AramızdanAyrılanlar

Sayfa 46
Hoca hiçbir şey söylemeden bana halkojenür camlarının ince filmleriyle ilgi çalışmaları bir
araştır, sonra yine gel bakalım dedi. Sonra odasından kocaman bir kitap çıkardı ve okumam
için bazı bölümler gösterdi.
Bu okulun bir özelliği de nefis çayıdır,
bu çaylar çay ocağından geliyordu. Bir
bardak çayı kaynaşmanın , ekip
olmanın, ekip ruhu ve motivasyonun
vazgeçilmez bir unsuru olarak
bambaşka bir lezzette hatırlarım. Ben
de o motivasyonla yüksek lisans hocam
İsa Eşme’ye koştum, aynı heyecanı
paylaştık. Hep birlikte, Bülent Bey, İsa
Bey , ve hatta ailelerimizle birlikte güzel bir akademik birlikteliğin ilk başlangıcını yaşadık.
Bülent Bey şu anda göremediğimiz bir çok sorunlar çıkabileceğini, emeklerin boşa
gideceğini, bazen sil baştan yapmak durumunda kalabileceğimi söyledi; her şeyi göze
alıyordum.
Daha sonra araştırmalarımızı yapacağımız Bülent Bey’in odasında , Meriç’ Hanımdan
başka, diğer genç arkadaşlarla ve İTÜ ‘den Zekiye Erdoğan ile tanıştım. Orda sürekli bir ekip
çalışıyordu. Her hafta kitap tartışmalarımız oluyordu. Bülent bey sadece masa başında bir
insan değildi, elinde hep bir alet vardı ve eli alet tutmaya çok yatkındı, cam odası, karanlık
oda, vakumun parçalarını tamiri ( çünkü tarihi bir vakum aletiydi ) hep hoca’nın işiydi.
Hoca’nın cam tüpleri cam odasında nasıl vakumlayıp ve ağızlarını hassasiyetle kapadığını
hatırlıyorum.
Sabah bir yere gidersiniz bir faaliyet vardır. Yoğunsunuzdur, sinirli veya keyiflisinidir.
Bazen tartışırsınız, bazen işler yolunda gitmez. Yaşayan bir süreçtir. Ama ölü toprağı değildir,
işte öyle bir okuldu o oda. Ve Bülent Hoca doktora eğitimimizin zor sürecinde, bunu
atlatabilmemiz için, eşlerimizle kaynaştığımız aile ortamı oluşturdu. Her doktora öğrencisi
ailenin bir ferdi gibidir. Çok gidemezdik, göremezdik belki ama bilirdik. Onun kızını, oğlunu
ve bizim doktora çalışması sırasında doğan en küçük oğlunu, eşi , kayın validesi ve annesiyle
geçen aile yaşamını biliyorduk. Çok güzel bir insandı. Bülent Bey’in çocukluğundan anıları bile
biliyorum. Sanki onunla birlikte Türkiye’mizin o yıllarını ben de yaşadım. Çocukken gittiği
okulu, okulda çıkan yemeği yerken annesini düşünüp üzüldüğünü biliyorum.
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği