uit Kathu vertrek na Mabuasehube in Botswana.
Ons ry met die teerpad, maar heel gou is ons op ‘n
skurwe grondpad en voel ons die stem van die
wildernis roep.
Ons stop om bande af te blaas vir die skurwe
grondpad.
Woorde & Foto’s :
Jaco sien ons dilemma en kom kyk. Hy besluit om sy
boswa af te haak en ons uit te sleep. So gesê, so
gedaan. Die sand is so warm dat dit ‘n stryd is om
staande te bly, maar sonder te veel moeite is ons uit
en daar kry Jakkals die eretitel van “Official Recovery
Vehicle for Prados”. Ons motor het sowaar gebloos,
maar daar gaan ons toe darem weer en dit sonder
enige verdere verleentheid vir bestuuder of voertuig.
By die die ingangshek na die park kry ons die nodige
formaliteite agter die rug en vat die “hop-along” pad na
ons betemming by Mpayathutlwa pan. Dit is nou 14h30
en snikheet.
Tot ons teleurstelling is daar ander mense op ons plek.
Hardus het eers gedink dat hy die staanpleknommers
verkeerd gehad het en ry na die volgende staanplek,
maar nee, dit was tog reg. Ons het intussen die mense
geïdentifiseer as ons vriende van Bosveldsig. Ons
gesels eers ‘n rukkie en verneem dat hulle vorige dag
die leeus daar by die stortuitlaat by die staanplek
gesien drink het en toe daar naby gaan lê het. Hulle
slaan toe hulle tente af en verskuif na Mabuasehube
pan waar hulle bespreek was.
Ons het gemsbokke, springbokke, volstruise en
steenbokkies langs die pad en in die pan gesien. Dis

