این اثر ترجمهای است از

بن سوال غرید:‏ ‏"قبوله.‏ من پنجاه واحد شرط میبندم".‏
آنها ایستادند و به نشانه قبول شرط بندی مشتهایشان را به هم
زدند.‏ ون هستا نیشخندی به زمان سنجش زد و گفت:‏
‏"یه دقیقه
دیگه بگذره،‏ هزار واحد پول صاف میره تو جیب ما!‏ بیچاره پیرات
فور!‏ از ناراحتی سکته میکنه.‏ بهتره دیگه بریم.‏ بیشتر بمونیم
نامردیه"!‏
دو السینو در حالی که به آرامی میخندیدند،‏ آنجا را ترک
کردند.‏ صدای خش خش رداهای بلندشان در پشت سرشان شنیده
میشد.‏ آنها متوجه سایهای که
باالی پلهها به دیوار چسبیده
کمی تیرهتر از سایههای دیگر بود و
بود نشدند،‏ اگرچه وقتی که از کنارش
رد میشدند،‏ چیزی نمانده بود که به آن برخورد کنند و هیچ کدام
موقع پایین رفتن متوجه چشمان شعلهوری که به آنها خیره شده
بود نشدند.‏
*
لورا بروس پورین با دیدن هیکل فیلیپ سانات که تلوتلو
خوران در طول راهرو به سمت او میآمد،‏ روی پاشنه پاهایش
چرخید و نفس راحتی کشید.‏ مشتاقانه به سمت او دوید و هر دو
دست او را در دستانش گرفت.‏ او گفت:‏ ‏"چرا دیر کردی فیلیپ.‏