املخالفني يف على الردود سلسلة التوحيد

1

*** (6) Zinxhiri i kundërpërgjigjeve ndaj kundërshtareve në Teuhid
املخالفني يف على الردود سلسلة
التوحيد
الرَْحَْ‏ ‏ِن الرَحِ‏ يِم اّللَِ‏ بِسْمِ‏
Me emrin e Allahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!
Ashtu siç kemi paralajmëruar, kundërshtarët e teuhidit pasi që e morën përgjigjen në dyshimet e
fundit që i kanë cekur, tani më nuk i përmendin ato sepse iu vjen turp dhe injoranca e tyre është bërë
e qartë për lexuesit. Por kaluan në kërkimin e dyshimeve të tjera duke menduar se paskan gjetur
argument për tiu bërë “demant gulatëve – tepruesve”.
Në pjesën e gjashtë të këtij zinxhiri me lejen e Allahut do të përgjigjemi në tre dyshimet që i kanë
cekur këto ditët e fundit.
Prej tyre janë:
1. A ka arsyetuar Kadi Ebu Bekr ibn el-‘Arabi në shirkun e madh dhe a i ka quajtur si musliman ata që
adhurojnë dikë tjetër pos Allahut?
2. Ai që nuk e di gjëndjen e rafidive ose grupacioneve të tjera a arsyetohet, apo jo?
3. Përse i ka kritikuar Muhammed ibn ‘Abdil-Vehhabi nxënësit e tij? A kanë dyshuar ata se mushrikët
dhe tagutët janë musliman ose kanë dyshuar në ngritjen e argumentit?
2

Fillojmë me dyshimin e parë:
Do të cekim këtu citatin të cilin ata e kanë postuar, citati në të cilin kanë shtuar dhe me qellim nuk
kanë cekur se për çfarë flitet pikërisht në atë pjesë.
- A menduan kundërshtarët e Teuhidit se ne nuk i kemi dëgjuar këto dyshime më pare?!
- A menduan se nuk i kemi kontrolluar dhe nuk i kemi vërtetuar përkthimet dhe postimet e tyre?
Këtu me lejen e Allahut do të shihni se si kemi për t’i demaskuar ndryshimet që ata i kanë bërë në
tekstet e ulemave, sesi kanë shtuar fjalë qëllimisht apo sesi kanë fshehur një pjesë të citatit me
pretekst “Demantimi i gulatave”.
- Na akuzuan se nuk e kuptojmë gjuhën arabe, ndërsa tani do të shohim sa “njohës të mirë’’ të gjuhës
qenkan ata dhe çfarë përkthimi kanë bërë.
- Na akuzuan se ne manipulojmë me citate (që deri sot nuk kanë qënë në gjendje të argumentohen se
cilin citat e kemi manipuluar), por tani do të shohim se kush me të vërtetë manipulon me citate.
- Na akuzuan se ngutemi dhe nuk i shikojmë citatet e dijetareve se për çfarë flitet në faqen parë dhe
pas citatit, por tani do të shohim kush është pikërisht ai që nuk i jep rëndësi çfarë thuhet në faqen
para dhe pas citatit.
Të mjerët keta që kaluan faza të ndryshme duke u fundosur gjithnjë e më thellë në kufër dhe
arrogance e tyre vetëm së po shtohet te ata. Në vend se të pendohen tek Krijuesi i Gjithësisë, të
bashkohen me muvehidat në një saff dhe të bëhen thirrësa në Teuhid, ata prapë refuzojnë të
pranojnë se kanë gabuar dhe kërcejnë prej dyshimit në dyshim. Dhe bëhen thirrësa në kufër dhe
shirk që Allahu na ruajt!
Nuk u mjaftuan kundërshtarët e Teuhidit me gënjeshtrat e tyre për Ibrahimin ‘alejhis-selam se gjoja
“nuk e ka ditur se babai i tij ishte mushrik – adhurues i idhujve”, e as nuk u mjaftuan më përhapjen e
dyshimit se gjoja “sahabet paskan dyshuar në kufrin e prindërve të tyre - adhuruesve të idhujve”,
vetëm e vetëm për tu argumentuar se tekfiri mbi atë që e adhuron dikë tjetër pos Allahut të
Madhëruar nuk qenka nga Teuhidi dhe pjesë e fesë së të gjithë të dërguarve. SubhanAllahi-l-Adhim!
3

Me çfarë njerëz kemi të bëjmë sot! Fëmijët e muslimanëve i njohin këto çështje të qarta dhee mos të
flasim për muslimanët e thjeshtë.
Kaluan tani edhe të shkelin nderin e dijetarëve që janë të pastër dhe larg nga besimet e
kundërshtarëve të Teuhidit (Allahu i udhëzoftë ata prej tyre që kërkojnë të vërtetën).
Citatin e kanë cekur kështu (e bëra copy-past nga profilet e tyre, pa shtuar ose ndryshuar asgjë). Kanë
thënë:
“A është mushrik Kadiu Ebu Bekr Ibn El-Arabi El-Maliki?
Kadiu Ebu Bekr Ibn El-Arabi El-Maliki, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: ''Personi injorant dhe gabimtarë
nga mesi i këtij Ummeti, madje edhe nëse ai person bën vepra të Kufrit dhe Shirkut (të madh), nuk
bëhet mushrik dhe kafir, ngase mungesa e diturisë (injoranca) dhe gabimi janë justifikim (arsyetim)
për të!'' (''Tefsir El-Kasimi'', 5 / 1307).
I pyesim Gulatët (tepruesit në çështjen e tekfirit) se ju ndoshta edhe mund të thoni se ky Shejh ka rënë
në Irxha, se është Murxhia, apo edhe se ka bërë gabim në ixhtihadin e tij dhe mund të pajtohemi në
këtë gjë, mirëpo pyetjet që ju dedikohen juve janë:
1. Kadiu a është kafir pasiqë thotë se ka arsyetim me injorancë në kufër dhe shirk të madh?
2. Po ata që e marrin referencë këtë Shejh dhe e cekin në librat dhe fjalët e tyre - e që janë një Ummet
i tërë dhe pjesa më e madhe e dijetarëve, duke përfshirë edhe Shejhul Islamin, Shejh Ibn Kajjimin dhe
vet dijetarët e Nexhdit - a janë edhe këta kafira sepse nuk e kanë bërë këtë Shejh tekfir?
3. Thënë më mirë a ka ndonjë dijetar që e ka bërë këtë Shejh tekfir, apo imamët që iu referuan këtij
imami?
Ebu Musab El Albanij
Ky Shejh është Muhamed Ibn Abdullah Ibn El-Arabi El-Me'efiri El-Isbili, dijetar i madh Maliki, i lindur
më 468 Hixhri. Autor i librave ''Ahkam El-Kur'an'' dhe ''El-Avasim min El-Kavasim''. Të mos
ngatërrohet me sufiun Muhjidin Ibn Arabiun” (Mbaron citati i tyre)
Kështu pra e kanë postuar. “Ebu Musab El-Albanij” qënka pyetësi dhe ndoshta “përkthyesi” i kësaj.
4