aie droog in die Kalahari, want dis waar ons amptelik
nou is. Teen laatmiddag staan ons kamp en ons is baie
tevrede met die resultaat. Jaco se tent staan teen die
A-raam, sodat dit deel vorm van hulle stoepie.
Ons braai en ek en Cas was die skottelgoed, terwyl
Hardus en Jaco gaan stort. Hulle ry met die bakkie vir
veiligheid, maar eintlik terwille van die ligte. Dis nou
ongeveer 20h00 en Jaco staan met die kollig en rondlig
vir ogies, tewyl Hardus gaan stort. Meteens roep Jaco:
“Pa, kom gou! Leeu!” Hardus: “Waar?” Jaco: “Agter die
bakkie!” Hardus storm uit in sy geboortepakkie, swaai
die handdoek soos ‘n huladanser rond en skree: “Hiert,
hiert!” terwyl Jaco die kollig in die rondte draai dat dit
soos ‘n vuurtoring se waarskuwingslig lyk. Hardus duik
agter in die bakkie met sy nat bas, terwyl Jaco roep:
“Oupa, Leeu!” Ons spring in die Prado en ry ook
daarheen, en jou waarlik; ‘n yslike maanhaarleeu lê en
water drink by die stort se uitlaat.
Ons neem foto’s vir ‘n vale terwyl Hardus maar so stilstil
agter in die bakkie sit met die handdoek oor hom
om sy naaktheid te bedek. Agterna sou Jaco die hele
petalje met kleur en geur aan ons oorvertel. Ons het
gelê soos ons lag, maar hy het besluit om liewers vuil
te gaan slaap aangesien die leeu besluit het om
sommer sy lêplek vir die nag daar te maak.
Ons gaan later terug woonwa toe en ons stort in die
boswa, Cas eerste. Elke keer as ek die stortkraan
oopdraai maak die pomp ‘n knorgeluid en dan brul die
leeu. Ek maak die ‘logiese’ afleiding dat die leeu dink
ek terg hom en besluit om nie te stort nie en vang net
‘n vinnige was en afspoel met die stort.
“Die leeu het die hele nag daar gelê en gebrul sodat al
wat leef en beef daarvan moes kennis neem. Daar het
later in die nag nog 2 of 3 leeus by hom aangesluit.
Hardus en Jaco het hulle die hele nag gemonitor, maar
ons het net gehoor as die spulletjie te erg gebrul het en
ons uit ons slaap gewek het.”
Daar het ook ander leeus uit die omgewing teruggebrul
vir hulle. Die vuilbaarde het reg deur ons kamp gestap,
tussen die woonwaens en die A-raam deur. Op een
stadium het daar ook ‘n bruin hiëna kom water drink.
Die volgende môre het net die groot leeuspore deur die
kamp gewys waarlangs hulle geloop het. Dit was nou
regtig ‘n nag om nooit te vergeet nie!
31 Oktober Die manne ry uit en vind 3 leeus in die
pan. Een van hulle was diselfde leeu wat die vorige
aand by die water was. Hulle kon hom aan die hap in
sy een oor herken. Volgens Jaco het hulle by nadere
ondersoek gevind dat die ander twee tieners was,
besig met lelike dinge. Hulle het skynbaar nog nie
gehoor van die bevolkingsontploffing nie. Hulle sien
weer gemsbokke, een blouwildebees, springbokke,
volstruise, een bruin hiëna en vroeër ook drie jakkalse
by ‘n watergat.
Die aand sien ons ‘n bont/bruin hiëna by die drinkplek
by die kamp. Later die nag het daar weer ‘n leeu kom
water drink, maar ons slaapkouse het hom nie gesien
nie, net gehoor. Die leeus het weer die hele nag deur
gebrul dat die aarde om ons sidder. Die volgende môre
sou ons sien dat een se spoor teenaan die woonwa
verbygaan, net langs die sonpaneel verby. Mensig,
daardie groot poot sal ‘n mens darem hard klap!
1 November Cas is vroeg op en sien twee groot leeus
by die drinkplekkie. Hy roep en ons ander vlieg op om
te kom kyk en kiek. Hulle is gou klaar gedrink en stap
weg. Dis ‘n mannetjie en ‘n wyfie en Jaco herken hulle
as die twee stoute tieners. Hulle stap net ‘n entjie weg
en gaan lê in die gras. Hulle lawaai met mekaar en stap
later ‘n entjie verder weg en gaan lê langs die pad,
waar hulle die hele dag sou bly lê, al bakleiende en
knorrende vir mekaar.
Cas sien dat die yskas en vrieskas hulle temperatuur
goed gehou het en besluit om die motor te koppel sodat
die batterye kan laai voordat ons weer sou ry. Toe hy
wil koffie maak, sien hy eers dat die krag nou af is in
die woonwa. Hulle maak die kragkas oop en vind dat
‘n draad gebrand het wat hulle nie kan herstel nie. Ons
is baie teleurgesteld want die hele opset het so
fantasties goed gewerk.
Vroeër het ‘n man met ‘n Amarok Jaco se
sonkragliggie by die drinkplek stukkend gery. Die
Vermeulens kom groet en maak hulle watertenk vol
voordat hulle oor die duine na Nossob vertrek. Hulle
sien die stukkende liggie en toe hulle hoor dis die
Amarok-man, sê Connie dat dit Jan Coetzee is en sy
adres is 820 Governmentlaan, Pretoria. Ons het baie
gelag oor die eksakte kennis wat hy van die man gehad
het
Ons pak op en trek na die privaatkamp langs dieselfde
pan. Nou het ons g’n stort, toilet of water nie, maar ons

