restartt

Ergenlik döneminde duygusal davranışlarda
yoğunluk olabilir.
NE NE YAPABİLİRİZ?
> Bazı zamanlarda yalnız kalma isteklerine saygı göstermek gerekir. Bu her zaman depresyon belirtisi değildir.
> Duygularındaki istikrarsızlık yadırganmamalıdır. Bugün kızıp kapıları çarptığı bir duruma yarın tepkisiz kalabilir.
> Fark ettiğimizi hissetmeli. Takdir edilme isteği hepimizde var. Neden çocuğumuzda olmadığını düşünelim ki?
> Sevdiğimizi hissettirmek çok yararlı olacaktır. Çiçeğe bile güzel sözler söyleyince daha bir güzel serpilir, açar.
Halbuki bu durum ebeveyne söylendiğinde ‘O bizim çocuğumuz tabi ki seviyoruz!’ tepkisi alırız. ‘Ne istediyse
aldık!’ sözü çok tatmin etmemektedir.
> Gözünün içine bakarak ve ona ait birazcık zaman ayırarak değer verdiğimizi hissettirmeliyiz. Onu sevdiğinizi
çekinmeden ve anladığından emin olana kadar söylemekte hiçbir zarar yok. ‘Ne hata yaparsan yap sen bizim
yavrumuzsun ve hiçbir hatan seni sevmemize engel olamaz!’ diyerek silinmez bir sevgi temeli atabilirsiniz. Ancak
gerçekte böyle midir? Gerçekten hiç bir hata sevgiyi nefrete dönüştüremez mi? Çok nadir sıra dışı örnekler
görüyoruz. Onlar bizim genel geçer doğru kabul ettiğimiz konulara örnek olamazlar.
> Sevgide çıta koymak hatalı bir harekettir. ‘Yaramazlık yaparsan seni sevmem!’ ile başlar ‘Sınavı kazanamazsan
yazıklar olsun!’ ile devam eder, ‘Ne yararını gördüm ki şu hayatta!’ ile genellikle iletişim kopar.
> Problem içinde çıkılmaz bir hal aldı ve çaresiz hissediyorsanız kendinizi o zaman bir psikologa ya da çocuğunuz
çekiniyorsa aile danışmanına en azından bir rehberlik uzmanına yardım için başvurun. Aslında bu tür
durumlar için çocuğun çok sevdiği ve size yardımı olacak bir yakınınız da büyük katkı sağlayabilir.