TÜRKİYE NOTERLER BİRLİĞİ HUKUK DERGİSİ
2015-2 2015-2
Türkiye Noterler Birliği ral yükümlülükten şüphesiz bir hukuki mükellefiyet istihraç edilemez. Güvenlik Konseyi ne BM Şartı, ne de siyasi program niteliğindeki 2005 milenyum nihai dokümanı (R2P) muvacehesinde müdahale ile yükümlü kılınmıştır. İnsani bakımdan hayal kırıklığı yaratsa da barışın tehdidi durumunda nerede ve nasıl önlem alınacağı konusunda Güvenlik Konseyi VII.bölüm hükümlerine göre takdir hakkına sahiptir. Aynı şekilde Cenevre Sözleşmelerinin ortak 1.maddesinden de Güvenlik Konseyinin müdahale mükellefiyetini istihraç etme olanağı yoktur. Cenevre Sözleşmelerinin ortak 1.maddesindeki savaş hukuku (ius in bello) ve BM Şartının 2.madde 4.fıkrasındaki barış hukuku (ius ad bellum) arasındaki açık fark muvacehesinde Uluslararası Kızılhaç Komitesi BM Şartına göre gerçekleşecek müdahalelerde insani uluslararası hukuka riayet gerekliliğinden hareket etmektedir. Bu yaklaşım devletlerin müdahalelerdeki takdir alanını daraltırken, Güvenlik Konseyinin takdir yetkisini teyit etmektedir 14 . Güvenlik Konseyinin müdahale (hakkı) yükümlülüğünün geri planında yer alan diğer soru, Güvenlik Konseyinin kriz bölgesine BM misyonu göndermesi durumunda BM’in BM birliklerine sivil halkı koruma yetkisi vermek zorunda olup olmadığına ilişkindir. BM Genel Sekreteri tarafından oluşturulan bağımsız Ruanda Araştırma Komisyonu BM misyonu UNAMIR’in (United Nations Assistance Mission for Rwanda) pasif davranışlarıyla önleyemediği soykırımla ilgili raporunda (bir barış koruma harekatı yetkisinde açıkça sivillerin korunması sorumluluğu olsun olmasın, Rwandan soykırımı göstermektedir ki Birleşmiş Milletler, onun mevcudiyetinde oluşturulmuş koruma beklentisi ve algısının karşılanmasına hazırlıklı olmak zorundadır”) 15 ilgili halkın ve uluslararası camianın meşru beklentilerinin Güvenlik Konseyini hukuki bir mükellefiyet altına sokmadığına dikkat çekmiştir. Güvenlik Konseyi siyasi bir organ olarak BM Şartı’nın hukuki düzenlemelerine tâbidir. Bu çerçevede Güvenlik Konseyi’nin BM Şartı’nın 24.madde, 2.fıkrasında öngörülen güvenlikle ilgili görevlerini yerine getirirken BM amaç ve prensipleriyle bağlı olduğunun gözardı edilmemesi gerekmektedir. Bu amaç ve prensiplere BM Şartı’nın 1.madde, 3.fıkrası muvacehesinde teleolojik yorumla insani uluslararası hukukun koruyu- 14 Andreas Zimmermann, The Obligation to Prevent Genocide: Towards a General Responsibility to Protect?, bknz. FS Simma 2011, s.629,642 15 bknz.: UN Doc.S/1999/1257, 16.12.1999, s.51 86 | Hukuk Dergisi / 2015-2
Prof. Dr. A. Füsun ARSAVA cu normlarını da içerecek şekilde insan haklarına saygının geliştirilmesi ve korunması dahildir 16 . Güvenlik Konseyi’nin sivil halkın korunmasına ilişkin yetkilendirmelerine esas olan insani koruma normlarına riayeti sağlamaya matuf amaçlarla bağlantılı genel yükümlülüğünün üye devletlerde birbirinden farklı algılanmaması, sivil halkı koruma yetkilendirmelerinde Güvenlik Konseyi’nin BM Şartı’na istinat etmesinden ileri gelmektedir. Böyle bir yükümlülüğün Güvenlik Konseyinin takdir alanını somut yetkilendirmelerde büyük ölçüde sınırlama olasılığı bulunmamaktadır. Diğer taraftan BM Şartı’nın 1.madde, 3.fıkrasının 24.madde, 2.fıkra ile birlikte yorumu ışığında Güvenlik Konseyi’nin yerleşik uygulamasına bakıldığında, Güvenlik Konseyi’nin uzun zamandan beri BM askeri misyonlarına sivil halkın korunmasını dahil ettiği görülmektedir. BM gözlemci misyonları misyonun yapısı nedeniyle sivil halkın korunması misyonu olarak kabul edilmemektedir. Bu nedenle UNMEE 2050 askeri ve 221 askeri gözlemcisi ile bir sivil halkı koruma misyonu olarak kabul edilmemiştir. UNMEE şekli operasyon kuralları (rules of engagement) yaşamı tehdit altında olan sivilleri silah kullanarak koruma yetkisi vermiştir. BM üyesi devletlerin ve BM organlarının onayı ile benzer örneklerde sivil halkı koruma yetkilendirmesi yapılmıştır 17 . Üye devletler hernekadar BM Şartı’nın (BM Şartı md.109) efendileri ise de, BM yükümlülüklerinin BM organlarının sürekli uygulamaları ile somutlaştırılması veya değiştirilmesi olasılığı bulunmaktadır. Uluslararası Adalet Divanı İsrail’in duvar inşası ile ilgili danışma görüşünde BM Şartı’nın 12.maddesini lâfzına rağmen, BM Genel Kurulunun ve Güvenlik Konseyinin sürekli uygulamalarını esas alarak farklı yorumlamıştır 18 . Ancak BM Şartı usul kurallarının dinamik yorumlanması ile Güvenlik Konseyinin takdir alanının hukuken sınırlanması sonucunu verecek BM Şartı’nın 24. ve 42.maddelerinin yeniden yorumlanması birbirinden farklıdır. Herşeyden önce sivil halkın korunmasına ilişkin BM dokümanlarından hiç biri herhangi bir BM 16 Andreas Zimmermann, The Obligation to Prevent Genocide: Towards a General Responsibility to Protect, bknz.: Essays in Honour of Judge Bruno Simma, 2011, s.641 17 bknz.: wwwunric.org/htm/english/library/ back grounders/civilians.pdf 18 IGH, Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestine Territory. Advisory Opinion of 9 July 2004, ICJ Reports 2004, s.136, Rn.27 Hukuk Dergisi / 2015-2 | 87
- Page 52 and 53: Türkiye Noterler Birliği BİBLİY
- Page 54 and 55: Türkiye Noterler Birliği SUNGURTE
- Page 56 and 57: Türkiye Noterler Birliği Muhakeme
- Page 58 and 59: Türkiye Noterler Birliği nakları
- Page 60 and 61: Türkiye Noterler Birliği (2) Dava
- Page 62 and 63: Türkiye Noterler Birliği hangi de
- Page 64 and 65: Türkiye Noterler Birliği den raha
- Page 66 and 67: Türkiye Noterler Birliği asilin,
- Page 68 and 69: Türkiye Noterler Birliği ve bu va
- Page 70 and 71: Türkiye Noterler Birliği MUHAKEME
- Page 72 and 73: Türkiye Noterler Birliği gereğin
- Page 74 and 75: Türkiye Noterler Birliği Bu düze
- Page 76 and 77: Türkiye Noterler Birliği bu düze
- Page 78 and 79: Türkiye Noterler Birliği d- Daval
- Page 80 and 81: Türkiye Noterler Birliği temsil i
- Page 82 and 83: Türkiye Noterler Birliği dığı
- Page 84 and 85: Türkiye Noterler Birliği ğ) Dava
- Page 86 and 87: Türkiye Noterler Birliği Cevap di
- Page 88 and 89: Türkiye Noterler Birliği önce us
- Page 90 and 91: Türkiye Noterler Birliği tarihind
- Page 92 and 93: Türkiye Noterler Birliği Yine hâ
- Page 94 and 95: Türkiye Noterler Birliği ma aşam
- Page 96 and 97: Türkiye Noterler Birliği TTK UYAP
- Page 98 and 99: Türkiye Noterler Birliği GİRİŞ
- Page 100 and 101: Türkiye Noterler Birliği yaklaş
- Page 104 and 105: Türkiye Noterler Birliği organın
- Page 106 and 107: Türkiye Noterler Birliği için ha
- Page 108 and 109: Türkiye Noterler Birliği dir. Bu
- Page 110 and 111: Türkiye Noterler Birliği Sivil ha
- Page 112 and 113: Türkiye Noterler Birliği BM’in
- Page 114 and 115: Türkiye Noterler Birliği Güvenli
- Page 116 and 117: Türkiye Noterler Birliği cak mahk
- Page 118 and 119: Türkiye Noterler Birliği Nuhanov
- Page 120 and 121: Türkiye Noterler Birliği komuta y
- Page 122 and 123: Türkiye Noterler Birliği Kısaltm
- Page 124 and 125: Türkiye Noterler Birliği RENSMANN