kyk uit op die watergat. Heel gou vind ons egter uit dat
die roofdiere nie hou van die vrot water in die watergat
nie, so ons leeutande is getrek. Ons slaan tent op in
die sweet van ons aangesig. Ons kry warm en toe word
ons dors. Toe ons later uitry, sien ons volgens Jaco
ook maar net kol-kol iets.
Ons ry om die pan en vind weer die twee stoute tieners
waar ons hulle die oggend gelaat het. Hulle lyk net
moeër en maerder en lê nou binne-in die pad, op hulle
rugge. Ons laat hulle in vrede en ry verder. By die
watergat sien ons ‘n bruinhiëna. Lelik maar lieflik. Die
natuur is so veelsydig!
Hardus en Jaco neem twee ‘Solar Champion
Showers’, elk met 20l water na die storte waar ons
vroeër was en maak hulle bo-aan die staander vas en
daar het ons ‘n heelike warm stort, stukkende
kragkabel of nie. Daar is ‘n klein openinkie in die
paalomheining om die stort en ek is baie bang dat die
nuwe bewoners van die plek dalk deur die openinkie
mag loer. Van die kamp af sien ons ‘n rooihartbees in
die pan stap. Ons sou hom die volgende môre weer
daar sien.
Ons maak potjie, maar die wind waai ons amper
deurmekaar. Daardie nag klap die seile op die tent
soos die Nuwelandskare as die Stormers tog ‘n slag
ook ‘n drie druk. Dit het kort-kort ook ‘n bietjie gedrup,
maar nooit juis gereën nie. Net die wind wat tekere
gaan asof duisend duiwels hom jaag.
sien ons die mooiste twee voëls in ‘n boompie vlak by
die pad, nie baie groot nie, dalk valkies. Ons het foto’s
geneem en sal later probeer om hulle te identifiseer.
Ons sien ook ‘n koedoe en vind ‘n mooi kampplek by
Lesholoago, kompleet met rooi trekker en al. Die toilet
is egter totaal horribaal!
Ons ry terug kamp toe en gaan maak ‘brunch’ waarna
ons in die bed spring om warm te word, want mensig,
dis koud. Dit het intussen ook begin reën.
Vroeg-vroeg maak ons vuur om te braai, want die hout
is nat. Hulle gebruik houtskool om die vuur te begin en
sit dan dun stokkies bo-oor. Hardus en Jaco ry gou om
te gaan kyk hoe die water blink op die klipbanke in die
pan. Intussen sien ek en Cas hoedat drie bakkies op ‘n
ry staan en kyk na iets aan die oorkant van die pan.
Ons het nie ‘n verkyker nie en wonder waarna die
mense so lank kyk. Later sien ons hoedat Jaco-hulle
terugkom, maar dan ry hulle verby. Ons besluit om ook
te gaan kyk, al is ons baie bang dat die vuur gaan
uitbrand. Ons lus vir leeu-kyk wen en ons ry. Ons ry
almal na die plek en sien net twee pronkende poue en
volstruise, geen leeus! Toe ons by die kampplek
terugkom, het die vuur heerlik gebrand, net reg om die
stompe op te sit. Ons neem die pragtige
sonsondergang na die reën af. Jaco en Hardus gaan
gou toilet en stort toe. Die vrou wat daar kamp, kom
met ‘n flits aan en vra wat hulle kom maak en of hulle
nou gaan stort. Ons lag lekker oor soveel
nuuskierigheid. Daarna het ons lekker gebraai, twak
gepraat, bietjie in die dagboek geskryf en toe die mooi
groot vuur bewonder, doodgegooi en gaan slaap, want
dit was te koud vir kampvuur-sit.
2 November Ons ry vroegoggend, en ek bedoel
vroeg, 6h15 uit. Ons ry rondom Mayathutlwa en kry
niks, net vir Jan Coetzee en toe weet ons waarom hy
die lig stukkend gery het! Sy bril het net halwe lense en
hy het duidelik deur die verkeerde plek gekyk.
Toemaar Jan, ons is nie meer kwaad nie. Dan ry ons
om Mabuasehube pan. Hier kry ons volstruise, een het
in die droeë grond gesink want hy loop borshoogte in
die sand, aldus Hardus. Natuurlik maar net die voël wat
koud kry en vir hom ‘n diep nes geskrop om in te skuil.
Hierna ry ons na Lesholoago pan en op pad daarheen
3 November Die volgende oggend het ons 05h00
opgestaan en begin om ons kamp af te breek vir die
terugtog. Gelukkig het die reën oornag gewyk en ons
tente was droog. Die manne het flink gehelp solank ek
binne reggepak het. Teen 7h30 het ons vertrek, maar
weer oor die wippende paadjie. Om en by 09h00 het
ons die park verlaat en die terugtog aangepak.
Gelukkig het die reën die sand hard gemaak sodat die

voertuie sommer ligvoets oor die sand gedraf het. Aan
die park se grens het ons gestop en eers geëet.
Daarna was dit maar weer aanstoot.
By Tsabong het ons eers weer die winkel besoek vir
koeldrankies en die spesiale stortseep waarna ek
gesoek het.
Teen 12h30 was ons by die grens. Dit het gelukkig nie
te lank geneem nie en heel gou was ons weer op pad.
Teen 15h00 was ons veilig tuis.
Dit was ‘n heerlike wegbreek geleentheid en wie weet,
as die geleentheid hom voordoen, maak ons dalk weer
so.
30 Okt tot 3 Nov 2014

