این اثر ترجمهای است از

:-
او فریاد زد:‏ ‏"جفرسون اسکنلون!‏ جفرسون"!‏ و با انزجار به
توینی خیره شد و گفت:‏ ‏"چطور تونستی چنین چیزی رو بیاری
توی این خونه؟!‏ نکنه عقلت رو از دست دادی"!‏
تویینی بیچاره مورد خشم و غضب او قرار گرفته بود،‏ اما
اسکنلون،‏ بعد از هول و هراسی که چند لحظه به او دست داده بود،‏
خودش را جمع و جور کرد و گفت:‏ ‏"باشه باشه،‏ بیوال.‏ تو که
اینجوری نبودی!‏ این مخلوق فلک زده داره از گرسنگی میمیره،‏
خستس،‏ یه مشت اراذل و اوباش کتکش زدن،‏ بعد تو هم اصالً‏ دلت
به حالش نمیسوزه.‏ من که واقعاً‏ ازت ناامید شدم،‏ بیوال"!‏
خدمتکار اگرچه تحت تأثیر قرار گرفته بود گفت:‏ ‏"هه!‏ ناامید
شدی؟ اون هم به خاطر این موجود شرم آور؟ اون اآلن باید توی
مؤسسه باشه،‏ همونجایی که از چنین هیوالهایی مراقبت میکنن".‏
‏"خیلی خوب،‏ حاال بعداً‏ راجع بهش حرف میزنیم.‏ برو پسر
جون.‏ برو دوشت رو بگیر.‏ راستی بیوال،‏ ببین میتونی چند تا از
لباسهای قدیمی من رو هم براش بیاری".‏
بیوال با آخرین نگاه حاکی از عدم تأیید،‏ خشمگین اتاق را ترک
کرد.‏