این اثر ترجمهای است از

خودش را کشان کشان به سمت هوابند کشید.‏ ما فریاد کشیدیم و
دعا کردیم و عرق ریختیم،‏ ولی به هیچ وجه نمیتوانستیم به او
کمک کنیم.‏
بعد او ناپدید شد.‏ خودش را به هوابند رسانده و به داخل آن
انداخته بود.‏
ما هر دو آنها را به موقع به داخل کشتی آوردیم و لباسهای
آنها را در آوردیم.‏ با یک نگاه اجمالی فهمیدیم که چارنی هم زنده
بود،‏ و بعد بدون هیچ کار دیگری او را رها کردیم و به طرف
استنلی رفتیم.‏ صورت کبودش،‏ زبان ورم کردهاش و یک خط از
خون تازه که از بینی به سمت چانهاش سرازیر شده بود،‏ به ما
فهماند که ماجرا از چه قرار بوده است.‏
هاریگن گفت:‏ ‏"لباسش نشتی داشته".‏
ناخدا با تحکم گفت:‏ ‏"از دور رو برش برید کنار.‏ بذارید هوا
بهش برس"ه.‏
ما کمی صبر کردیم.‏ بعد ناله ضعیفی از او به گوش رسید که
نشان میداد او در حال به هوش آمدن است و ماهمگی با خوشحالی
شروع به خندیدن کردیم.‏