Sleep, of ry beter met nuwe tegnologie
Alle nuwe voertuie word deesdae gedryf deur
elektronika wat kommunikeer met verskillende parte
deur seine te stuur vanaf ‘n spesifieke sensor na ‘n
mikroskyfie, waarna ‘n blikbrein dit analiseer. Jou
voertuig se versneller is geensins anders, en deur
middel van ‘n “Sport” of “Eco” modus op jou fabriek
standaard voertuig te selekteer, kan die voertuig ‘n
geheel ander persoonlikheid ontwikkel.
Indien jou voertuig standaard een van hierdie wonder
knoppies het, weet jy dat wanneer jy hierdie opsie
selekteer, dit ‘n nuwe lewe in jou alledaagse enjin
blaas. Waarheid is, dat dieselfde hoeveel perde onder
die kap beskikbaar is, maar slegs baie vroeër inskop.
Hoe is dit moontlik, my voertuig voel dan soveel
anders, vra jy?
“Sport mode” vereenvoudig
Om dit eenvoudig te verduidelik, is dat deur middel
van elektroniese seine, die voertuig se versneller
pedaal ‘n sein stuur wat vertel dat die voertuig
vinniger moet reageer. Waar jy gewoonlik jou pedaal
60% moes intrap om ‘n goeie versnelling te kry, hoef
jy nou slegs 30% te trap om dieselfde werkverrigting
te bewerkstellig. Met turbo aangedrewe enjins, maak
dit die turbo vinniger omspoel, en dus vat dit baie van
die turbo flouheid weg waarmee meeste van hierdie
voertuie sukkel, en laat die toere vinniger klim. In
gewoon geaspireerde voertuie, het dit ook dieselfde
uitwerking om die toere vinniger te laat klim, en
versnelling vinniger te laat plaasvind. Hierdie
versterkte sein vanaf die elektroniese sensor, is dan
ook hoekom jy dan weer met behulp van hierdie
knoppie, jou voertuig na normaal kan laat terugkeer,
selfs in die ry.
“Eco mode”
Soortgelyk aan die ‘Sport mode’ wat die voertuig
vinniger laat versnel, vertraag die ‘Eco mode’ die
versnelling, en verleen hulp om brandstof te bespaar
deur die versneller te flous op dieselfde konsep as bo
genoem. Dit sal ook hulp verleen met 4x4 voertuie
wat dalk by tye stadiger versnelling verlang in
moeilike hindernisse.

Footprint Performance verskaf ‘n eenheid, die
Windbooster, wat dit nou moontlik maak om op enige
voertuig wat ‘n elektroniese pedaal gebruik hierdie
funksionaliteit te kan installeer. Dit maak die pret selfs
meer deurdat jy nou nie net ‘n Sport, of Eco mode het
soos in sommige standaard voertuie, maar vanaf 30
verskillende verstellings op die standaard model, en
50 op die luukse model beskikbaar om te verstel soos
dit jou bestuurstyl, of situasie pas. Jy kan besluit of jy
in die ‘Sport-mode’ wil ry wanneer jy sleep, ‘Racemode’
wanneer jy al die krane wil oopdraai, of dalk
die meer ekonomiese verstelling verkies om brandstof
te bespaar. Daar is selfs ‘n funksie wat jy op die
eenheid kan verstel vir outomatiese of handrat
voertuig optomisering. Die voertuig kan ook
teruggestel word na normaal, en hoef nie heeltyd in
een van hierdie modusse te funksioneer. Die eenheid
is geskik vir diesel, of petrol voertuie met ‘n
elektroniese versneller en kan saam met jou ‘Sport’ of
‘Eco’ funksie gebruik word indien die voertuig
standaard daarmee uitkom. Dit bied slegs meer opsies
vir hierdie tipe funksionaliteit as jy die Windbooster
byvoeg.
Om die vorige verduideliking te illustreer, is hierdie
grafiek wat die vergelyking wys tussen ‘n gewone
voertuig versnelling, en die modusse wat beskikbaar is
op die Windbooster.
Die groot voordeel van die Windbooster is dat jy nie ’n
graad in elektroniese ingenieurswese nodig het om dit
te kan installeer nie. Dit is regtig ’n geval van prop-inen-speel.
Die Windbooster vir jou kar of bakkie kom
met die korrekte proppe vir die spesifieke voertuig en
jy prop net in. Dit word geïnstalleer tussen die
versnellerpedaalmodule en die standaard versneller
sensor, en hoef nie gedoen te word deur ‘n
werkswinkel.
Vir meer inligting gaan kyk gerus op
www.footprintperformance.co.za/windbooster of
kontak Jaco by info@footprintperformance.co.za vir
‘n lys van beskikbare voertuie.

