Revista SHFMU "EMIN DURAKU" PRIZREN

Ardhmëria
Ardhmëria
Ardhmëria
Ardhmëria
Ardhmëria
Ardhmëria
SHKOLLA IME
Vendi që na ndriçoi mendjen është shkolla .
Tani unë jam në klasën e tretë dhe çdo ditë e
më shumë shoh se si pasurohem me njohuri
e dije. Me të vërtetë shkolla qenka
“Dritarja e dijes". Në kohët e fundit vendi
ynë është në një pandemi e cila e ka
kapluar gjithë botën. Të gjithë jemi të
brengosur për këtë situatë, por assesi nuk u
ndërpre mësimi dhe mundi i mësuesve
tanë. Përkundrazi, ata janë frymëzuar
edhe më shumë dhe e vazhdojnë punën e
tyre me përkushtim të madh, ku dhe mua më
është shtuar më shumë dëshira për të
mësuar. Gjatë kohës së pandemisë filluam
ta mbajmë mësimin online, pra, në
distancë. ashtu siç është më e mira për ne,
që të mos mbesim mbrapa. Për këtë, së pari
dua ta falënderoj mësuesen time, që me
përkushtim të madh e me punë të palodhur
ishte gjithmonë pranë nxënësve nesh.
Falë mësuesve tanë, fitojmë dituri dhe
njohuri të ndryshme, që në të ardhmen do
të na hapin shumë rrugë të mbara.
Shpresoj që pandemia të mos zgjas më
shumë dhe ne të rikthehemi në banka
shkollore. Tani e kuptoj më mire vlerën dhe
ngrohtësinë e shkollës sime.
Maj 2020
Hira Gorani, kl. III/1
LARG SHKOLLËS
Jam larg shkollës, larg mësueses, larg
shokëve dhe shoqeve që më mungojnë
shumë. Më ka marrë malli për ta dëgjuar
mësuesen duke ligjëruar dhe ne nxënësit ta
dëgjojmë dhe të mësojmë prej saj. Më ka
marrë malli ta shikoj afër dhe t'ia ndiej
aromën e saj dhe çdo gjë tjetër të
mësueses sime. Pyetem se a është klasa
ashtu siç e kemi lënë? A i mungojmë ne
bankave sa na mungojnë ato ne? A po i
mungojmë edhe tabelës? A i mungojnë
asaj detyrat e zhvilluara nga ne në të,
gabimet e shkarravinat tona?
Shumë shpesh më del gjumi natën. A e
dini se kush ma prish gjumin? Po ju tregoj,
zilja e shkollës . Më duket se po të kisha
mundësi ta dëgjoja në këtë moment, do të
më dukej si zë bilbili apo kanarine.
Sa shumë më mungon!
E di që kështu mendojnë edhe shokët dhe
shoqet e mia, sepse atyre, sa edhe mua, iu
mungon shkolla. Por ne jemi të vegjël dhe
nuk mundemi të bëjmë asgjë tjetër përveç
se ta kemi shpirtin tonë të pastër e t΄i
lutemi ZOTIT, që kjo pandemi të
përfundojë sa më parë.
Valzë Vorfi, kl. V/5
DUART E ARTA
Engjëlli i pastër, i çiltër, i palodhur, i buzëqeshur që mbron botën, njeriu i
vetëm që ka durim shumë dhe frymëzim për të të ushqyer me dashuri.Ndjesia
e shtëpisë është e mbushur me aromën e saj, kudo që ndodhemi, ajo plotëson
çdo mbetje në zemrat tona. Nga gjiri i saj e deri tek plakja ajo nuk humbet,
nuk vjetërsohet, nuk tretet, nuk lodhet.
Jeta është e bukur kur je në krahët e saj, përqafimet e ngrohtat e kujtojnë
frytin, rritjen, sakrificën. Arritjet, sukseset gjithmonë te përkrahura. Sa me
shumë rritem, e kuptoj botën, e cila pa të mos ishte fjala NËNË, nuk do të
kishte kuptim. Ngase jeta fillon me emrin nënë. Duart e palodhura, të arta, të
bukura gjithë shpirt janë duart e nënës. Kërkojmë... ku do t'i gjejmë më të
mirën! Por prapëseprapë, fjala nënë edhe duart e arta të saj janë më të mirat
e të mirave. Aroma e dorës së butë e të ngrohtë, aroma e syve që të shohin
thellësisht deri në shpirt, aromë brenge, aromë malli…
Ta ruajmë dritën e pastër dhe duart e nënave që na rritën.
