brazıl / brezilya - FIBA.com

TURKEY / TÜRKİYE
Date of Affiliation to FIBA: 1936
FIBA Ranking: 18th (1st January 2010)
FIBA World Championship appearances: Third (three consecutive)
THE TIME HAS COME
Turkey has been preparing for this tournament since 2004. For six years
everything has been done with a focus on the 2010 FIBA World Championship.
Nine years ago, the country hosted Eurobasket 2001 and went on to take the
silver medal. 2010 is seen as a turning point in Turkey’s fortunes in international
competitions. Will all the hard work, agony and patience be rewarded?
Turkey is a country that is emotionally-driven by sports. The heart is usually
superior to the mind. Obviously, that strategy has its advantages and
disadvantages. When emotions run high, unfathomable goals can be reached
and unimaginable things can occur. The downside is when emotions run the
other way, with sulking and disintegration on the cards. The main characteristic
aspect of Turkish national teams has always been the emotional status.
That’s why they’re usually unpredictable. Turkey is like a snowball on the top
of a mountain. If you push it down, it will stick to all the snow and turn into
an avalanche…or alternatively it can stay there on the mountain top only to be
melted by the morning sun.
Well what better way to enhance your emotional prowess than to play in front
of your adoring fans where one small play can result in a frenzy? If you want
an example, look no further than Eurobasket 2001, which Turkey hosted. They
started real slow, needing overtime to beat Latvia, losing to Slovenia in the group
stage before roaring back with two incredible comeback wins over Croatia and
Germany, which are still fresh in the memory. In fact, they still seem unreal to this
day. It is impossible to explain those wins only in basketball terms. Turkey played
with the most effective performance enhancer of all time – an emotional high.
Turkey has been working to host the 2010 FIBA World Championship since
2004. Bogdan Tanjevic was chosen as Turkey’s head coach back then looking
ahead to this event. The subsequent Eurobasket 2005 and 2007 squads were
chosen with 2010 always in mind. This FIBA World Championship is seen as a
turning point for Turkish basketball just like 2001 proved to be. The emotional
effect of having home court advantage and playing in front of partisan fans is the
biggest thing Turkey relies on.
But the home crowd super effect aside, there seem to be key questions
regarding Turkey in a basketball sense. Turkish club teams sank to an alltime
low in European competitions last season and players abroad didn’t have
the best of seasons either. The National Team is suffering, particularly in the
backcourt. Playmakers Kerem Tunçeri and Ender Arslan had mediocre seasons.
Engin Atsür had a breakout performance but tore his Achilles tendon in a friendly
game and will be missed. Where Turkey suffers the most is on the wings. The
basketball tradition in the country has produced dead-eye shooters for the past
30 years, but the well has dried up. Cenk Akyol never blossomed into the scorer
people expected him to be while Omer Onan, Sinan Güler and Evren Büker are
good players but limited offensively.
Actually, among the outside players, the only ‘point-producer’ is Hidayet Turkoglu
who had a dismal season with the Toronto Raptors. Turkey hopes that home
court advantage will rejuvenate the players to a point where they will banish
memories of the 2009-10 season. The frontcourt is loaded but it has its own
problems too. Mehmet Okur of the Utah Jazz, who was performing very well,
will not play after tearing his Achilles tendon while Kerem Gönlüm has served a
doping suspension, but last played a competitive basketball game in June 2009.
Rising star Ömer Aşık broke his collarbone and then had a contract dispute with
his team and has not played since December of last year.
Nevertheless, Turkey has been waiting for this since 2004. Everyone is excited,
everyone has high expectations and everyone is ready to explode. A tiny bit of
hope, one play, one push down the mountain is all it takes. Turkey is ready to
roll – and has been ready to do so for six years.
179
FIBA’ya Katılım Tarihi: 1936
FIBA Sıralaması: 18 (1 Ocak 2010 itibariyle)
FIBA Dünya Şampiyonaları’na Katılım Sayısı: 3 (üç kez üst üste)
ŞİMDİ SIRA TÜRKİYE’DE
Türkiye 2004’den beri bu turnuvaya hazırlanıyor. Altı yıl boyunca yaptıkları her
şeyde odak noktası 2010 Dünya Şampiyonası olmuştu. Dokuz yıl önce 2001 FIBA
Avrupa Şampiyonası’na ev sahipliği yapan ülke gümüş madalyaya uzanmıştı.
2010 yılı Türkiye’nin kaderinin uluslararası turnuvalardaki dönüm noktası olarak
görülüyor. Tüm bu sıkı çalışma, acı ve sabrın karşılığını alabilecekler mi?