Tani të shikojmë sëbashku origjinalin dhe çfarë me të vërtetë paska thënë Kadi Ebu Bekr ibn el-‘Arabi
(Allahu e mëshiroftë), dhe pas kësaj do të shikojmë se çfarë kanë lënë mangët dhe çfarë kanë shtuar
ata prej tekstit. Teksti origjinal nga Tefsiri i El-Kasimit, Tefsiri i surës En-Nisa, faqe 1307-1308:
5

6

قال هللا عز وجل:‏ ومن أظلم ممن ذهب خيلق خلقاً‏ كخلقي؟ فليخلقوا ذرة،‏ فليخلقوا شعرية«،‏ فنبه
بالذرة والشعرية على ما هو أعظم منهما وأكرب،‏ واملقصود أن هذا حال من تشبه به يف صنعة صورة،‏
فكيف حال من تشبه به يف خواص ربوبيته وإهليته؟ وكذلك من تشبه به يف االسم الذي ال ينبغي
إال
هلل وحده،‏ كملك األمالك وحاكم احلكام وحنوه.‏
وقد ثبت يف الصحيح عنه صَلّى هللاُ‏ عليّه وسلّم أنه قال»‏ ‏:إن أخنع األمساء عند هللا رجل يتسمى
بشاهان شاه ملك امللوك،‏ وال ملك إال هللا.«‏
ويف لفظ»‏ ‏:أغيظ رجل على هللا رجل يسمي مبلك األمالك«،‏ فهذا مقت هللا وغضبه على من تشبه
به يف االسم الذي ال ينبغي إال له،‏ فهو سبحانه ملك امللوك وحده،‏ وهو حاكم احلكام وحده،‏ فهو
الذي حيكم على احلكام كلهم،‏ ويقضي عليهم كلهم،‏ ال غريه.‏
تنبيه:‏
حيثما وقع يف حديث:‏ من فعل كذا فقد أشرك،‏ أو فقد كفر-‏
ال يراد به الكفر املخرج من امللة،‏
والشرك األكرب املخرج عن اإلسالم الذي جتري عليه أحكام الردة،‏ والعياذ باهلل تعاىل،‏ وقد قال
البخاريّ:‏
باب كفران العشري وكفر دون كفر.‏
قال القاضي أبو بكر ابن العريبّ‏ يف شرحه:‏
مراده أن يبني أن الطاعات،‏ كما تسمى إمياناً،‏ كذلك
املعاصي تسمى كفراً،‏ لكن حيث يطلق عليها الكفر ال يراد عليه الكفر املخرج عن امللة،‏
فاجلاهل واملخطئ من هذه األمة،‏ ولو عمل من الكفر والشرك ما يكون مشركاً‏ أو كافراً،‏ فإنه
يعذر باجلهل واخلطأ،‏ حىت تتبني له احلجة،‏ الذي يكفر تاركها،‏ بياناً‏ واضحاً‏ ما يلتبس على
7

مثله،‏
وينكر ما هو معلوم بالضرورة من دين اإلسالم مما أمجعوا عليه إمجاعاً‏ جلياً‏ قطعياً،‏ يعرفه كل من
املسلمني من غري نظر وتأمل،‏ كما يأيت بيانه إن شاء هللا تعاىل،‏ ومل خيالف يف ذلك إال أهل البدع.‏
قال الشيخ تقي الدين يف كتاب اإلميان:‏ مل يكفّر اإلمام أمحد اخلوارج وال املرجئة وال القدرية،‏ وإمنا
املنقول عنه وعن أمثاله تكفري اجلهمية،‏ مع أن أمحد مل يكفر أعيان اجلهمية،‏ وال كل من قال:‏ أنا
جهمي-كفّره،‏ بل صلى خلف اجلهمية الذين دعوا إىل قوهلم،‏ وامتحنوا الناس وعاقبوا من مل يوافقهم
بالعقوبات الغليظة:‏ ومل يكفرهم أمحد وأمثاله بل كان يعتقد إمياهنم وإمامتهم ويدعو هلم ويرى هلم
االئتمام بالصالة خلفهم،‏ واحلج والغزو معهم،‏ واملنع من اخلروج عليهم مبا يراه ألمثاهلم من األئمة،‏
وينكر ما أحدثوا من القول الباطل الذي هو كفر عظيم،‏ وإن مل يعلموا هم
أنه كفر،‏ كان ينكره
وجياهدهم على رده حبسب اإلمكان،‏ فيجمع بني طاعة هللا ورسوله صَلّى هللاُ‏ عليّه وسلّم يف إظهار
السنة والدين وإنكار بدع اجلهمية امللحدين،‏ وبني رعاية حقوق املؤمنني من األئمة واألمة وإن كانوا
جهاالً‏ مبتدعني،‏ وظلمة فاسقني.‏ انتهى كالم الشيخ،‏ فتأمله تأمالً‏ خالياً‏ عن امليل واحليف.‏
وقال الشيخ تقي الدين أيضاً:‏ من كان يف قلبه اإلميان بالرسول ومبا جاء به،‏ وقد غلط يف بعض ما
تأوله من البدع ولو دعا إليها،‏ فهذا ليس بكافر أصالً،‏ واخلوارج كانوا من أظهر الناس بدعة وقتاالً‏
لألمة وتكفرياً‏ هلا،‏ ومل يكن يف الصحابة من يكفرهم،‏ ال عليّ‏ وال غريه،‏ بل حكموا فيهم حبكمهم يف
املسلمني الظاملني املعتدين،‏ كما ذكرت اآلثار عنهم بذلك يف غري هذا املوضع،‏ وكذلك سائر الثنتني
والسبعني فرقة،‏ من كان منهم منافقاً‏ فهو كافر يف الباطن،‏ من كان مؤمناً‏ باهلل ورسوله يف الباطن مل
يكن كافراً‏ يف الباطن،‏ وإن كان أخطأ يف التأويل كائناً‏ ما كان خطؤه،‏ وقد يكون يف بعضهم شبة من
8

النفاق،‏ وال يكون فيه النفاق الذي كون صاحبه يف الدرك األسفل من النار
Themi: Hasbunallah ue ni’mel-uekil.
سبحانك هذا بُهْتَانٌ‏ عظيم
“Lavdi të qoftë Ty (O Allah), kjo është një gënjeshtër e madhe” (En Nur:16)
Ndryshim i qartë i tekstit nga i panjohuri “Ebu Musab El-Albanij” ku pjesën kryesore e kanë harruar
qëllimisht, pasi që shejhu këtu flet për , ‘’ kufër dune kufër‘’ (kufër i vogël).
Tani le ta përkthejmë tekstin origjinal për kundërshtarët, “njohësit e gjuhës arabe” se mos ndoshta
ata pas kësaj pendohen dhe e braktisin njëherë e përgjithmonë davetin e shejtanit:
Thotë El-Kasimi (autori i tefsirit):
تنبيه:‏
حيثما وقع يف حديث:‏ من فعل كذا فقد أشرك،‏ أو فقدكفر-‏
ال يراد به الكفر املخرج من امللة،‏
والشرك األكرب املخرج عن اإلسالم الذي جتري عليه أحكام الردة،‏ والعياذ باهلل تعاىل،‏ وقد قال
البخاريّ:‏
باب كفران العشري وكفر دون كفر.‏
قال القاضي أبو بكر ابن العريبّ‏ يف شرحه:‏
مراده أن يبني أن الطاعات،‏ كما تسمى إمياناً،كذلك
املعاصي تسمى كفراً،‏ لكن حيث يطلق عليها الكفر ال يراد عليه الكفر املخرج عن امللة،‏
فاجلاهل واملخطئ من هذه األمة،‏ ولو عمل من الكفر والشرك ما يكون مشركاً‏ أو كافراً،‏ فإنه
يعذر باجلهل واخلطأ،‏ حىت تتبني له احلجة،‏ الذي يكفر تاركها
9

