writing_womans_lives_symposium_paper_book_v2

getirdiği bir yük var. Aslında çocuklar kadınlara büyük bir engel yaratıyor, mecburen. İnsan,
anne olarak çocuklarıyla fazla meşgul olamıyor. Çocuklarımı örneğin alıp fazla bir yere
götüremedim fazla ilgilenemedim. Vaktim olmadı yapamadım. Onun için üzülüyorum.
Ancak geçimlerine yardımcı oldum, onlara baktım ancak dezavantajları da var. İşlerimin
arasında dikişlerini yaptım örneğin, o zamanlar hazır giyim yoktu. Mantolarına kadar
diktim. Ancak özel bir şey benimki, herkes yapmaz. Annemden öğrendiklerim vardı ondan.
Çocuk yetiştirmek zor. Mesela Amerika’da çocuk 5 yaşına gelene kadar kadına çalışma
diyor kanun. Zaman önemli, kadın, mesleğinde erkekten 5 yıl geride kalıyor. Bu da bir
engel tabi. Bizde en güzeli herkesin annesi kaynanası falan yardımcı oluyor, bir dayanışma
var. Amerika’da bir mecmua okumuştum. İki çocuk konuşuyor. Biri “senin büyük annen
gelmiyor mu?” diyor. “Oo büyük annemin çok işi var! Sabah jimnastik partisi var, öğleden
sonra briç partisi var” diyor. “Onu vakti yok” diyor. Bizim annelerimizde bu yok tabi. Benim
annemin çok faydası olmuştur örneğin. Olmasaydı zordu. Kadının işi hangi cemiyette
olursa olsun çok zor tabi. Ataerkillik daha baştan gelmiş Türklerde böyle olmamış.
Türklerde tamamı erkek. Asıl Türklerde kadın erkek eşitliği var İslam’dan önce. Dede
Korkut’ta bir hikâye vardır örneğin. Delikanlı evlenme çağında evlensin istiyorlar. O da
diyor ki ben öyle sizin istediğiniz gibi “yok çok iyi iş yaparmış çok güzelmiş falan bir kız
istemiyorum. Ben, benim gibi ok atan, benim gibi ata binen bir kız istiyorum ”demiş. O kızı
buluncaya kadar uğraşıyor. Türk erkeğinin geleneği buydu.
Sayın Çığ son olarak kadın aydınların halka ve topluma dönük sorumluluklarının önemine işaret
ederek toplumsal gelişmede aydın sorumluluğunu toplumu değiştirici gücüne vurgu yapmaktadır:
Kadın aydınlara biraz kızıyorum. Yalnızca belirli bir seviyede kaldılar. Toplumu eğitme
amaçlarından uzak kaldılar. Ben konuşmalara gittiğim derneklerde vs. hep söylerim.
Sizlerin altınızda arabalarınız var. Gidin varoşlara oradaki kadınlarla konuşun. Onlarla
dostluklar kurun. Onlar sizlere hayran ve fevkalade mutlu olurlar. Küçük bir hediye götürün
hiçbir şey yapmasanız da gönüllerini alın. Onlar bile yeter. Ben hep öyle derim o insanlara
biraz yanaştığın zaman eğitim olur, onları yetiştirebiliriz. Hâlbuki varoşlara gidip
muhtarlarla konuşulabilir. İnsanlar tespit edilebilir. Bazı dernekler çalışmalar yapıyor ama
çok yetersiz tabi. Ben diyorum ki mesela kadınlara: Kuran’ın Türkçesini de okuyun,
Atatürk’ün Nutuk’unu da okuyun. Üniversitelere gidiyorum. Mesela koskoca profesörler
kalkmış müziğin günah olduğunu söylüyorlar. Halk da bunu böyle zannediyor. Senin
geçmişinde müzik var. Padişahların müzik yapmış. Yani bu kadar akılsızca öneriler
yapıyorlar halka. Bir profesör nasıl böyle söyler. Eğitimli kadınlarımızın bunlara binlerce
mektup göndermesi gerekir. Tepki gösterilmiyor. Uyku halinde herkes. Erkeklerin de
yapması gerekir. Ben gösteriyorum tepkimi. Ben vatani vazifemi vatandaşlık görevimi
yapıyorum. Ben her yere yazıyorum gerektiğinde tepkilerimi. Sen de yap değil mi? Bunları
her yerde söylüyoruz kardeşim sen madem dindarsın evinde otur. Sen böyle kıyafetlerle
cumhuriyet kadınını temsil edemezsin diye. Milyonlarca mektup yazılsaydı bu noktada
olmazdık. Tepkileri küçümsememek lazım. Tepkisiz bir milletiz. Ona üzülüyorum.
Keywords: Sumerology, Muazzez İlmiye Çığ
Dr. Ali Şahin
asahin2003@yahoo.com
İstanbul University, Instutute Of Atatürk’s Principles And Reforms
Notlar
1
Muazzez İlmiye Çığ’a Armağan Kitap, (İstanbul: Kaynak Yayınları 2009, s. 24.
2
Muazzez İlmiye Çığ, Kaynak Yayınları, İstanbul, 2012, s.78.
3
Derginin ayrıntılı bilgisi için bakınız: http://www.ntvmsnbc.com/id/25184833/
4
Çivi Çiviyi Söker ‐ Muazzez İlmiye Çığ Kitabı", Serhat Öztürk, 2002, Türkiye İş Bankası Kültür
535