WITTEBROOD
in die
WOESTYN
Woorde & Foto’s: LEA ERASMUS
“
…die gaan
g’n tropiese
wegbreek
wees nie...
Ons skiet
woestyn
toe.
M
et ‘n hart vol vreugde en opwinding het
ons die trou-venue opgepak saam met
ons familie en vriende na ‘n plaas-kamp
troue by De Skaap naby Napier in die Overberg.
Ek sien so uit na die Natal noordkus, strand en
woud... ‘n tropiese-Afrika wittebrood. Francois het
‘n paar leidrade gelos en ek is nou oortuig van die
bestemming.
Toe ons die pad vat en die roete vat ons deur
Robertson en Tulbagh, dog ek dit is nogals ‘n
(groot) ompad! Toe ons op die N7 klim en die
pragtige Sederberge langs ons verbygaan het ek
geweet my raaiskoot was verkeerd...die gaan g’n
tropiese wegbreek wees nie...ons skiet woestyn
toe. Namibië as wittebrood bestemming was ‘n
puik keuse - “Francois, you did good!”

fgelee, soms verlate maar helder en
A
verstommend mooi! Vir twee weke het ons
getoer deur die woestyn en Damaraland,
‘n lekker roete vir ‘n 14 dag self-ry
wittebrood deur Namibië.
Wanneer gaan ons?
Meeste mense verkies om Namibië in die winter
vakansie aan te pak vir die gematige weer en
hanteerbare temperature, maar dit pas nie mooi
by die trouseisoene van Suid Afrika nie. Ons twee
is oor nuwejaar en vroeë Januarie daar en dit was
fantasties! As jy nie in jou voertuig die dag ry nie,
is daar baie plekkies in die woestyn wat lekker
skaduwee en koelte verskaf. Meeste lodges waar
‘n mens kamp het ‘n swembad en kroeg,
aktiewiteite kan in die oggend of laatmiddag
gedoen word om die hitte van middag te vermy en
daar is wel baie skadu bome en rotsoorhange wat
in die mooiste kampplekke omskep is regdeur die
land.
Wenk: As jy op ‘n wittebrood gaan, laat
weet die kampplekke vroegtydig, jy sal
verbaas wees hoe baie van die plekke vir
jou ‘n afgelee en meer privaat kampplek sal
gee. ‘Ask and you shall receive’.
Hoe pas kamp en self-ry
nou by ‘n wittebrood?
Namibië gee alleen-reisigers die kans om die
bestemming heel romanties te maak.
Oranjerievier kayak ervarings, sonsondergang
kelkies op ‘n massiewe rotsbank by Spitzkoppe,
hand in hand stap deur die duine van Sossusvlei,
slaap onder die sterre in die Namib Naukluft
Nasionale Park (baie vêr van ander mense), toer
deur die oulike dorp Swakkopmund en geniet ‘n
G&T in ‘n swembad wat oor rooi kalahari vlaktes
uitkyk.
elf-ry kamp wittebrode kan net so
S
opwindend, romanties en rustig wees soos
‘n Thai’se eiland of Europese toer… ons
beveel die eersgenoemde aan omdat dit in
deesdae se ekonomie baie goedkoper
uitwerk en ‘n briljante manier is om ‘n huwelik af te
skop. ‘n Self-ry toer vereis ‘n paartjie om redelik
vinnig saam besluite te neem oor hoe hulle ‘n dag
wil deurbring en waar om te ry, om take om die
kamp te deel, om saam lekker disse voor te berei,
om vinnig enige verskille op te los en om lekker te
gesels oor planne voorentoe terwyl jul die langpad
aanpak. ‘n Self-ry toer kom met sy uitdagings en
onverwagte terugslae soos gebarste bande, vassit
in sand en ander onbeplande
gebeurtenisse...maar dit is mos hoe die lewe
werk. Daar is meer lekker as enigeiets anders en
julle doen dit saam.