Sara Gashi, kl.VI
DITA E SHKOLLËS
Sa e pikëlluar jam sot. E pikëlluar dhe me mall e kujtova që mu me këtë
datë është dita e shkollës sonë "Emin Duraku" . Për fat të keq, tani në këtë
kohë pandemie, që e kaploi tërë globin, jemi të izoluar nëpër shtëpitë
tona. Nuk e kemi lirinë për të shkuar në shkollë e për ta festuar ditën e
shkollës ashtu siç bënim në secilin përvjetor, duke organizuar programe
të ndryshme, duke i kushtuar vjersha e tregime, shkollës dhe mësuesit
tonë.
Shpresoj që kjo luftë ndaj këtij virusi të kalojë sa më shpejt. Edhe pse nuk
është një luftë armiqësore, është shumë e vështirë... Dhe tani po e kuptoj
atë ndjenjë të paraardhësve të mi, që kanë dhënë shumë mundime e
sakrifica që sot ta kemi lirinë e të shkolluarit e të jemi të lumtur si të gjithë
fëmijët e botës. Nëpër shkollën tonë kanë kaluar shumë e shumë gjenerata,
morën dije, lanë shumë kujtime, por dhe i arritën qëllimet e tyre.
Edhe unë si të gjithë do të mundohem shumë të marrë dije në shkollën
time të bukur, duke lexuar veprat e Naim Frashërit për gjuhën tonë, veprat
e Ali Podrimës për vendin tonë, ta kujtojmë historinë tonë, ta duam
familjen, shkollën, t'i respektojmë mësuesit e shoqërinë tonë. Shpresoj që
në të ardhmen të arrij ta plotësoj ëndrrën time dhe vendi ynë të jetç më i
zhvilluar .
Bejza Xharra, VII-2
NA MUNGON SHKOLLA
Qyteti im është në heshtje. Shqetësimi i kapluar qytetarët dhe asgjë nuk është
si më parë. Rrugët e zbrazëta, dyqanet e boshatisura, ajo që sheh janë vetëm
hijet nëpër dritare. Sa mall.... Mall për dyert e “Viganit", vigan të them moj
shkolla ime, sepse ti qëndron aty në vetmi, pa zhurmë, pa buzëqeshje, pa
përqafime dhe pa ndëshkime. Më mungon shumë... Më mungojnë zërat e
bilbilave që kënduan diturinë, ju fëmijë që i mbushnit korridoret, klasat dhe
oborrin. Sa mall... për kapitenin. Po! Kapiten të them drejtori im i dashur, më
mungon vizita jote nëpër klasa, kujdesi yt për të gjithë ne, çdo iniciativë që
more qe ne të jemi të fortë. Më mungojnë duart e arta që shënonin orën kur
fillonte dhe zilja kur binte dhe ngjallte ato korridore të gjata.
Po, zëri yt... Oh, sa mall kam ta dëgjoj zërin tënd, e shtrenjta ime, aq me vlerë
për ne, e dashura kujdestare. Kam mall ti’ dëgjoj shpjegimet e tua, këshillat,
e të ta shoh atë fytyrë të njomë që na do aq shumë.
Mall për ju, arsimtarë të nderuar. Të kap vallen e numrave, të dëgjoj për
botën e gjallë dhe jo të gjallë, të mësoj për historinë e njerëzimit e t’i rendis
ato formula kimike. Po ju shoqet e shokët e mi, jemi së bashku në mendime,
por nuk mund të flasim e t’i tregojmë gjëra njëri-tjetrit.Shpresoj që këto ditë
të kalojnë sa më shpejtë, ky ankth të largohet dhe të vijë dita kur do t’i
marrim çantat dhe të drejtohemi tek ti shkolla ime.
Më mungon!
Edona Hodaj, kl. IX-3
17 Ardhmëria