11.07.2016 Views

writing_womans_lives_symposium_paper_book_v2

writing_womans_lives_symposium_paper_book_v2

writing_womans_lives_symposium_paper_book_v2

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

fotoğrafları evimizde ben işlerdim. Eşim bana yeni bir meslek kazandırdı. ‘Foto Mehmet’ in<br />

karısı’ lakabım buradan gelir. Sonra çocuklar büyüyünce ek iş olarak eşim kaptanlık<br />

yapmaya başladı. Bu defa da onun miçosu oldum. Kızımın yaptığı pansiyonu da 2 yıl birlikte<br />

çalıştırdık.<br />

O zamanlar yalnızca, bizim evde kitaplık vardı. Mahallenin çocukları bize gelirdi. Kocam,<br />

“ceketimi satar, kızlarımı okuturum”, derdi ve öyle yaptı. Şenay yüksek ziraat mühendisi,<br />

Nuray öğretmen, Feray maden mühendisi, İlkay işletme sahibi. Bugün eşimden kalan evde<br />

yalnız yaşıyorum. Kızlarım hep yardım ellerini uzatır. İlk geldiğim yıllardaki bu sokağın<br />

sakinliği, huzuru, bereketi yok. Eskiden evimden dalgaların sesini duyardım; şimdi ise bar<br />

sesleri hakim. Evlerin duvarlarında asılı duran Foto Barut’un fotoğraflarındaki bilinmeyen<br />

emeğimi düşündükçe mutlu oluyorum. Yaşayamadıklarımız olsa da şükrediyorum, keşke<br />

Foto Mehmetim de yaşasaydı.<br />

Kos Adası’ndan ‐ ÜFFET GÖYMEN<br />

1927’de Kos adası’ nda doğan Üffet Göymen, gemici bir babayla ev hanımı annenin çocuğu. Kırk<br />

günlükken Bodrum’a gelmiş ve 10 yaşında babasını kaybetmiş.<br />

Son söz<br />

Babamın ölümüyle işlerimiz zorlaştı. Gelirimiz denizdeki 140 tonluk gemimizdi. Ninem o<br />

yılların doktoru ve Belediye Başkanı Mümtaz Ataman’ın yanında çalışırdı. Ben de onunla<br />

işe giderken 5 yaşında okumayı öğrenmişim. Abim benden daha çok okumak isterdi. O<br />

yıllarda Bodrum’ a gelen Fevzi Çakmak, onu götürmek istediyse de olmamış.<br />

Görücü usulüyle evlendirildim. Eşim aşçıydı. Annem motorumuzun battığını duyunca<br />

merdivenden düştü ve sağlığını kaybetti. Altı çocuk sahibi oldum.Yaşamım onları adam<br />

etmekle geçti. Eşim hem bana hem anneme çok iyi davranırdı; sekiz yıl çöken anneme<br />

birlikte baktık. Kazandığı parayı hep bana getirirdi, süngere gittiğinde üç dört ay yalnız<br />

kalırdım. Turizm girdiğinde yedi yıl evimi pansiyon yaptım. Kendimiz bir odaya sıkışır, diğer<br />

odalara turist yatırırdım. Ordan aldığım parayla kızlara çeyiz, oğlanlara altın aldım. Süngere<br />

gidişler azalınca eşim hediyelik eşya satmaya başladı. Eğlence yerimiz deniz kenarıydı.<br />

Geceleri yatıp kalırdık kıyıda. Kapılarımızı iple bağlardık. Herkes birbirine güven duyardı.<br />

Bende güzellik, para, mal mülk yoktu; ama çocuklarım vardı.<br />

Şu anda oturduğum ev Fransa’daki kızımın. Onun sayesinde Eyfel Kulesi’ ne bile çıktım.<br />

Keşke bunları babaları da görebilseydi. Rumcayı unuttum sayılır. Birgün dudağıma boya<br />

süreyim dedim, ağabeyimden azar işittim. Eşim bizi aç susuz bırakmadı. Ondan hiç şiddet<br />

görmedim. Evlenince evlerimiz ayrıldığından kendi yağımız ve unumuzla kavrulduk.<br />

Görüyorsun çocuklarım hiç yalnız bırakmazlar. Çok şükür kendi işimi kendim yapmaktayım.<br />

İşte, geçmişten bugünlere taşınan bu kadın ruhu, Bodrum’ un sihirli doğası ve tarihiyle birleşerek,<br />

gelenlerin yüreklerini bırakarak gittiği, mutluluk ve barış şehri olmuştur. Çünkü, Bodrum’ un taşında,<br />

toprağında, karasında, denizinde, turizminde, kadın eli ve yüreği vardır.<br />

Sönmez Taner<br />

sonmez@murattaner.com<br />

Yukatı Mahalle, Kanlıkaya Sokak, No: 26, Gündoğan/Bodrum/Muğla/Türkiye<br />

Hatice Yücel<br />

yuceletut@gmail.com<br />

Tepecik Mahallesi Turgutreis Caddesi No:23/B Bodrum/Muğla/Türkiye<br />

328

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!