brazıl / brezilya - FIBA.com

CANADA / KANADA
Date of Affiliation to FIBA: 1936
FIBA World Ranking Men: 19th (1st January 2010)
FIBA World Championship appearances: 13
TACTICS AND TEAM SPIRIT YET AGAIN KEY FOR
MODEST CANADIANS
Teams in Canada’s group may not be trembling with fear at the thought of
facing the Canadians, but nor should they take them lightly. Chemistry, tactical
intelligence and a massive dose of their famous team spirit are what they will
rely on in Turkey.
Canada continue to be a team in transition and one that sticks to their principles.
They are pretty much forced to consider that one of the biggest legends in world
basketball no longer plays. Just don’t expect this hungry young team to feel sorry
for themselves now that veteran Steve Nash has given up on wearing the Maple
leaf on his chest.
Under the leadership of Leo Rautins, Canada are beginning to slowly but surely
punch above their weight as the head coach continues to oversee a programme
of bringing in fresh-faced players and moulding a hard-nosed team with a
workmanlike and defensive ethic.
This has served them well in the last couple of years and anyone who doesn’t
subscribe to the mantra of Rautins can consider themselves no longer part of the
team – no matter who they are or how big their reputation. Just ask Sacramento
Kings center Samuel Dalembert. He was thrown out of the National Team
programme in 2008 by Rautins after his attitude failed to match the standards
laid down by the coach. It pretty much cost them their place at the 2008 Olympics
but unity, chemistry and a common goal rule the roost in the Canadian locker
room.
Canada can only get wins one way and that is no longer through a marquee and
highly-talented individual like Nash. Instead, Rautins has got this team really
playing for each other and this is a group that continues to evolve – even being
in Turkey for this Championship is a clear indication of their progression.
In fact, while Canada will enter as something of underdogs compared to a lot of
other nations in the tournament, there is a quiet confidence about the team and
that would have been increased further had Rautins been successful in getting
NBA duo Matt Bonner and Jamaal Magloire to Turkey.
Even though both options ended up being exhausted and unsuccessful, Canada
are a gutsy team that continues to throw young players into the fray and sticks
to its guns when it comes to a basketball programme that has demanded
patience and belief. To achieve their vision, Rautins has utilised class acts
and experienced players like Jermaine Anderson and more recently defensive
kingpin Joel Anthony of the Miami Heat.
Most pleasing of all, the younger players – and not least the coach’s own son and
new New York Knicks player Andy Rautins – are getting better and better. With
each tournament, their influence is definitely increasing. The biggest blow for
Rautins comes via the absence of star man Carl English - a genuine contender
for MVP status in any game, who will now sit out the tournament due to an injury
as is also the case with forward Jesse Young.
The Turkish experience is simply the latest chapter in what is proving to be a
long, but hopefully fruitful journey for Canadian Men’s basketball. After all, it’s a
decade since the team hit the ‘heights’ with seventh spot at the 2000 Olympics
and progression to the latter stages would be a genuine shock.
But be warned. Canada are not beyond creating shocks. This is evidenced by the
fact they surprised an NBA laden Domincan Republic team in the FIBA Americas
Championship last year to punch their ticket and reach the World Championships
for the first time since 2002. It has went some way to burying the hurt of missing
out last time when they failed to qualify in 2006 – for the first time since the
1960’s.
With a superb team chemistry, system that suits their players and a collective
spirit that will probably not be bettered anywhere else in the tournament, a lack
of depth in terms of quality and talent might not be as much of a hurdle as you
might expect .
37
FIBA’ya katılım tarihi: 1936
FIBA Erkekler Sıralaması: 19 (1 Ocak 2010 tarihi itibariyle)
FIBA Dünya Şampiyonaları’na Katılım Sayısı: 13
TAKTİKLER VE TAKIM RUHU KANADA’NIN
ŞAMPİYONLUK VİZESİ OLACAK
Kanada ile aynı grupta bulunan takımlar belki korkudan titremiyorlar fakat
Kanada hafife alınacak bir takım değil. Oyuncuların kimyası, taktiksel zeka ve
aşırı dozda takım ruhları ile Türkiye’ye geliyorlar.
