writing_womans_lives_symposium_paper_book_v2

koyduğunu ve bu özlemini dindirdiğini bildirmektedir. Akraba ve “çete” gruplarının ise diğer gruplar
tarafından sevilmediğini söylemek mümkündür.
Yapılan incelemeler sonucu, koğuş içi çatışma ve anlaşmazlık irili ufaklı olmak üzere farklılık
göstermektedir. Buna aynı mekanda uzun süreler vakit geçirmenin elbette etkisi büyüktür. Ama farkı
hayatlardan ve kültürlerden gelen bu kadınların şiddet geçmişli suç işledikleri de göz önüne
alındığında, aralarında husumetin yaygın olması çok şaşırtıcı değildir. Cezaevinde özellikle dersler ve
kurslar döneminde müdürlük tarafından oluşturulmuş “husumetli listesi” dikkate alınmaktadır. Büyük
anlaşmazlıklar yaşamış kadınlar, olay çıkartmamaları için bir araya getirilmemektedir. Yine de
konferans gibi farklı etkinliklerde karşılaştıklarında tartışma olabildiği görülmüştür. Araştırmada
hükümlü kadınlara yöneltilen “anlaşamama sebepleri” ile ilgili soruların cevaplarının çoğunda
çekememezlik, ahlak anlayışı farkı, dedikodu ve eğitim farkı gibi etkenler öne çıkmaktadır.
Çekememezlik olarak nitelendirdikleri durumlara ise şu örnekler verilmektedir;
Birine sevdiği yazmıştır öbürüne ses yok. Kadın takılıyo kavga çıkıyor (Elif, 29 yaşında).
Parası geliyosa kıyafet geliyosa öbürü öbürünü çekemiyor (Yonca, 28 yaşında).
O okuma yazma bilmiyo diğerinde söylüyo yaz diye kocasın sonra bir de bakmışsın
kocasını çalmış mektuplaşıyo. Burda cinsel dürtüleri çok (Emine, 34 yaşında).
Derdini anlatıyor bakmışısın hakkında konuşuyo sonra ona buna (Elif, 29 yaşında).
Kadınlar arasındaki anlaşmazlıkların, konu özellikle eş ve sevgililik konularına geldiğinde daha da
büyüyebilmekte olduğu görülmüştür. Katılımcılardan sekiz tanesi dışarıda mektuplaştığı, hatta başka
cezaevinde mektuplaştığı sevgilileri olduğunu ifade etmiştir. Hükümlülerin dile getirdiği olaylarda,
bazı okuma‐yazma bilmeyen kadınların sevgililerine ya da kocalarına koğuş içinde mektup yazdırttığı
görülmüştür. İlginç olan bir durum ise, daha sonra mektup yazanla eş ya da sevgili mektuplaşmaya
başlamakta ve sevgili bile olmaktadır. Böyle bir durum ortaya çıkınca, büyük kavgalar hatta koğuş
değiştirmeye giden olayların olduğu görülmüştür. Katılımcıların bazıları diğer kadınların onları
kıskandıklarını söylemekte, sebep olarak da kendilerinin daha çok sevildiğini, daha eğitimli ve paralı
olduğunu belirtmişlerdir.
Dedikodu, bilgi erişim mekanizmalarının önemli bir parçası olarak, koğuş içi ya da koğuş dışı her
türlü özel bilginin aktarılmasında kullanılmaktadır. Dedikodu ayrıca önemli bir kavga nedenidir. Daha
önce bu çalışma bağlamında sırrını anlatan kadınlar, dedikodu yaptığı gibi yorum yapan mahkumlar
olabiliyor. Bunun da kadınlar arasında husumete sebep olabildiği görülmüştür.
Kadınların dünya görüşlerindeki farklılıklar da tartışmalara sebep olabilmektedir. Dinine çok bağlı
olan Nur, diğer kadınların açık giyinmelerine, küfür etmelerine, ilişki yaşamalarına ve bunu
anlatmalarına çok sinirlenmektedir. Nur, kendisini şöyle ifade etmektedir;
Namaz kılmaya kalksan televizyon açık. Ağlasan ağlayamazsın 36 kişi var. Birbirlerini
vücutlarına meraklılar, el hareketi yapıyorlar. Burda sen kalsan kadınlardan nefret edersin.
Hepsi ahlaksız işler yapıyorlar (Nur, 41 yaşında).
Kadınların birbirleriyle anlaşamama durumları kimi zaman sadece sözle, kimi zaman davranışla,
kimi zaman da fiziksel şiddetle son bulabilmektedir. Bir kaç kadınla husumeti olan ve bu yüzden hücre
değiştiren Demet, kendisinin suçu olmadığını diğerlerinin onu çekemediğini ve düzenli olarak rahatsız
ettiklerini dile getirmiştir.
Battaniyemi yere attılar, pis yere. Yıkadığım çamaşırları tuvalette attılar. Sonra da biz
yapmadık dediler. Bir keresinde de eşyalarımı çaldılar. Çıkar o benim dedim, adın mı yazıyo
o benim dedi, öbürü de arka çıktı. Gıcık gidiyorlardı (Demet, 20 yaşında).
45