Türkiye spor alanlarında daha çok duygularına kapılan bir ülke. Duygular
genelde aklın önüne geçiyor. Açıkçası bu stratejinin avantajları olduğu kadar
dezavantajları da mevcut. Duygular fazlaca su yüzüne çıktığı zaman amaçlara
akıl almaz şekillerde ulaşılabilir ve beklenmedik sonuçlar ortaya çıkabilir. İşin
dezavantajı ise, duygular farklı bir şekilde açığa çıktığında, somurtmalar ve
takımda çözülmeler meydana gelebiliyor. Türk milli takımının temel özelliği her
zaman duygusal statüsünde kalması. Bu yüzden ne yapacakları hiç belli olmuyor.
Türkiye dağın zirvesindeki bir kar topu gibi. Eğer onu iterseniz etrafındaki tüm
karları da toplayarak bir çığa dönüşür ya da dağın zirvesinde kalmayı sürdürerek
sabah güneşiyle eriyip gider.
Duygusal gücünü açığa çıkartmak için, küçük çaplı bir maçı bile coşkuyla izleyen
tutkulu taraftarlarınızın önünde oynamaktan daha iyi bir yol olabilir mi? Türkiye’nin
ev sahipliği yaptığı 2001 FIBA Avrupa Şampiyonası buna iyi bir örnek. Oldukça
yavaş başladılar ve Litvanya’yı yenmek için ekstra zamana ihtiyaç duydular,
Grup maçlarında Slovenya’ya yenildiler ama Hırvatistan ve Almanya maçlarında
hala akıllara kazılı olan mükemmel galibiyetlere imza attılar. Bugün bile sanki bir
hayalmiş gibi geliyor. O galibiyetleri basketbol terimleriyle anlatmak imkansız.
Türkiye duygusal açıdan çok güçlüydü ve bu da performanslarına yansıdı.
Türkiye 2010 FIBA Dünya Şampiyonasına ev sahipliği yapmak için 2004’den
beri uğraş veriyor. Bogdan Tanjevic de bu olaydan çok önce Türk milli takımının
baş antrenörü seçilmişti. Daha sonra oynanan 2005 ve 2007 FIBA Avrupa
Şampiyonası takımları seçilirken bile akıllarında hep 2010 vardı. Bu Dünya
Şampiyonası 2001’deki gibi Türk basketbolunun kader anı olacak. Kendi
sahasında oynayacak olmanın ve fanatik taraftarlardan duygusal destek almanın
getireceği etki Türkiye’nin en çok güvendiği durum.
Ama kendi taraftarına sahip olmanın etkisi bir yana, basketbol anlamında
Türkiye’de bazı soru işaretleri var. Türk kulüp takımları geçen sezon Avrupa
müsabakalarında düşüşe geçti ve yurtdışında oynayan oyuncularının da en iyi
sezonlarını geçirdikleri söylenemez. Milli takımın oyun kurucu pozisyonunda
sıkıntıları var. Kerem Tunçeri ve Ender Arslan gibi oyuncular vasat sezonlar
geçirdiler. Engin Atsür bu sezon çok iyi bir çıkış yaptı ancak hazırlık maçında aşil
tendonu koptu ve oynayamayacak. Türkiye’nin özellikle de kanatlarda eksiği var.
Ülkedeki basketbol geleneği son 30 yılda keskin nişancı şutörler yetiştirse de
kaynak artık kurumuş gibi görünüyor. Cenk Akyol şu ana kadar istenilen düzeyde
bir skorer olamadı ve Ömer Onan, Sinan Güler ve Evren Büker de iyi oyuncular
olmalarına rağmen hücumda sınırlı oyuncular.
Dışarıdaki oyuncular arasında sayı üretme kabiliyetine sahip olan tek oyuncuları,
Toronto Raptors ile kötü bir sezon geçirmiş olan Hidayet Türkoğlu. Türkiye,
kendi sahasında oynayınca oyuncularının canlanacağını ve 2009-10 sezonunu
hafızalardan sileceğini düşünüyor. Forvetler eksiksiz olsa da bu alanda da bazı
problemler mevcut. Utah Jazz oyuncusu Mehmet Okur ise aşil tendonlarının
kopması sebebiyle turnuvada yer alamayacak. Öteki taraftan Kerem Gönlüm
doping yüzünden ceza aldı ve Haziran 2009’dan beri oynamıyor. Yükselen yıldız
Ömer Aşık ise önce köprücük kemiğini kırdı, ardından da takımıyla sözleşme
problemi yaşadığı için geçen yıl Aralık ayından beri maçlara çıkmadı.
Buna rağmen Türkiye 2004’den bu anı beklediği için herkes heyecanlı, herkes
patlamaya hazır bomba gibi bekliyor ve takımdan beklentiler çok yüksek.
İhtiyaçları olan biraz umut, belki de onları çığ oluşturmak için dağın aşağısına
doğru yuvarlayacak tek bir galibiyet. Türkiye son altı yıldır olduğu gibi harekete
geçmeye hazır.