Wat as ek nie heeltyd wil
kamp nie?
Daar is natuurlik ook vir diegene wat nie van
kamp hou nie of ‘n luukse ervaaring verkies, baie
geleenthede om in lodges, selfsorg huisies en
permanente tent akkommodasie orals oor die land
te bly. Geniet plaaslike kosse en van die beste
Namibiese wildsvleis, salami en biltong! Daar is
selfs ‘n klein bakkery in die middel van nêrens die
beste appeltert op aarde maak! Stop waar jy wil
en ervaar wat jul harte begeer in Namibië. Self-ry
is sekerlik die lekkerste ry!

“Om ‘n wittebrood in Afrika
te beplan mag dalk uitdagend
en onbekend wees, maar
paartjies kan Ultimate Routes
vertrou om vir hulle ‘n
onvergeetlike ervaring te reël
en bespreek. Ons pas enige
roete aan volgens jou
behoeftes en sorg dat julle as
paartjie ‘n unieke, romantiese
ervaring kan geniet. Dit geld
vir roetes deur Suid Afrika,
Namibië, Botswana,
Zimbabwe en Mosambiek.”
Kontak ons gerus vir roete beplanning en
besprekings
Ultimate Routes
www.ultimateroutes.co.za

Ice Cold Anywhere!

CAMPING
MADE
EASY
https://bundutec.co.za

Our Seatcovers are made using a synthetic fabric which is
incredibly tough, 100% waterproof and extremely
comfortable to sit on. A range of colours is available to suit
most modern design trends.
www.takla.co.za

MELKTERT JAFFLES
Lewer 4
Jy benodig:
150 ml melk
2 eiergele
20 g koekmeel
60 g suiker
5 ml vanielje geursel
8 snye witbrood
botter, vir smeer
kaneelsuiker
KLIK
Klits 4 eetlepels van melk met die eiergele.
Gooi die meel en suiker daarby en klits tot
glad.
Verhit die orige melk oor lae hitte tot dit
begin kook. Roer vinnig die eiermengsel
daarby en hou aan roer tot verdik. Kook
saam vir 1 minuut, roer aanhoudend. Die vla
kan baie maklik aanbrand. Gooi die vanieljegeursel
by en roer goed saam.
Botter die brood en sorg dat die gebotterde
snye na buite wys. Skep van die melktertpap
in die middel en bedek met nog ’n sny .
Rooster in ’n jafflepan tot bros en goudbruin.
Sprinkel kaneelsuiker oor en geniet dadelik.

Built with the serious off-roader in mind
The NEW Ingane trailer is ready to follow you wherever you dare to go!
Easy to tow, manage and set up, take a look at this camping champ’s
features:
Double bed mattress,
Grey tent with fly sheet,
LED lights,
Outside kitchen
Pop-up shower with high-pressure geyser,
100l water tank including pump and plumbing,
2500kg auto-reverse braked axel ,
36-inch leaf springs and shocks
Get a quote today: www.infanta4x4.co.za

Stand a chance to WIN your very own Ingane Trailer with our Infanta 4x4 raffle draw!
To enter simply purchase your ticket for R500 (banking details below) using your
contact number as a reference and you’re in the running
Competition is limited to 500 tickets only! *R500 = 1 entry
Banking details:
Account Name: INFANTA 4X4 COMPETITION
ABSA Account Number: 9359373468
Account Type: Savings
SWIFT code: ABSAZAJJ
Waarde
WEN
R260 000

Top 10
Travel & Holiday
Guides

Koffie smaak net
beter by die
kampvuur
10 DAE EETPLAN VIR KAMPEERDERS