Kamp is Lekker Tydskrif Julie 2020

D
it was vroeg Desember en
daar is hard gewerskaf om
alles reg te kry vir die
Desember vakansie by die
see. Die tannie was
bedrywig in die kombuis, besig om
kleinkoekies en beskuit te bak. Oom Albert
was buite, om die draai by die afdak, besig
om die karavaan reg te kry vir sy jaarlikse
uittog na die see. Die karavaan is met
groot moeite onder die afdak uit sy
winterslaap uit gesleep en staan nou langs
die afdak. Die wielbearings is geghries en
bande nagegaan en gepomp.
Nou nog net buite om was en polish, binne
sal die tante self later kom skoonmaak en
regpak.
Die "stepleertjie", soos die oom hom
noem, is net te kort om lekker bo by die
karavaan se dak by te kom, so die langer
trapleer word ingespan.
Bo van dié leer af het mens natuurlik 'n
uitsig wat jy nie normaalweg van
grondvlak af het nie.
Nou kan jy selfs bo-oor die heining tot
binne-in die bure se erf sien waar daar ook
aan die reggemaak is vir húl seevakansie,
maar op 'n heel ander wyse.
Buurvrou wil darem verseker haar fietse
lyfie is nie té wit tussen al die ander
bruingebrande lywe op die strand nie. Om
nie wit "bandjies'" oor haar skouers te hê
nie, lê sy daar in die privaatheid van haar
eie tuin, buite sig, so het sy gedink, "top
less" en "tan" met 'n groot sonhoed oor
haar oë.
Omdat oom Albert, met sy laphoed diep
oor sy oë getrek, vir die son, se oë is ook
nie meer van die skerpste nie, sukkel
bietjie met die fokus, en met dié dat son
se weerkaatsing van die karavaan se nat
lyf af hom ook gedeeltelik verblind, laat
rus hy sy oë elke nou en dan deur bietjie
die omgewing te bespied daar van sy
uitkykpos af. Dit is met dié dat hy iets in
die bure se tuin gewaar, en omdat hy nie
doodseker is oor wat hy sien nie, besluit
hy om dubbel seker te maak. Hy skuif die
staanleer nader aan die heining, om beter
te kan sien my kind. Hy klim so hoog as
wat hy kan op die leer. Om nog beter te
kan sien leun hy effe vorentoe om 'n
lastige tak bietjie weg te druk. Dié
swaartepunt verskuiwing saam met die los
grond van die blombedding maak toe dat
die leer omtuimel.
Met leer en al beland hy in die bure se erf.
Die buurvrou ruk die hoed van haar kop af
en sit vervaart regop. Voordat sy
heeltemal tot verhaal kan kom, groet die
oom met 'n baie beleefde "goeiemiddag"
en met sy leer onder die arm is hy by die
tuinhekkie uit oppad terug na sy eie erf.
Die Oom sê, daar was sleg én goed dié
Desembervakansie. Met sy regterskouer
wat met die vallery beseer is, het hy
besluit die visstokke kan maar net sowel
by die huis bly. Hy sal tog nie kan gooi óf
inkatrol nie. Met die ánder gooiery het dit
ook nie veel beter gegaan nie, hy sê my hy
kon skaars die bottel optel, wat nog van
die glas by sy mond kry.