این اثر ترجمهای است از

جفرسون اسکنلون با خوشنودی به پیپش پک میزد.‏ بیرون
برف میبارید و هوا سرد و زمستانی بود،‏ اما داخل،‏ در گرمایی لذت
بخش،‏ جفرسون نشسته بود و پیپ میکشید و لبخند میزد.‏
روبرویش بیوال با خوشحالی نشسته بود،‏ زیر لب آواز میخواند و
مشغول بافتنی بود و هر از گاهی کارش را متوقف میکرد تا با
انگشتانش نقشۀ پیچیدۀ طرح بافت را دنبال کند.‏ در گوشهای کنار
پنجره،‏ مکس نشسته بود و مشغول سرگرمی معمولش،‏ یعنی کتاب
خواندن بود و اسکنلون با تعجب دریافت که مکس اخیراً‏
مطالعاتش را به رمانهای سبک محدود کرده است.‏
از آن روزی که آن را خوب به یاد میآورد،‏ در طول یک سال
گذشته،‏ چه اتفاقها که نیفتاده بود.‏ به عنوان مثال،‏ اسکنلون حاال
یکی از معروفترین و محبوبترین دانشمندان دنیا بود و عجیب
اینکه او آنقدرها هم به آن افتخار نمیکرد.‏ نکته دیگر که به همان
اندازۀ اولی اهمیت داشت اینکه نیروی اتمی دنیا را از نو ساخته بود.‏
اسکنلون بارها و بارها از نیروهایی تشکر کرد که باعث شده
بودند حقیقت جنگ،‏ چیزی متعلق به دو قرن پیش باشد.‏ اگر
اینطور نبود،‏ همین نیروی اتمی باعث آخرین تباهی تمدن بود.‏ اما
حاال،‏ با یکپارچه شدن نیروهایی که نیروی عظیم اتمی را کنترل