Kanada hala geçiş döneminde olan bir takım ve ilkelerine sıkı sıkıya bağlı. Dünya
basketbolunun artık oynamayan en büyük efsanelerinden birine bağlılar. Fakat
şimdi Steve Nash üzerinde Maple yaprağı olan formayı giymiyor diye başarıya
susamış bu genç takımın kendileri için üzüleceklerini sanmayın.
Antrenör Leo Rautins yönetimindeki Kanada yavaş fakat emin adımlarla geliyor
ve genç oyuncuları, inatçılığı ve savunma alanındaki etik kuralları ile takım
kendisinden beklenenin de üstüne çıkmayı hedefliyor.
Bu özellikler geçtiğimiz yıllarda çok işlerine yaradı ama Rautins’in disiplini altına
girmeyenler kim olurlarsa olsunlar ya da ünleri ne kadar yayılmış olursa olsun,
kendilerini takım dışı bulabilirler. Sacramento Kings pivotu Samuel Dalembert
bunu çok iyi bilir. Gösterdiği performans, antrenör tarafından belirlenmiş hedeflere
ulaşmayınca 2008 yılında Milli Takım programından çıkartıldı. Bu kesinlikle 2008
Olimpiyatlarındaki yerlerini etkiledi fakat oyuncuların kimyası ve uyumu, Kanada
soyunma odasındaki kadronun sayı kuralı hiçbir zaman değişmedi.
Kanada sadece bir şekilde galibiyete ulaşabilir ve ama artık yalnızca Nash gibi
yetenekli oyunculara sırtını dayayamaz. Bunun yerine Rautins artık takımın
birbirleri için oynamasını sağlıyor ve bu takım gün geçtikçe büyümeye devam
ediyor. Hatta bu Şampiyona için Türkiye’de olmaları bile bunun bir göstergesi.
Aslında Kanada, turnuvadaki diğer takımlara bakıldığında zayıf gibi görünebilir
fakat takımın kendilerine olan güveni tam ve Rautins kadroya, sisteme uyan ve
takım için her şeyini verebilecek doğru oyuncuları seçmeye devam ederse bu
güven daha da aratabilir. Deneyimli NBA oyuncusu Matt Bonner’ın Türkiye’ye
gelmesi ve Jamaal Magloire’in yeniden çağrılması da bu kararlığın bir parçası.
Bu iki temel sorun çözüme kavuşmasa da, sabır ve inanç gerektiren basketbol
söz konusu olduğunda Kanada, genç oyuncuları sahaya sürmekten çekinmeyen
bir takım. Hedeflerine ulaşmak için Rautins, Jermaine Anderson ve savunmanın
kralı Miami Heat’den Joel Anthony gibi etkili ve deneyimli oyunculardan
yararlanmak istiyor.
Carl English gibi, MVP unvanı için gerçekten mücadele edecek bir oyuncuya
sahipler ve bundan daha sevindirici olanı, antrenörün kendi oğlu Andy Rautins
de olmak üzere takımın genç oyuncuları her geçen gün daha da iyi hale geliyorlar
ve her turnuvaya damgalarını vuruyorlar.
Türkiye deneyimi ise Kanada Milli Takımının uzun fakat verimli maceralarının
sadece son bölümü. Ne de olsa 2000 yılı Olimpiyatlarında yedinci olmalarından
bu yana on yıl geçti ve daha aşağı sıralara razı olmayacaklardır.
Fakat tetikte bekleyin. Sürprizler yaratmada Kanada’nın üstüne yok. Buna kanıt
olarak da geçen yılki FIBA Amerika Şampiyonasında Dominik Cumhuriyetini
devirip 2002’den bu yana ilk Dünya Şampiyonası vizesini almalarını gösterebiliriz.
2006 yılında, 1960’lı yıllardan beri ilk defa Şampiyona’ya katılamamalarını
acısını bu şekilde çıkartmış oldular.
Mükemmel takım uyumu, oyuncularına uygun oyun sistemi ve kolektif ruhu
sahada bol bol göreceğiz ve özellikle Bonner ve Magloire sahaya NBA
deneyimlerini taşıyabilirse, yetenek ve kalite eksikliğini de çok hissetmeyeceğiz
gibi gözüküyor.