- Page 126 and 127: Türkiye Noterler Birliği hukuk h
- Page 128 and 129: Türkiye Noterler Birliği tarafın
- Page 130 and 131: Türkiye Noterler Birliği 21. KA
- Page 132 and 133: Türkiye Noterler Birliği Bu yukar
- Page 134 and 135: Türkiye Noterler Birliği Bu çal
- Page 136 and 137: Türkiye Noterler Birliği Bilimsel
- Page 138 and 139: Türkiye Noterler Birliği Şekil 3
- Page 140 and 141: Türkiye Noterler Birliği strateji
- Page 142 and 143: Türkiye Noterler Birliği Max Webe
- Page 144 and 145: Türkiye Noterler Birliği mevzuatt
- Page 146 and 147: Türkiye Noterler Birliği Otuz mad
- Page 148 and 149: Türkiye Noterler Birliği 5.9. Des
- Page 150 and 151: Türkiye Noterler Birliği Teknoloj
Türkiye Noterler Birliği<br />
ral yükümlülükten şüphesiz bir hukuki mükellefiyet istihraç edilemez.<br />
Güvenlik Konseyi ne BM Şartı, ne de siyasi program niteliğindeki 2005<br />
milenyum nihai dokümanı (R2P) muvacehesinde müdahale ile yükümlü<br />
kılınmıştır. İnsani bakımdan hayal kırıklığı yaratsa da barışın tehdidi<br />
durumunda nerede ve nasıl önlem alınacağı konusunda Güvenlik Konseyi<br />
VII.bölüm hükümlerine göre takdir hakkına sahiptir. Aynı şekilde<br />
Cenevre Sözleşmelerinin ortak 1.maddesinden de Güvenlik Konseyinin<br />
müdahale mükellefiyetini istihraç etme olanağı yoktur. Cenevre Sözleşmelerinin<br />
ortak 1.maddesindeki savaş hukuku (ius in bello) ve BM<br />
Şartının 2.madde 4.fıkrasındaki barış hukuku (ius ad bellum) arasındaki<br />
açık fark muvacehesinde Uluslararası Kızılhaç Komitesi BM Şartına<br />
göre gerçekleşecek müdahalelerde insani uluslararası hukuka riayet gerekliliğinden<br />
hareket etmektedir. Bu yaklaşım devletlerin müdahalelerdeki<br />
takdir alanını daraltırken, Güvenlik Konseyinin takdir yetkisini<br />
teyit etmektedir 14 .<br />
Güvenlik Konseyinin müdahale (hakkı) yükümlülüğünün geri<br />
planında yer alan diğer soru, Güvenlik Konseyinin kriz bölgesine BM<br />
misyonu göndermesi durumunda BM’in BM birliklerine sivil halkı koruma<br />
yetkisi vermek zorunda olup olmadığına ilişkindir. BM Genel<br />
Sekreteri tarafından oluşturulan bağımsız Ruanda Araştırma Komisyonu<br />
BM misyonu UNAMIR’in (United Nations Assistance Mission for<br />
Rwanda) pasif davranışlarıyla önleyemediği soykırımla ilgili raporunda<br />
(bir barış koruma harekatı yetkisinde açıkça sivillerin korunması<br />
sorumluluğu olsun olmasın, Rwandan soykırımı göstermektedir ki Birleşmiş<br />
Milletler, onun mevcudiyetinde oluşturulmuş koruma beklentisi<br />
ve algısının karşılanmasına hazırlıklı olmak zorundadır”) 15 ilgili halkın<br />
ve uluslararası camianın meşru beklentilerinin Güvenlik Konseyini hukuki<br />
bir mükellefiyet altına sokmadığına dikkat çekmiştir. Güvenlik<br />
Konseyi siyasi bir organ olarak BM Şartı’nın hukuki düzenlemelerine<br />
tâbidir. Bu çerçevede Güvenlik Konseyi’nin BM Şartı’nın 24.madde,<br />
2.fıkrasında öngörülen güvenlikle ilgili görevlerini yerine getirirken<br />
BM amaç ve prensipleriyle bağlı olduğunun gözardı edilmemesi gerekmektedir.<br />
Bu amaç ve prensiplere BM Şartı’nın 1.madde, 3.fıkrası<br />
muvacehesinde teleolojik yorumla insani uluslararası hukukun koruyu-<br />
14 Andreas Zimmermann, The Obligation to Prevent Genocide: Towards a General<br />
Responsibility to Protect?, bknz. FS Simma 2011, s.629,642<br />
15 bknz.: UN Doc.S/1999/1257, 16.12.1999, s.51<br />
86 | Hukuk Dergisi / 2015-2