Kujdes:
‘’Nëse në një hadith ceket: “Kush e bënë këtë dhe këtë ka bërë shirk ose ka bërë kufër”, atëherë me
këtë nuk është qëllim kufri i cili e nxjerr njeriun nga feja. Dhe nuk është qellimi për shirkun e madh i
cili njeriun e nxjerr nga Islami dhe mbi të cilin aplikohet gjykimi i riddetit (felëshimit) – Kërkoj strehim
tek Allahu i Lartësuar!
Ka thënë imam El-Bukhariu: “Kapitulli: Kufran el-‘ashir (kufër ndaj mirësive - mohimi i mirësive nga
ana e grave) dhe “kufër dune kufër” (kufër i vogël).’’
Ka thënë Kadi Ebu Bekr ibn el-‘Arabi në shpjegimin (sherhun) e tij:
“Qëllimi i këtij është që të shpjegoj se nënshtrimet ashtu siç quhen iman (besim), poashtu edhe
mosnënshtrimi (mëkati) quhet kufr, por kur thuhet kufr nuk është për qellim kufri i madh i cili e
nxjerr njeriun nga feja, kështu që injoranti ose ai që gabon nga ky ummet nëse bënë diçka nga kufri
apo shirku nuk bëhet kafir ose mushrik, por arsyetohet me injorancë dhe gabim, derisa t'i paraqitet
argumenti. Dhe ai që e lë/braktis (argumentin) bënë kufër..”
Ky është pra origjinali, dhe nga kjo kuptojmë:
- Kundërshtaret e Teuhidit kanë shtuar në përkthimin e tyre fjalën “edhe nëse ai person bën vepra të
kufrit dhe shirkut (të madh),” – e kanë shtuar në kllapa “të madh”, ndërsa këtu flitet për kufrin e
vogël. Vetë autori i tefsiriti El-Kasimi thotë “Kujdes!” në fillim që te mos përzihen, por pikërisht këtyre
është përzier kjo çështje.
- Kundërshtaret e kanë hequr pjesën e pare, ku Kadi Ebu Bekr ibn el-‘Arabi thotë: “Qëllimi i këtij
është që të shpjegoj së nënshtrimet, ashtu siç quhen iman (besim), po ashtu mosnënshtrimi (mëkati)
quhet kufër, por kur thuhet kufër nuk është për qellim kufri i madh i cili e nxjerr njeriun nga feja,
kështu që injoranti ose ai që gabon nga ky ummet, nëse bënë diçka nga kufri apo shirku nuk bëhet
kafir ose mushrik, por arsyetohet me injorancë dhe gabim derisa t'i paraqitet argument. Dhe ai që e
lë/braktis (argumentin) bënë kufër..”
10

- Për shkak se ata nuk e kanë përkthyer pjesën e parë, citati merr një kuptim plotësisht tjetër dhe
këta pikërisht këtë kuptim e dëshirojnë, ndërsa realiteti dhe origjinali është i ndryshëm.
- Kufri i mosmirënjohjes dhe “kufër dune kufër” është pikërisht kufri i vogël tek Ehlu Sunneti që
njeriun nuk e nxjerr nga feja.
- Kundërshtarët dhe gënjeshtarët kanë lëshur gjërat dhe kanë futur shpjegimin e tyre në kllapa duke
thënë “Shirku (i madh)”, ndërsa shejhu qartë flet për shirkun e vogël pasi që El-Kasimi – Autori i
tefsiriti flet për kufrin e vogël në faqen më lartë. Por edhe vetë përkthimi është bërë nga një injorant
që nuk di të dallojë në gjuhën arabe mes fjalës “ose” dhe fjalës “dhe”.
- Origjinali është “ أو كافراً‏ ‏”مشركاً‏ që në shqip përkthehet: ”Kafir ose mushrik”, ndërsa këta ”njohësit e
gjuhës arabe" përkthejnë: “mushrik dhe kafir”
- Dallimin mes fjalës “apo ‏”أو dhe fjalës “dhe ‏”و mësohet qysh në klasën e parë të mësimit e gjuhës
arabe. Mos të çuditemi se pikërisht këta që na akuzojnë për mosnjohje të gjuhës bëjnë gabime fatale
në përkthime. Por gabimi i tyre në Teuhid pa dyshim se është më i rëndë.
A kanë menduar këta gënjeshtarë si “Ebu Musab El Albanij” së me gjysma përkthimesh mund t’i
“demantojnë gulatët”?! Nëse është i sinqertë le të tregoj kush është dhe le të pranojë gabimin
haptas ashtu siç e ka përhapur edhe gabimin haptas dhe mjaft më me fshehjen pas profileve.
I terë falënderimi i takon Allahut, i cili me këto raste tregoj sa thellë jeni fundosur në malin e
dyshimeve. Dhe neve vetëm se na shtohet bindja dhe besimi. Dhe e qartë është se jeni xhahila të
mëdhenj kur është në pyetje Sheriati i Allahut dhe nuk i kuptoni fjalët e dijetarëve të Islamit. Dhe jeni
xhahila saqë i keni kopjuar dyshimet e medkhalive, por keni harruar se këtyre i kemi dhënë përgjigje
para 8 viteve, pikërisht në këtë citat.
Nuk ka dallim mes jush dhe medkhalive ose adhuruesve të varrezave. Edhe ju sikuar ata mashtroni,
manipuloni, shani, ofendoni, përdorni citate gjysmë të përkthyera dhe gënjeni me plotë vetëdije.
Hadithet i zbritni në vendet e gabuara dhe jepni shpjegime sipas epshit tuaj që vetëm e vetëm ta
mbrojtur humbjën e juaj. A kështu vepron kërkuesi I së vërtetës, kërkuesi i Xhennetit?! Jo uallahi ju
nuk jeni të atillë! Dhe kurrë nuk do të jeni kërkues së vërtetës deri sa nuk e kuptoni së kështu nuk
arrihet deri të fitorja.
11

