12

RZECZNIK BLOGUJE…
Pióra przeciwko czołgom
W II edycji programu Stypendiów Naukowych Prezydenta
Miasta Szczecina stypendium otrzymało 11
studentów oraz 11 doktorantów. Wszyscy stypendyści
są studentami Zachodniopomorskiego Uniwersytetu
Technologicznego. (www. zut.edu.pl)
A zatem wojna! Humaniści przeciwko inżynierom. Prowokacja
Alana Sasinowskiego powiodła się. Po raz kolejny dziennikarz Kuriera
Szczecińskiego czepia się werdyktu kapituły przyznającej w imieniu
prezydenta miasta stypendia studentom, w tym również doktorantom,
stanowiące znaczące wsparcie materialne i zarazem zachętę do wysiłku
naukowego we wskazanych dziedzinach.
Tak się jakoś składa, że deszcz ten obficie zrosił po raz kolejny naszych,
zutowskich studentów, choć zestaw preferowanych kierunków
(m.in. sztuki muzyczne, plastyczne, nauka o ziemi, kultura fizyczna,
nauki medyczne) mógłby skłonić również inne uczelnie do sięgnięcia
po tę znaczącą pomoc. I właśnie te pieniądze, a jakże, stały się powodem
oryginalnego dwugłosu, który znalazł się na łamach Kuriera.
Dziennikarz i jego rozmówca – doktorant US – widzą rozkład sił
mających decydujący wpływ na rozwój Szczecina prosto i wyraźnie.
Otóż Szczecin ciągną za uszy humaniści („tylko humaniści są w stanie
wykształcić świadomych i krytycznych obywateli”), zaś inżynierowie
są be i nie bardzo wiadomo, dlaczego prezydent miasta tego
nie dostrzega, przyznając stypendia nie tym, co trzeba. Tak ja te wypowiedzi
rozumiem.
Dyskusja, kto dla rozwoju miasta czyni więcej, kto jest w nim ważniejszy
i kogo wobec tego władza hołubi a kogo nie, jest tak dziwna,
że aż dech zapiera i przypomina tę o wyższości Świąt Wielkiejnocy
nad świętami Bożego Narodzenia. Ale skoro chcecie panowie wojny,
to bardzo proszę.
Jako osobnik nieprzeciętnie złośliwy zauważyć sobie pozwolę, że to,
jak sobie humaniści radzą z kształceniem świadomych i krytycznych
obywateli, widać na co dzień. I to nie tylko w naszym mieście. Dalej
czytamy, że „najlepszą wizytówką miasta są ludzie sztuki”. To jest
możliwe, niemniej oprócz wizytówek i promocji miasto potrzebuje
czegoś bardziej trywialnego: dobrze funkcjonujących zakładów pracy,
nowoczesnych technologii, śmiałych wizji architektonicznych, zaplecza
informatycznego, sprawnej komunikacji, zdrowej żywności i jeszcze
setek innych dupereli, którymi humaniści nie muszą sobie głowy zawracać.
W wypowiedzi znajdujemy też dość kategoryczne stwierdzenie
że „bez humanistów nie ma rozwoju”. A bez inżynierów jest? Łatwiej
też przychodzi mi wyobrazić sobie mechanika, który para się poezją
(znam) czy chemika o duszy artysty fotografa (też znam), zaś trochę
trudniej filologa projektującego budynek filharmonii (nie znam). Dyskutujemy
dalej? Czego nie tworzą inżynierowie, panie doktorancie?
Kontrapunktu, który pan przywołuje? Nawet jeśli ma pan na myśli
tylko zmagania aktorów na scenie, to też nie ma pan racji. Oświetlenie,
akustyka, technika, programy komputerowe, przekaz informacji
i łączność. To dzieło kulturoznawcy czy literata?
Proponuję jednak oswoić się z myślą, że tak jak żaden z inżynierów
raczej nie otrzyma Nagrody Artystycznej Miasta Szczecina, tak
prezydenckie stypendium dla nanotechnologa nie przypadnie literatowi.
Chociaż tu bym się do końca nie zarzekał, bo życie pisze śmiałe
scenariusze, czego przykładem był wykład prof. dr. hab. inż. Krzysztofa
Jana Kurzydłowskiego pt. „Nanotechnologie dla humanistów”,
wygłoszony właśnie w mateczniku szczecińskiej humanistyki. Wspaniały
i wymowny przykład!
I jeszcze jedno. Program stypendialny to nie jest nagroda za coś, nawet
za wymienione przez doktoranta rzeczywiste sukcesy „ludzi sztuki”.
Jak sama nazwa i forma wskazuje, program jest wsparciem ku czemuś,
ku bardzo konkretnym i opisanym we wnioskach projektom.
Czas na podsumowanie, bo strona się kończy, a jeszcze rysunek
muszę zmieścić.
Wygląda to tak, że dziennikarz, na wskroś humanista, usilnie i trochę
pod wiatr, lobbuje na rzecz humanistów, zwłaszcza literatów,
ale metoda, jaką przyjął jest nie do przyjęcia. Nie godzi się zadzierać
nosa i wywyższać deprecjonując zasługi innych. A fe! Panowie
humaniści.
A tak na marginesie – gdyby nie myśl techniczna i jej praktycy –
dziennikarz nie mógłby nawet swojego tekstu w gazecie zamieścić.
Stanisław Heropolitański
22 I
Forum Uczelniane nr 2 (10) kwiecień 2011