این اثر ترجمهای است از

اون صفات رو به کار میبرد،‏ جمعیتی که جلوی پاش ایستاده بودن،‏
فریاد میزدن.‏ حرفهاش رو با سؤال میزد و جواب میداد.‏ میگفت:‏
باید بهشون اجازه چنین کاری رو بدیم؟ بعد داد میزد:‏ هرگز.‏
مردم هم از هیجان فریاد میزدن.‏ اون میگفت:‏ ما باید تسلیم
بشیم؟ هرگز!‏ باید مقاومت کنیم؟ تا انتها!‏ مرگ بر السینو!‏ بعد
فریاد زد:‏ همشون رو بکشین!‏ مردم هم از هیجان فریاد میزدن.‏
من هم مثل بقیه فریاد میزدم.‏ خودم رو کامالً‏ فراموش کرده بودم.‏
نمیدونم چقدر طول کشید تا اینکه نگهبانهای السینویی
نزدیک شدن.‏ مردم به سمت اونها برگشتن چون اون لوریست
تحریکشون کرده بود.‏ تا حاال شنیده بودی که مردم به خاطر
خونریزی نعره بزنن؟ وحشیانه ترین صدایی بود که میتونی
تصورش رو بکنی.‏ نگهبانها با یه نگاه به منظرۀ روبروشون،‏
جونشون رو برداشتن و در رفتن.‏ تازه مسلح هم بودن.‏ بعد از این
اتفاق،‏ چندین هزار نفر به این جمعیت اضافه شدن.‏
دو دقیقۀ بعد،‏ صدای آژیر خطر بعد از چند صد سال به صدا
دراومد.‏ بعد به خودم اومدم و متوجه اون لوریست شدم که هنوز
سخنرانیش رو تموم نکرده بود.‏ نباید میذاشتیم که اون به دست
السینوها بیفته.‏