Tani i përgjigjemi pyetjeve që na kanë parashtruar (Allahu i udhëzoftë në Islam nese ka të sinqert në
mesin e tyre) sepse ne asnjëherë nuk i ikim pyetjeve, por deri më sot ata që nuk i janë përgjigjur
asnjë prej pyetjet tona. I mençuri e kupton se përse nuk janë përgjigjur, por vetëm pyesin. Nuk ka
problem, ju vetëm pyesni se ndoshta përmirësohet dikush prej jush ashtu siç janë përmirësuar të
tjerët, më lejen e Allahut, dhe Atij i takon falënderimi për këtë.
Kanë pyetur:
“A është mushrik Kadiu Ebu Bekr Ibn El-Arabi El-Maliki?”
Themi: Jo, Allahu iu udhëzoftë në Islam, pasi që Kadi Ebu Bekr ibn el-‘Arabi fare nuk flet për shirkun e
madh – adhurimin drejtuar dikujt tjetër pos Allahut apo kufrin e madh – siç janë sharja e Allahut ose
mohimi i ringjalljës, por citatin (që ju vetë gjysmë e keni postuar) flet për kufrin e vogël dhe shirkun e
vogël që nuk e nxjerrin njeriun nga feja.
Me juve duhet të fillojmë prej shkallës së parë: T’ju mësojmë së pari çka është shirku i vogël dhe
llojet e tij, dhe çka është kufri i vogël dhe llojet e tij.
Kanë pretenduar:
“Kadiu Ebu Bekr Ibn El-Arabi El-Maliki, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: ''Personi injorant dhe gabimtarë
nga mesi i këtij Ummeti, madje edhe nëse ai person bën vepra të Kufrit dhe Shirkut (të madh), nuk
bëhet mushrik dhe kafir, ngase mungesa e diturisë (injoranca) dhe gabimi janë justifikim (arsyetim)
për të!'' (''Tefsir El-Kasimi'', 5 / 1307).”
Themi: Keni gënjyer, sepse citati i plotë është kështu (siç e cekem më lartë), e jo siç keni manipuluar
ju.
Thotë El-Kasimi (autori i tefsirit):
تنبيه:‏
حيثما وقع يف حديث:‏ من فعل كذا فقد أشرك،‏ أو فقد كفر-‏
ال يراد به الكفر املخرج من امللة،‏
والشرك األكرب املخرج عن اإلسالم الذي جتري عليه أحكام الردة،‏ والعياذ باهلل تعاىل،‏ وقد قال
12

البخاريّ:‏
باب كفران العشري وكفر دون كفر.‏
قال القاضي أبو بكر ابن العريبّ‏ يف شرحه:‏
مراده أن يبني أن الطاعات،‏ كما تسمى إمياناً،‏ كذلك
املعاصي تسمى كفراً،‏ لكن حيث يطلق عليها الكفر ال يراد عليه الكفر املخرج عن امللة،‏
فاجلاهل واملخطئ من هذه األمة،‏ ولو عمل من الكفر والشرك ما يكون مشركاً‏ أو كافراً،‏ فإنه
يعذر باجلهل واخلطأ،‏ حىت تتبني له احلجة،‏ الذي يكفر تاركها
Kujdes:
‘’Nëse në një hadith ceket: “Kush e bënë këtë dhe këtë ka bërë shirk ose ka bërë kufër”, atëherë me
këtë nuk është për qëllim kufri i cili e nxjerr njeriun nga feja dhe nuk është qellimi për shirkun e madh
i cili njeriun e nxjerr nga Islami dhe mbi të cilin aplikohet gjykimi i riddetit (felëshimit) – Kërkoj
strehim tek Allahu i Lartësuar!
Ka thënë imam El-Bukhariu: “Kapitulli: Kufran el-‘ashir (kufër ndaj mirësive - mohimi i mirësive nga
ana e grave) dhe kufër dune kufër (kufër i vogël).’’
Ka thënë Kadi Ebu Bekr ibn el-‘Arabi në shpjegimin (sherhun) e tij:
“Qëllimi i këtij është që të shpjegoj se nënshtrimet ashtu siç quhen iman (besim), poashtu
mosnënshtrimi (mëkati) quhet kufr, por kur thuhet kufr nuk është për qellim kufri i madh i cili e
nxjerr njeriun nga feja, kështu që injoranti ose ai që gabon nga ky ummet, nëse bënë diçka nga
kufri apo shirku nuk bëhet kafir ose mushrik, por arsyetohet me injorancë dhe gabim, derisa t'i
paraqitet argumenti, ai që e lë/braktis (argumentin) bënë kufër..”
A e shihni dallimin? Përse e keni fshirë pjesën kryesore dhe fjalën e Ebu Bekr ibn el-‘Arabaijut në
fillim të citatit?!
13

Thotë Allahu i Madhëruar:
إِنَ‏ اّللََ‏ ‏َيَْكُمُ‏ بَيْنَهُمْ‏ يفِ‏ مَا هُمْ‏ فِيهِ‏ ‏َيَْتَلِفُونَ‏ إِنَ‏ اّللََ‏ الَ‏ يَهْدِي مَنْ‏ هُوَكَ‏ اٌِكَفَارٌ‏
Padyshim që Allahu do të gjykojë mes tyre në lidhje me atë për çfarë ata ndryshuan. Sigurisht që
Allahu nuk e udhëzon atë që është gënjeshtar, kafir. (Ez-Zummer – Grupet e njerëzve: 3)
Keni shkuar në forumet e medkhalieve dhe “ikhvaneve” dhe keni kërkuar dyshime, dhe kështu pra
është perfundimi I juaj. Dyert e pendimit janë të hapur.
Kanë pyetur:
“I pyesim Gulatët (tepruesit në çështjen e tekfirit) se ju ndoshta edhe mund të thoni se ky Shejh ka
rënë në Irxha, se është Murxhia, apo edhe se ka bërë gabim në ixhtihadin e tij dhe mund të
pajtohemi në këtë gjë, mirëpo pyetjet që ju dedikohen juve janë: Kadiu a është kafir pasiqë thotë se
ka arsyetim me injorancë në kufër dhe shirk të madh?”
Themi: Jo, Allahu iu udhëzoftë në kuptimin e fesë dhe në teube të sinqertë, shejhu nuk është as
murxhi, as xhehmij, e as kafir, Allahu na ruajt! Dhe ne nuk jemi as gulata, e as khavarixh, por shejhu e
ka ditur Teuhidin më mirë se ju sepse në citat flet për shirkun e vogël dhe kufrin e vogël, jo siç thoni
ju: “pasiqë thotë se ka arsyetim me injorancë në kufër dhe shirk të madh”
I Dërguari i Allahut, sal-lallahu ‘alejhi ue sel-lem, ka thënë:
إَِِا ‏َلَْ‏ تَسْتَحْيِ‏ فَاصْ‏ نَعْ‏ مَا شِ‏ ئْ‏ ‏َت
“Nëse nuk turpërohesh, atëherë bë ç’të duash!” (Hadithin e transmeton imam El-Buhariu)
Ju, Allahu iu udhëzoftë, nuk turpëroheni dhe nuk keni frik nga Krijuesi i Gjithësisë të gënjeni mbi
Sheriatin e pastër, mbi të Dërguarit e Allahut, mbi sahabet dhe mbi dijetaret e Islamit. Dhe keni
harruar se dy melek (engjuj) shkruajnë gjithëçka që keni postuar me duart e tuaja. A nuk iu vjen turp
që të merni gjysmë-citatee pastaj të shtoni në kllapa atë që ju dëshironi. Ndërsa e tërë faqja në tefsir
14

flet për shirkun e vogël dhe kufrin e vogël?! Me këto që ju veproni mundeni ti mashtroni vetëm ata
që nuk e njohin teuhidin.
Kanë pyetur:
“ Po ata që e marrin referencë këtë Shejh dhe e cekin në librat dhe fjalët e tyre - e që janë një Ummet
i tërë dhe pjesa më e madhe e dijetarëve, duke përfshi edhe Shejhul Islamin, Shejh Ibn Kajjimin dhe
vetë dijetarët e Nexhdit - a janë edhe këta kafira sepse nuk e kanë bërë këtë Shejh tekfir?”
Themi: Jo, Allahu ju udhëzoftë dhe ju shëroftë nga sëmundjet që i keni në zemrat e tuaja dhe nga
hasedi (zilia) që keni ndaj nesh. Përse ta bëjmë tekfir këtë dijetar i cili e ka thënë hakkun? Edhe ne
themi: Injoranti dhe gabimtari i cili e bënë shirkun ose kufrin e vogël nuk bëhet kafir, pasi që te Ehli
Sunneti njeriu nuk del nga feja nëse bënë shirk të vogël ose kufr të vogël. Ky është edhe mendimi
jonë dhe fjalët e shejhut janë të vërteta, por ju jeni të sëmur dhe keni marrë vetëm gjysmën e citatit
për të manipuluar me të.
Jo vetem që keni gënjyer mbi Kadi Ebu Bekr ibn el-‘Arabiun, por keni gënjyer edhe mbi ulemat e
Nexhdit dhe mbi Ibnu-l-Kajjimin. Ata asnjëherë nuk kanë thenë se Ebu Bekr ibn el-‘Arabiu i ka
arsyetuar në shirkun e madh (adhurimi drejtuar dikujt tjetër pos Allahut), as nuk i ka arsyetuar
adhuresit e varrezave ose sharesin e Allahut të Madhëruar duke i quajtur si musliman. Gënjeshtrat
nuk zgjasin shumë dhe këtu besoj see keni marr një mësim të mirë që kurr nuk do ta harroni. Le të
jetë kjo një mësim për secilin që ka vendosur t’i sulmu pjesëtarët e Teuhidit me dyshimet që
përhapen në rrjetet shoqërore.
Sa pak rreshta keni shkruar, por sa shumë gabime dhe shpifje ka Brenda tyre! Çudi, vërtet shumë
çudi!
Thotë Allahu I Madhëruar:
‏َيَُادِعُونَ‏ اّللََ‏ وَالَذِينَ‏ آمَنُوا وَمَا ‏َيَْدَعُونَ‏ إِالَ‏ أَنفُسَهُمْ‏ وَمَا يَشْعُرُونَ‏
ضًا وََلَُمْ‏ عَذَاٌ‏ أَلِيمٌ‏ ‏ِبَِا كَانُوا يَكْذِبُونَ‏ ضٌ‏ فَزَادَهُمُ‏ اللَ‏ هُ‏ مَرَ‏ يفِ‏ قُلُوِبِِم مَرَ‏
“Ata mendojnë të mashtrojnë Allahun dhe ata që besojnë, ndërsa në të vërtetë ata vetëm se
15

mashtrojnë vetveten dhe nuk e marrin vesh. Në zemrat e tyre ka sëmundje (dyshimi dhe
hipokrizie), ndërkohë që Allahu ua ka shtuar edhe më shumë sëmundjen. Për ta do të ketë
ndëshkim të dhimbshëm për shkak të asaj që gjithnjë gënjenin.”
Secili që e ka përhapur këtë citat të manipuluar dhe dyshimet tjera dhe ka besuar në saktësinë e tij,
dhe i ka fyer dhe nënçmuar muvehidet duhet të pendohet sinqerisht tek Allahu i Madhëruar për këtë
vepër të shëmtuar dhe të mësojë teuhidin që të hyn në Islam ashtu siç e ka kërkuar Allahu i
Madhëruar prej robërve të Tij.
Kanë pyetur:
“Thënë më mirë a ka ndonjë dijetar që e ka bërë këtë Shejh tekfir, apo imamët që iu referuan këtij
imami?”
Themi: Jo, përse të bëhet tekfir një dijetar i muslimaneve i cili e ka thënë të vërtetën? Por problemi
juaj është se ju besoni në citatin e tuaj që ju e keni manipuluar dhe besoni se më të vërtetë Ebu Bekr
ibn el-‘Arabiju e paska arsyetuar adhuruesin e dikujt tjejër pos Allahut të Madhëruar. Keni gënjyer
mbi këtë dijetar të ndershëm me plotë vetëdije sepse keni menduar se nuk ju dalin mashtrimet në
shesh. Jemi mësuar me dyshimet e tuaja, por falënderimi i takon Allahut që kemi përgjigje për çdo
dyshim që ju e përhapni.
Mos të çuditet lexuesi nëse kundërshtarët dhe gënjeshtarët i fshihin postimet e tyre dhe bëhen sikur
asgjë të mos ketë ndodhur (kështu kanë bërë edhe më parë).
Pra, këtu jemi përgjigjur në të gjitha pyetjet e tyre dhe tani do ti cekim disa kundërshtime të qarta që
i kanë në mesin e tyre:
- Sipas tyre ai që e arsyeton adhuruesin e varrezave duke e quajtur musliman qënka “bidatçi i
humbur i cili bëhet kafir pas argumentit.”
1) Unë iu pyes: Nëse jeni të bindur (në citatin që e keni manipuluar) se Ebu Bekr ibn el-’Arabi
me të vërtetë paska arsyetuar në shirkun e madh (siç pretendoni – ndërsa ne këtë nuk e
besojmë sepse e treguam citatin e vërtetë):
- A i mirret fjala bidatçiut të humbur - kafirit pas argumentit?
16

Ju përkujtoj fjalën e “hoxhës” suaj, i cili fshihet pas profileve të ndryshme në Facebook, kur ka thënë
në një bisedë që e ka pasur me mua pas profilit “El-Berkanij”
“Po Zejdi në këtë rast është musliman i devijuar i humbur bidatci nëse këmbëngul pas ngritjes së
argumentit merr hukmin e kafirit”
Pra, sipas usuleve (parimeve) tuaja dhe citatin që e keni manipuluar, Ebu Bekr ibn el-‘Arabi qënka
“bidatxhi i devijuar, i humbur dhe kafir pas ngritjës së argumentit…”. Ndërsa ju argumentoheni me
një person i cili sipas parimeve të tuaja është bidatxhi i humbur dhe kafir pas argumentit?!
Allahut i mbështetem të më ruaj e të mos bëhem nga injorantët!
Por problemi juaj është se as këtë nuk e praktikoni dhe nuk e besoni. Nuk dini më as vetë çka besonië
dhe nuk më çudit aspak nëse edhe nga kjo që e keni thënë para disa muajve tërhiqeni. Kështu është
pra situata juaj: Ndryshim në akide për gati çdo muaj, dyshime të reja dhe parime të reja gati për çdo
muaj.
Shembull: Ju e dini mire dhe vetë keni pranuar se Muhammed bin Salih el-Uthejmin dhe Muhammed
Nasiruddin el-Albani i arsyetojnë adhuruesit e varrezave (dhe ky i fundit edhe sharësin e Allahut –
Allahu na rujt) dhe i konsiderojnë si “musliman të arsyetuar”. Sipas usuleve (parimeve) të tuaja këta
dy “yjet e Ummetit”, siç i quani ju kanë vdekur si “musliman i devijuar i humbur bidatci i humbur nëse
këmbëngul pas ngritjes së argumentit merr hukmin e kafirit” (citati I “hoxhës” e juaj).
Interesant është çështja juaj: I keni shpallur luft muvehideve me të cilët nuk pajtoheni në 1 ose 2
çështje. Ndërsa i doni, i respektoni, i mbroni dhe i arsyetoni ata që sipas parimeve të tuaja kan
qënë “musliman i devijuar i humbur bidatci nëse këmbëngul pas ngritjes së argumentit merr hukmin e
kafirit”. (citati juaj)
مَا لَكُمْكَيْفَ‏ ‏َتَْكُمُونَ‏
"ç’është me ju, si gjykoni ashtu?" (El-Kalem)
17

Më këta (El-Uthejminin dhe El-Albanin) nuk pajtoheni në dhjetëra pika, gjithashtu sipas parimeve të
El-Albanit dhe El-Utheminit ju jeni khavarixh dhe teprues. Dhe ata kanë dhënë fetva edhe për
vrasjen/bojkotimin e tuaj, por për këta keni gjetur 1000 arsyetime dhe nuk i kritikoni nxënesit e tyre
që tani në trojet tona e shpërndajnë helmin që e kanë mësuar prej këtyre dy sihirbazëve
(magjistarëve), nga ana tjetër i keni shpallur luftë muslimaneve dhe e keni shkelur nderin e tyre.
Çfarë është puna e juaj?!
Nëse këta paskan arsyetim në kufrin e madh dhe ”ixhtihadin” që paskan bërë, a nuk kemi të drejtë
edhe ne të arsyetohemi sipas parimeve tuaja? Kush është më primar të arsyetohet?
Por, kështu është problemi dhe për gjendjen në xhematet tuaj dëshmojnë vetë ata që janë larguar
nga ju dhe janë bashkangjitur thirrjes së të dërguarve, ’alejhimus-selam.
2) Po ju pyes: A ia keni ngritur dikujt deri më sot ”argumentin” në këtë çështje? Dhe sa vite ose
shekuj duhen kaluar deri sa ”t’i ngrihet” dijetarit argumenti në këto çështje të shirkut sipas jush?
Sa mijëra hadithe duhen mësuar përmendesh dhe sa kaptina të Kur’anit duhet ti dije përmendesh
dijetari deri sa të ngritet argumenti mbi të në çështjen e mostekfirit të adhuruesve të varrezave?!
3.) Në mesin tuaj jeni të ndarë në grupe saqë disa prej ”hoxhallarëve” tuaj mbas profileve të
ndryshme thonë se: ”Ka ikthilaf (mospajtim) te ulemat, a arsyetohet me injorancë adhuruesi i
varrezave apo jo. A është mushrik apo mbetet ende musliman?”
¤ E disa prej jush thonë: ”Më e saktë është se arsyetohen adhuruesit e varrezave dhe ende janë
musliman deri sa t’ja shpjegon dikush…”
¤ E disa thonë: “Ka ixhma’ (pajtueshmëri) se nuk ka arsyetim në çështjet e shirkut të madh –
adhurimit ndaj dikujt tjetër pos Allahut. Patjetër quhet mushrik...”
¤ E disa tani kanë thënë: “Ulemat e Nexhdit kanë bërë risi dhe kanë tepruar sepse s’kanë pranuar
arsyetim me injorancë në shirkun e madh dhe i kanë quajtur mushrik para argumentit 'Muslimanët
e paditur që adhurojnë varreza..' Kjo është teprim dhe kundër ixhmas.”
Pra, nëse këta “hoxhallarët” tuaj ulen të gjithë së bashku në një dhomë, aty do të gjesh një përzierje
të madhe dhe paqartësi në mesin e tyre. Dhe secili prej tyre ka një akide dhe menhexh tjetër nga i
18

tjetrit, ndërsa e përbashkëta e tyre është se të gjithë janë bashkuar kundër “gulatëve”.
Por jo vetëm kaq, disa prej jush e kanë lejuar edhe shirkun e madh duke lejuar shkuarjen te taguti i
gjykimit për tu gjykuar në mosmarrëveshje. Ndërsa këta nuk i keni bërë tekfir, kështu që ju vetë jeni
arsyetues të mushrikëve dhe e kotë është të bisedohet me ju rreth hukmit (gjykimit) të atij që
arsyeton mushrikët kur ju vetë keni rënë në këtë pike.
I quani “murxhi” ata “hoxhallarë” dhe thirrës në shirkun e madh, dhe kjo tregon se ju fare nuk e dini
së pari çka kanë besuar murxhiet dhe ku janë gabimet e murxhieve. Kjo temë është e vështirë për ju.
Dhe në pjesen e shtatë të ketij zinxhiri do ta spjegojmë këtë cështje për ju, inshAllah.
Kuptojeni njëherë e përgjithmonë:
¤ Secili që nuk e njeh shirkun e madh dhe nuk e braktis shirkun e madh (adhurimin ndaj dikujt tjetër
pos Allahut), dhe nuk e urren shirkun e madh, por e adhuron dikë tjetër së bashku me Allahun e
Madhëruar, ky quhet mushrik në Sheriatin e të gjithë të dërguarve, ‘alejhimus-selam, Dhe kjo dihet
me mëndjen e shendosh (‘akl) dhe natyrshmërinë e pastër (fitrah). Këtu nuk ka ikhtilaf (mospajtim)
në mesin e atyre që janë musliman. Pra, i jepet emri mushrik në këtë dunja, por a do të dënohet ose
jo për injorancën e tij, kjo është çështje tjetër dhe Allahu nuk i bën padrejtësi askujt prej robërve të
Vet.
¤ Secili që mendon së njeriu mundet me qënë ende musliman/muvehhid dhe pjesëtar i fesë së të
dërguarve ‘alejhimus-selam pa besuar se adhuruesit e dikujt tjetër pos Allahut janë mushrik, i tilli
nuk e njeh fenë e të dërguarve ‘alejhimus-selam, nuk e njeh Islamin dhe Teuhidin. Dhe nuk e ka
mohuar tagutin sepse mohimi i tagutit e përmban tekfirin e adhuruesve të tagutit. Mos të ishin
adhuruesit e tagutit nuk do të ishte taguti. Për këtë arsye Allahu i Madhëruar në shumë ajete i ka
dhënë rëndësi dhe prioritet tekfirit të mushrikeve para mohimit të tagutit. (Kthehu pjesës 3, 4 dhe 5
të këtij zinxhiri për më shumë detaje)
¤ Fjalët e krijesave nuk janë argumente sheriatike, por ato duhen kuptuar nën hijën e Kur’anit dhe
Sunnetit, kështu që nëse diçka është e paqartë gjithmonë i kthehët të qartës. Allahu na urdhëron që
edhe ajetet e paqarta t’i kuptojmë nën hijën e atyre që janë të qartë e siç është pra kur janë në
pyetje fjalët e krijesave?!
19

