TÜRKİYE NOTERLER BİRLİĞİ HUKUK DERGİSİ
2015-2 2015-2
Türkiye Noterler Birliği organının, öncelikle Güvenlik Konseyi’nin veya Genel Sekreterin yahut herhangi bir BM üyesi devletin sivil halkın korunmasına matuf bir hukuki yükümlülükten hareket edildiğini ve ettiğini göstermemektedir. Tamamen tersine bu dokümanlarda insani uluslararası hukuka ve insan haklarına saygının uyuşmazlık tarafları devletlerin hukuki yükümlülüğü olduğu ve ilk sırada devletlerin hukuken halklarını korumakla mükellef olduklarının altının çizildiği gözükmektedir 19 . II. Genel Uluslararası Hukuka İstinat Eden Yükümlülük BM Genel Sekreteri Ban Ki-moon 22.05.2012 tarihli raporunda sivil halkın korunmasına ilişkin yükümlülüğün kaynaklarının insani uluslararası hukuk, uluslararası insan hakları ve uluslararası mülteciler hukuku olduğunu dile getirmiş ve bununla bu çerçevede ana sorumluluğun devletlere ait olduğunu ortaya koymuştur 20 . Bu tablo genel uluslararası hukuk sistemi içinde BM için rahat bir pozisyon sunmaktadır. BM Şartı dışındaki uluslararası insan hakları yükümlülükleri muvacehesinde de BM barış misyonlarından misafir ülkede sivil halkın yabancıların yol açacağı insan hakları ihlâllerinden korunmasına matuf doğrudan bir hukuki mükellefiyet istihraç edilmemektedir. BM barış misyonları işgal güçlerinden farklı olarak 21 istisnai şekilde misafir ülke halkı üzerinde koruma önlemi anlamında önleyici veya cezalandırıcı egemenlik yetkisi kullanır (istisnai durumlar olarak BM’in toprak yönetimleri yahut BM mülteci kampları yönetimi düşünülebilir). Buna karşılık egemenlik yetkisi kullanılması Soykırımın Önlenmesi ve Cezalandırılması Sözleşmesinde (UNTS Vol.78, s.227) hukuki mükellefiyet için bir önkoşul olarak öngörülmemiştir. Aynı durum insani uluslararası hukuk için de geçerlidir. Cenevre sözleşmelerinin ortak 1.maddesine göre sözleşme tarafları – bütün BM üyesi devletler – sözleşme hükümlerinin gereğini her koşul altında yerine getirmekle mükelleftir. Cenevre sözleşmelerinin tarafları ortak 1.maddede moral olarak çok iddialı bir hüküm öngörmekle beraber hukuken yetersiz bir düzenleme yapmışlardır. Geleneksel bir yaklaşımla ile 1.madde dev- 19 22.11.2010 tarihli Güvenlik Konseyi başkanının açıklaması için bknz.: UN Doc.S/PRST/2010/25 20 bknz.: UN Doc.S/2012/376, 22.05.2012, Rn.21 21 IGH, Armed Activities on the Territory of the Congo, ICJ Reports 2005, s.168, Rn.211 vd. 88 | Hukuk Dergisi / 2015-2
Prof. Dr. A. Füsun ARSAVA letlere çok da dikkat çekici olmayan bir yükümlülük olarak, sözleşmenin hükümlerine savaşta ve barışta saygı gösterilmesini öngörmüştür. Sözleşme hükmüne gereği gibi riayet edilmemesi, 1.maddenin insani uluslararası hukukta daha etkin kılınması amacı ile geniş yorumuna yol açmıştır. Buna göre sözleşme tarafları sadece silahlı kuvvetlerinin insani uluslararası hukuk ihlâllerini önlemekle değil (olumsuz yükümlülük), aynı zamanda üçüncü tarafların da insani uluslararası hukuka riayetini sağlamakla yükümlüdür (olumlu yükümlülük) 22 . 1.madde hükmünün lâfzını aşmayan ve Cenevre hukukunun insani amaçları ışığında teleolojik olarak da desteklenen bu modern yaklaşım sadece uluslararası Kızılhaç komitesi tarafından değil, BM Güvenlik Konseyi 23 , BM Genel Kurulu 24 ve Uluslararası Adalet Divanı 25 tarafından da desteklenmiştir. BM organları birçok kez sözleşme taraflarının Cenevre sözleşmelerinin 1.maddesinden doğan yükümlülüklerini - İsrail’in işgal ettiği Filistin topraklarındaki insani hukuka saygıyı temin için – vurgulamıştır. Cenevre sözleşmelerinin 1.maddesinde öngörülen temin etme sorumluluğu somut bir önleme başarısının elde edilmesini değil, fiili ve hukuki olanaklar çerçevesinde önlem almayı gerektirmektedir. Uluslararası Kızılhaç Komitesi (IKRK, Internationales Komitee vom Roten Kreuz) uluslararası teamül hukuku yükümlülüklerine ilişkin listesinin 144 nolu düzenlemesinde bu sınırlamayı açık bir şekilde dile getirmiştir 26 ; Uluslararası Adalet Divanı da Soykırımı Önleme ve Cezalandırma Sözleşmesinin 1.maddesi için benzer yapıya sahip bir önleme yükümlülüğü öngördüğünden hareket etmiştir 27 . Cenevre sözleşmelerine ilişkin I nolu ek protokolün 89.maddesi Cenevre sözleşmeleri tarafı devletler bakımından 1.maddeden doğan sorumluluğun yerine getirilebilmesi 22 Thilo Rensmann, Die Humanisierung des Völkerrechts durch das ius in bello – von der Marten’schen Klausel zur “Responsibility to Protect”, ZaÖRV 68 (2008), s.111; 118 23 SR Res.681(1990), OP 5 24 GA Res.66/77, OP 3, UN Doc. A/RES/65/103, OP 3, A/RES/20.01.2011 25 IGA, Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestina Territory, Advisory Opinion of 9.July.2004, ICJ Reports 2004, s.136 26 “States may not encourage violations of international humanitarian law by parties to an armed conflict. They must exert their influence, to the degree possible, to stop violations of international humanitarian law” 27 IGH, Case concerning Applications of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genoside (Bosnia and Herzegovina v. Yugoslavia), Judgement of 26 February 2007, ICJ Reports 2007, Rn.430 Hukuk Dergisi / 2015-2 | 89
- Page 54 and 55: Türkiye Noterler Birliği SUNGURTE
- Page 56 and 57: Türkiye Noterler Birliği Muhakeme
- Page 58 and 59: Türkiye Noterler Birliği nakları
- Page 60 and 61: Türkiye Noterler Birliği (2) Dava
- Page 62 and 63: Türkiye Noterler Birliği hangi de
- Page 64 and 65: Türkiye Noterler Birliği den raha
- Page 66 and 67: Türkiye Noterler Birliği asilin,
- Page 68 and 69: Türkiye Noterler Birliği ve bu va
- Page 70 and 71: Türkiye Noterler Birliği MUHAKEME
- Page 72 and 73: Türkiye Noterler Birliği gereğin
- Page 74 and 75: Türkiye Noterler Birliği Bu düze
- Page 76 and 77: Türkiye Noterler Birliği bu düze
- Page 78 and 79: Türkiye Noterler Birliği d- Daval
- Page 80 and 81: Türkiye Noterler Birliği temsil i
- Page 82 and 83: Türkiye Noterler Birliği dığı
- Page 84 and 85: Türkiye Noterler Birliği ğ) Dava
- Page 86 and 87: Türkiye Noterler Birliği Cevap di
- Page 88 and 89: Türkiye Noterler Birliği önce us
- Page 90 and 91: Türkiye Noterler Birliği tarihind
- Page 92 and 93: Türkiye Noterler Birliği Yine hâ
- Page 94 and 95: Türkiye Noterler Birliği ma aşam
- Page 96 and 97: Türkiye Noterler Birliği TTK UYAP
- Page 98 and 99: Türkiye Noterler Birliği GİRİŞ
- Page 100 and 101: Türkiye Noterler Birliği yaklaş
- Page 102 and 103: Türkiye Noterler Birliği ral yük
- Page 106 and 107: Türkiye Noterler Birliği için ha
- Page 108 and 109: Türkiye Noterler Birliği dir. Bu
- Page 110 and 111: Türkiye Noterler Birliği Sivil ha
- Page 112 and 113: Türkiye Noterler Birliği BM’in
- Page 114 and 115: Türkiye Noterler Birliği Güvenli
- Page 116 and 117: Türkiye Noterler Birliği cak mahk
- Page 118 and 119: Türkiye Noterler Birliği Nuhanov
- Page 120 and 121: Türkiye Noterler Birliği komuta y
- Page 122 and 123: Türkiye Noterler Birliği Kısaltm
- Page 124 and 125: Türkiye Noterler Birliği RENSMANN
- Page 126 and 127: Türkiye Noterler Birliği hukuk h
- Page 128 and 129: Türkiye Noterler Birliği tarafın
- Page 130 and 131: Türkiye Noterler Birliği 21. KA
- Page 132 and 133: Türkiye Noterler Birliği Bu yukar
- Page 134 and 135: Türkiye Noterler Birliği Bu çal
- Page 136 and 137: Türkiye Noterler Birliği Bilimsel
- Page 138 and 139: Türkiye Noterler Birliği Şekil 3
- Page 140 and 141: Türkiye Noterler Birliği strateji
- Page 142 and 143: Türkiye Noterler Birliği Max Webe
- Page 144 and 145: Türkiye Noterler Birliği mevzuatt
- Page 146 and 147: Türkiye Noterler Birliği Otuz mad
- Page 148 and 149: Türkiye Noterler Birliği 5.9. Des
- Page 150 and 151: Türkiye Noterler Birliği Teknoloj
- Page 152 and 153: Türkiye Noterler Birliği merkezde
Prof. Dr. A. Füsun ARSAVA<br />
letlere çok da dikkat çekici olmayan bir yükümlülük olarak, sözleşmenin<br />
hükümlerine savaşta ve barışta saygı gösterilmesini öngörmüştür.<br />
Sözleşme hükmüne gereği gibi riayet edilmemesi, 1.maddenin insani<br />
uluslararası hukukta daha etkin kılınması amacı ile geniş yorumuna yol<br />
açmıştır. Buna göre sözleşme tarafları sadece silahlı kuvvetlerinin insani<br />
uluslararası hukuk ihlâllerini önlemekle değil (olumsuz yükümlülük),<br />
aynı zamanda üçüncü tarafların da insani uluslararası hukuka riayetini<br />
sağlamakla yükümlüdür (olumlu yükümlülük) 22 . 1.madde hükmünün<br />
lâfzını aşmayan ve Cenevre hukukunun insani amaçları ışığında teleolojik<br />
olarak da desteklenen bu modern yaklaşım sadece uluslararası<br />
Kızılhaç komitesi tarafından değil, BM Güvenlik Konseyi 23 , BM Genel<br />
Kurulu 24 ve Uluslararası Adalet Divanı 25 tarafından da desteklenmiştir.<br />
BM organları birçok kez sözleşme taraflarının Cenevre sözleşmelerinin<br />
1.maddesinden doğan yükümlülüklerini - İsrail’in işgal ettiği Filistin<br />
topraklarındaki insani hukuka saygıyı temin için – vurgulamıştır.<br />
Cenevre sözleşmelerinin 1.maddesinde öngörülen temin etme<br />
sorumluluğu somut bir önleme başarısının elde edilmesini değil, fiili ve<br />
hukuki olanaklar çerçevesinde önlem almayı gerektirmektedir. Uluslararası<br />
Kızılhaç Komitesi (IKRK, Internationales Komitee vom Roten<br />
Kreuz) uluslararası teamül hukuku yükümlülüklerine ilişkin listesinin<br />
144 nolu düzenlemesinde bu sınırlamayı açık bir şekilde dile getirmiştir<br />
26 ; Uluslararası Adalet Divanı da Soykırımı Önleme ve Cezalandırma<br />
Sözleşmesinin 1.maddesi için benzer yapıya sahip bir önleme yükümlülüğü<br />
öngördüğünden hareket etmiştir 27 . Cenevre sözleşmelerine ilişkin<br />
I nolu ek protokolün 89.maddesi Cenevre sözleşmeleri tarafı devletler<br />
bakımından 1.maddeden doğan sorumluluğun yerine getirilebilmesi<br />
22 Thilo Rensmann, Die Humanisierung des Völkerrechts durch das ius in bello –<br />
von der Marten’schen Klausel zur “Responsibility to Protect”, ZaÖRV 68 (2008),<br />
s.111; 118<br />
23 SR Res.681(1990), OP 5<br />
24 GA Res.66/77, OP 3, UN Doc. A/RES/65/103, OP 3, A/RES/20.01.2011<br />
25 IGA, Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied<br />
Palestina Territory, Advisory Opinion of 9.July.2004, ICJ<br />
Reports 2004, s.136<br />
26 “States may not encourage violations of international humanitarian law by parties<br />
to an armed conflict. They must exert their influence, to the degree possible, to<br />
stop violations of international humanitarian law”<br />
27 IGH, Case concerning Applications of the Convention on the Prevention and<br />
Punishment of the Crime of Genoside (Bosnia and Herzegovina v. Yugoslavia),<br />
Judgement of 26 February 2007, ICJ Reports 2007, Rn.430<br />
Hukuk Dergisi / 2015-2 | 89