این اثر ترجمهای است از

:-
شام آن شب به طرز منحصر به فردی ساکت و آرام بود.‏ مکس
که در تمام طول عصر به خاطر گرسنگی نق میزد،‏ آنقدر موقع غذا
خوردن معطل کرد که کباب بره و سیب زمینی آبپزش کامالً‏ سرد
شده بود و مادلین در همین مدت طوری با غذایش بازی میکرد که
گویی اصالً‏ نمیدانست که آن چیزهایی که در بشقابش است،‏ به چه
دردی میخورد.‏ اسکنلون و بیوال در سکوت و خوشحالی غذا می-‏
خوردند و در بین لقمهها،‏ نگاههای شیطنت آمیزی با هم رد و بدل
میکردند.‏
اسکنلون بعد از اینکه شامش را به پایان رساند،‏ از جا
برخواست،‏ چون فکر میکرد که در این مورد بیشتر به تدبیر زنانه
احتیاج است و وقتی که چند ساعت بعد،‏ بیوال در کتابخانه نزد او
رفت،‏ با یک نگاه فهمید که درست فکر کرده است.‏
بیوال با خوشحالی گفت:‏ ‏"من یخ بینشون رو شکوندم.‏ اآلن با
هم تنها شدن و دارن داستان زندگیشون رو برای هم تعریف می-‏
کنن.‏ هنوز یه کم از هم خجالیت میکشن،‏ آخه اصرار داشتن که
هر کدوم یه طرف اتاق بشینن ولی این هم از بین میره،‏ خیلی هم
زود از بین میره".‏
‏"به هم میان بیوال،‏ هان"؟