Thotë Allahu i Madhëruar:
وَأُخَر مُتَشَاِبَِا ‏ٌت ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ‏ يفِ‏
ُ
هُوَ‏ الَّذِي أَنزَلَ‏ عَلَيْكَ‏ الْكِتَابَ‏ مِنْهُ‏ آيَاتٌ‏ ‏ُّمحْكَمَاتٌ‏ هُنَّ‏ أُمح الْكِتَابِ‏
قُلُوِبِِمْ‏ زَيْغٌ‏ فَيَتَّبِعُونَ‏ مَا تَشَابَهَ‏ مِنْهُ‏ ابْتِغَاءَ‏ الْفِتْنَةِ‏ وَابْتِغَاءَ‏ تَأْوِيلِِه ۖ
وَمَا ي ‏َعْلَمُ‏ تَأْوِيلَهُ‏ إِالَّ‏ اللَّ‏ هُ‏ ۖ
وَالرَّ‏ اسِ‏ خُوَن
يفِ‏ الْعِلْمِ‏ ي ‏َقُولُونَ‏ آمَنَّا بِهِ‏ كُلٌّ‏ مِّنْ‏ عِندِ‏ رَ‏ بِّنَا ۖ
يَذَّكَّر إِالَّ‏ أُولُو األَْلْبَا ‏ِب
ُ
وَمَا
”Është Ai i Cili të ka zbritur ty (O Muhammed) Librin (Kur’anin). Në të ka Vargje plotësisht të qarta
të cilat janë themelet e Librit (këto janë Vargjet e Ahkamit – urdhërat etj; të Faraidit – detyrat e
detyrimet); dhe të tjera jo krejt të qarta (për t’u kuptuar nga njerëzit). Kështu, sa për ata, në
zemrat e të cilëve ka largim nga e vërteta, ata ndjekin atë që nuk është plotësisht e qartë, në këtë
mënyrë duke kërkuar Fitneh (mosbesim, sprovime, trazira, fatkeqësi etj) dhe duke kërkuar për
kuptimet e fshehta, por askush nuk i di kuptimet e fshehta përveç Allahut. Dhe ata që janë
plotësisht të vendosur në dije, thonë: “Ne besojmë në të, i tëri (Ajete të qarta e të paqarta) është
nga Zoti ynë.” Dhe nuk marrin mësim, veçse ata që janë të brumosur me mendje të shëndoshë.
(Tefsir At-Tabari). (Ali Imran: 7)
Thotë Ibn Kethiri në Tefsirin e tij për pjesën e parë të ajetit (rreth muhkemit – të qartës):
أصله الذي يرجع إليه عند االشتباه
”Ai është baza në të cilin kthehet nëse ka diçka të paqartë… ”
Pra, nëse ke diçka të paqartë duhet patjetër t’i kthehesh ajeteve të qarta. E si na qënka pra çështja e
fjalëve që vijnë nga njerëzit e jo nga Krijuesi i Gjithësisë? A nuk mund të ndodhë që aty të haset në
disa thënie të paqarta? Atëherë në këtë rast e ke më parësore ti kthehesh fjalëve të tyre të qarta.
Lidhur me këta që kapen pas fjalëve të paqarta thotë Allahu i Madhëruar:
فَأَمَا الَذِينَ‏ يفِ‏ قُلُوِبِِمْ‏ زَيْغٌ‏ فَيَتَبِعُونَ‏ مَا تَشَابَهَ‏ مِنْهُ‏ ابْتِغَاءَ‏ الْفِتْنَة
20

”Kështu, sa për ata, në zemrat e të cilëve ka largim nga e vërteta, ata ndjekin atë që nuk është
plotësisht e qartë, në këtë mënyrë duke kërkuar Fitneh (mosbesim, sprovime, trazira, fatkeqësi
etj)”
Ka thënë i Dërguari i Allahut, ’alejhis-salatu ues-selam:
فإِا رأيت الذين يتبعون ما تشابه منه فأولئك الذين مسى هللا فاحذروهم
”Nëse i sheh ata që pasojnë të paqartën, dije se ata janë që i ka përmendur Allahu dhe ke kujdes –
largohu (ruhu) prej tyre…”
¤ Këtu vlejnë rregulli te gjerat e paqarta:
إِا وجد االحتمال بطل االستدالل
"Nëse gjendet mundësia (që ka më shumë kuptime), e kotë është të argumentohet me të."
Pra, mund të thuhet: Nëse në një tekst ose fjali ekziston mundësi për më shumë shpjegime, pasi që teksti
nuk është i qartë, atëherë nuk merret ajo si argument i prerë për t'i refuzuar të tjerët. Rreth këtij rregulli
ka shumë shembuj, por nuk është vendi per t'i cekuar tani.
¤ Njeriu i cili ka hyrë në Islam duke kuptuar bazën e fesë, por nuk i njeh, ose nuk ka dëgjuar per disa
grupe të kufrit dhe veprat që ata i bëjnë, ky arsyetohet me mosnjohje të gjendjës (që e kemi cekur edhe
në shumë vende tjera), kështu që këtu i përgjigjemi njëkohësisht atyre që e cekin këtë:
“'Pastaj ata kanë dalluar në lidhje me tekfirin e Rafidive. Dhe Ibn Abidini, Allahu qoftë i kënaqur me të
nuk ka bërë tekfir mbi ta, dhe Shah Abdulazizi, Allahu e faltë! Ka bërë tekfir mbi ta dhe ka thënë: Ata të
cilët nuk kanë bërë tekfir mbi ta, NUK I DIJNË besimet e tyre.''
Pra, ky që e ka postuar këtë, e ka konfirmuar atë që ne besojmë: Kush nuk i di, ose nuk ka informatë për
besimin e Rafidive, ai nuk bëhet tekfir sepse ka ‘xhehlu-l-haal’ (mosnjohje të gjendjes).
21

Megjithatë: Secili që e di se Rafidite janë grup që adhurojnë varreza dhe ehlu bejtin (Aliun, Husejnin,
Hasanin dhe Fatimën), dhe që e di se ata besojnë se Xhibrili ka gabuar, dhe që e din se ata besojnë se
Kur’ani të cilin sot e kemi nuk është i plotë, por prapë i konsideron si “musliman të arsyetuar më
injorancë”, i tilli është kafir sipas ixhmas (pajtueshmërisë) e të gjithë dijetareve musliman. Sepse ai beson
se njeriu me shirkun e madh mundet me qënë musliman dhe pjesëtar i fesë Islame. I tilli nuk e njeh
Islamin dhe Teuhidin dhe aq më pak e ka kuptuar fenë e Ibrahimit, ‘alejhis-selam.
Pra, mësoni dallimin mes:
1) Mosnjohjes së gjendjes, dhe
2) Mosnjohjes së Teuhidit.
Pasi i keni përzier çështjet, saqë e keni bërë çështje “khilafijeh” tani edhe tekfirin e rafidieve, Allahu ju
udhëzoftë në fenë e të dërguarve! I arsyetoni ata që e dinë gjendjen e rafidive te sodit duke thenë
“Dijetari ka bërë ixhtihad”. Ixhtihadi nuk pranohet në çështjet e qarta të fesë edhe më pak në Teuhid dhe
shirkun e madh.
Dyshimi I tretë:
Dhe në fund i pergjigemi edhe një dyshimit të tjetër rreth citatit të Muhammed ibn Abdil-Vehhab ku i ka
kritikuar nxënësit e tij rreth ngritjes së argumentit.
Ka thëne Muhammed ibn Abdil-Vahhab, duke i’u drejtuar nxënësve të tij:
وأنكم شاكون يف هؤالء الطواغيت وأتباعهم هل قامت عليهم احلجة فهذا من العجب
“Dhe ju keni dyshime për këta tagutet (të adhuruarit krahas Allahut), dhe pasuesit e tyre se a është
ngritur argumenti mbi ta? kjo është çudi…”
22

