این اثر ترجمهای است از

سانات پاسخی نداد.‏ البته دوست مسنترش درست میگفت.‏
در ذهن او،‏ واژه ‏»السینو«‏ مدتها بود که با واژه هایی مثل ‏»بیگانه«‏ یا
‏»هیوال«‏ عجین شده بود و بدون هیچ دلیل منطقیای،‏ یه صورت غیر
ارادی انتظار دیدن موجودی غیرعادی و شگفت انگیز را داشت.‏
اما فهمیدن همین حس بیش از حد احمقانه،‏ موجب شده بود
تا همان نفرت قبلی به او چیره شود و همین نفرت بعد از اینکه
آنها توسط یک السینوی بسیار مؤدب که انگلیسی هم حرف میزد،‏
بازرسی شدند،‏ به خشم مبدل شد.‏
روز بعد آنها به نیویورک رفتند که بزرگترین شهر سیاره در
آموزههای باستانی بود و سانات برای یک روز مشکالت کهکشان
را فراموش کرد.‏ وقتی که او سرانجام در مقابل ساختار برج مانندی
قرار گرفت و گفت:‏ ‏"این بنای یاد بوده".‏ برایش لحظه شگفت
انگیزی بود.‏
بنای یادبود،‏ بزرگترین بنای روی زمین بود و به محل به وجود
آمدن گونه انسان تقدیم شده بود و آن روز چهارشنبه،‏ یکی از
روزهای هفته بود که آن دو مرد ‏»نگهبان آتش«‏ بودند.‏
آن دو مرد در بنای یاد بود به شعلۀ زرد آتشی مینگریستند
که نمادی از تهور و پیشگامی گونه انسان بود و پورین ترتیبی داده