این اثر ترجمهای است از

گذاشتن به تک تک ما پافشاری میکرد که گویی ما قهرمانان آن
داستانهای فضانوردان دوزاری هستیم!‏
البته تعریف کردن خاطرات گذشتۀمان باعث شده بود که
چهره واقعی یکدیگر را بهتر بشناسیم.‏ ما با هم در باد به غبغب
انداختن و داستان تعریف کردن رقابت میکردیم،‏ و مک استیدن
پیر که از نظر استنلی یک نیمه خدا بود،‏ مدام وسط حرف ما می-‏
پرید و دروغهای شاخدار میگفت.‏
مخصوصاً،‏ یکی از گفتگوها را در پایان روز هفتم سفر به خاطر
میآورم.‏ ما تازه نیمی از سفر را به پایان رسانده بودیم و به دقت
در حال کاهش سرعت بودیم.‏ همه ما ‏)بجز هاریگن و تیولی که در
موتورخانه بودند(‏ در اتاق کنترل جمع شده بودیم.‏ وایتفیلد که نیم
نگاهی به نمودارها داشت،‏ شروع کرد و مثل همیشه،‏ از جانور
شناسی گفت.‏
او گفت:‏ ‏"روی اروپا،‏ موجودات کوچیکی شبیه حلزونهای بی-‏
صدف کشف شدن.‏ اسمشون رو گذاشته بودن ‏»کرولوس اروپایی«،‏
ولی ما همیشه به اونها میگفتیم ‏»کرم مغناطیسی«.‏ اونها در حدود
پونزده سانت طول داشتن و رنگشون خاکستری مایل به آبی بود.‏
نفرت انگیزترین چیزهای بودن که میتونین تصورشون رو بکنین.‏