Kundërshtarët e Teuhidit na kanë pyetur:
“Shikoni, Muhammed ibn Abdil-Vahhab nuk i ka bërë tekfir nxënsit e tij, edhe pse ata i kanë
konsideruar mushrikët dhe taghutët si musliman.. Pra, duhet ti bëni tekfir nxënësit e tij, por edhe
sheikhun sepse ai nuk i beri tekfir...”
Themi: Keni gënjyer si zakonisht! Shejhu këtu farë nuk thotë: “Siç dyshoni a janë këta persona
mushrik ose musliman”, por ai iu thotë atyre qartë: “Dhe ju keni dyshime për këta tagutet (të
adhuruarit krahas Allahut) dhe pasuesit e tyre, se a është ngritur argumenti mbi ta? kjo është çudi…”
Pra, nxënësit e shejhut nuk i kanë quajtur tagutët dhe mushrikët si musliman dhe muvehida, por
kanë patur dyshime: "A është ngritur argumenti mbi këta mushrik dhe taguta, a është pasuria dhe
gjaku i tyre hallall ose jo?"
Problemi i juaj është se nuk e kuptoni së pari gjuhën siç duhet, ndërsa neve na akuzoni se nuk e
njohim. Dhe pas kësaj problemi i dytë është se nuk i keni lexuar as librat e shujuhave tuaj. Siç kemi
thënë, ne i njohim më mire se ju dhe i kemi lexuar librat e shujuhave tuaj. Le të shohim njëherë së
bashku se çfarë thotë Ali el-Khudejr të cilin ju e respektoni dhe e keni prej dijetarëve më të mëdhenj i
cili ju jep kundërpërgjigje pikërisht në këtë dyshim që e keni:
Ka thenë Ali el-Khudejr në librin e tij “Risalah El-Mutemimatuh li-kelami E’imetu Ed-Davah fi
masalati El-Xhehl fi esh-shirki el-Ekber”, faqe 15, rreth këtij citati që kundërshatert e Teuhidit e
cekin:
وجيب أن يالحظ على كالم الشيخ ‏ُّممد انه أنكر على طالبه عدم إجراء اسم الكفر على الطواغيت
‏،أما اسم الطواغيت واسم املشركني فهو وهم جيُ‏ رونه عليهم ‏،ولذا دائما
انتبه للشيخ عند النفي فهو
دقيق فهو ينفي اسم الكفر الاسم الشرك أو اواسم مشركني ‏،وسوف نكرر هذا الكالم كثريا حىت
يُهضم جيدا ‏،وهنا الكالم منصب على نفي التكفري فقط أما اسم اإلسالم فهو
والكرامة عنهم منتف
23

“Duhet patjeter t’i jepet kujdes/të vërhet në fjalët e Muhammed ibn Abdil-Vehhab, që ai i kritikoj
nxënësit e tij për mosdhënien e ‘emrit të kufrit’ mbi taghutët, por megjithatë emërtimin “taghut”
dhe emërtimin “mushrikin” ai (sheikh) dhe nxënësit e tij ia kanë dhënë këtyre. Kështu që, çdoherë
kushtoj vëmendje, që sheikhu kur flet për mohimin, ai pikërisht mendon për mohimin e ‘emërtimit të
kufrit’ e jo emërtimit si shirk ose emërtimit (atyre) si mushrikun. Dhe do t’i përsëriten këto fjalë
shumë herë, deri sa të kuptohen mirë. Këtu pra fjala bëhet vetëm për mohimin e tekfirit, megjithatë
emërtimin Islam ai (sheikh) nga ata e ka hequr pa asnjë dyshim...”
Themi: Kundërshtaret e teuhidit kur erdhën me këto dyshime i kemi thënë atyre se këtu kurrsesi nuk
flitet për “dyshimin e nxënëseve, a janë tagutët dhe mushrikët musliman apo jo”, sepse çdo
musliman me hyrjen e tij në Islam e di se ai që adhuron dikë tjetër pos Allahut të Madhëruar, ose
vetes i’a jep një drejtë e cila i takon vetëm Allahut, i tilli nuk është musliman. Dhe “dyshimi” për të
cilin i ka kritikuar shejhu ishte pikërisht dyshimi se a i është ngritur argumenti për vrasjen e tyre,
bërjen e gjakut e tyre të lejuar, ose jo. E kurrsesi nuk ka qënë dyshimi i tyre: “A janë këta tagutët dhe
mushrikët muvehida ose jo.” Shpjegimin tonë nuk e pranuan, duke thënë: “Ju i bëni te’vil citateve
sipas epshit.” Ndërsa këta të shkretë dhe të humbur nuk e dinë se shejhu i tyre më i madh, Ali el-
Khudejr të njëjtën gjë e ka thënë sikur ne. Dhe atyre iu ka dhënë shpjegim dhe kundërpërgjigje në
dyshimet e tyre. Pra, Shejhu i tyre vetë e shpjegon se Muhammed ibn Abdil-Vehhabi dhe nxënësit e
tij asnjëherë nuk i ka konsideruar si musliman ata që bëjnë shirkun e madh dhe tagutët, por i kanë
quajtur si mushrik. Megjithatë, paqartë ka qënë për nxënësit e shejhut a është ngritur apo jo
argumenti per t’i konsideruar këta tagutët dhe mushrik si kafira që meritojnë dënim, vrasjen dhe
marrjen e pasurisë.
Akuzoni tani shejkhun e juaj, Ali Al Khudejt se i paska bërë “te’vil sipas epshit”, por mundet të
çuditemi pak nese tani prap ndryshoni në ketë çështje si shkak I fjalës së shejkhut dhe jo
argumenteve.
Kthehu librit: “Risalah El-Mutemimatuh li-kelami E’imetu Ed-Davah fi masalati El-Xhehl fi esh-shirki
el-Ekber” dhe meso këtë çështje.
Nëse e kupton lexuesi ketë ç ështje, më lejen e Allahut shumë çështje tjera do të jenë më lehtë për t’i
pranuar.
24

Dhe më ketë përfundon pjesa e gjashtë e këtij zinxhiri. E lus Allahun e Madhëruar me Emrat e Tij më të
bukura që t'i udhëzojë lexuesit e sinqertë dhe që ta lehtësojë për kundërshtarët tanë që të pendohen
dhe ta pranojnë gabimin e tyre. Pa dyshim se Allahu është i Plotëfuqishëm për çdo gjë, Ai udhëzon kë do
Ai, dhe e lë në humbje kë do Ai edhe pse shumica këtë nuk e dinë.
Përgatiti: Abdullah Abu Sumejja
2015-12-31 - www.Thirrja-ne-Teuhid.com
25